Για κάθε δευτερόλεπτο της ζωής μας υπάρχει μια επιβεβαίωση για την ύπαρξή μας σε αυτόν τον κόσμο τον γεμάτο παρανοήσεις. Τον κόσμο αυτόν με τους πολλούς ανθρώπους. Τους ανθρώπους που σε ύστατη προσπάθεια για επιβίωση χάνουν το είναι τους. Ξεχνούν τι σημαίνει ν’ αγαπάς τον εαυτό σου. Ξεχνούν πως η ευτυχία βρίσκεται στα απλά. Στα καθημερινά. Σε αυτά που η ουσία τους έγκειται όχι στην χρηματική τους αξία, στο υλικό τους, στο μέγεθός τους. Σε αυτά που η αξία τους υφίσταται μέσω του ατόμου που του την δίνει. Εμείς κάνουμε τα ασήμαντα, σημαντικά. Η στάση μας. Η στάση μας απέναντι στα πράγματα. Η στάση μας απέναντι στους ανθρώπους.
Και σαν κύκλος έρχομαι και πάλι στην αρχή. Η επιβεβαίωση της ύπαρξής μας αναφέρθηκε. Τι είναι αυτό; Τι σημαίνει για σένα «υπάρχω»; Να σου μιλήσω παρατηρώντας την πραγματικότητα από μια στιγμή έξω περιμένοντας το λεωφορείο, μπαίνοντας στο μετρό, πίνοντας καφέ στην γειτονική καφετέρια, παρατηρώντας τους συμφοιτητές μου από τα έδρανα, ακούγοντας τους καθηγητές μου, ζώντας με τους γονείς μου, συζητώντας με φίλους μου, βγαίνοντας με το αγόρι μου. Ο καθένας θέτει τις βάσεις της ζωής του ανάλογα με τις εμπειρίες του. Τα κριτήρια για ζωή διαφέρουν. Οι ποικίλες απόψεις δεν συνδυάζονται. Οι παραπάνω παρατηρήσιμοι παράγοντες που τέθηκαν υπό πειραματική σκοπιά μού προσέφεραν τη θέαση της ζωής τους. Ως συμπέρασμα δεν θα θέσω τίποτα. Όχι ακόμη.
Η ζωή κυλά και δεδομένα μου αλλάζουν συνεχώς. Τι σημαίνει «υπάρχω» για μένα; Υποθέτω πως είμαι σε θέση να απαντήσω σύμφωνα με την τωρινή μου κατάσταση. Γιατί το λέω αυτό; Γιατί οι άνθρωποι έχουμε την τάση να δρούμε κατά κύριο λόγο βάσει την ψυχολογίας μας. Ίσως οι αντιδράσεις μας απέναντι στα πράγματα να μην είναι μόνο ο συγκερασμός εμπειριών, κουλτούρας, ιδεολογίας, γνώσεων, ωριμότητας κλπ., αλλά να τίθεται και ένας ακόμη παράγοντας. Αυτός της ψυχολογίας. Ο τομέας αυτός έρχεται σε σύγκρουση με την επιστήμη (αν και αυτός λένε ότι ανήκει στις επιστήμες), καθώς πιστεύεται πως οι ανθρώπινες αντιδράσεις είναι αποτέλεσμα ορμονών. Και σκέφτομαι… Αν όλα είναι θέμα ορμονών σημαίνει πως όλα μπορούν να επεξηγηθούν μέσω της επιστήμης. Αν όντως συμβαίνει αυτό, τότε η αιώνια μάχη ανάμεσα στην καρδιά και τη λογική δεν υπάρχει; Και αν όλα είναι αποτέλεσμα φυσιολογικών αντιδράσεων του οργανισμού τότε η ψυχολογία είναι απλά ένα άλλοθι… Τί εννοώ; Πως η στάση απέναντι στον εαυτό μας και ο τρόπος που επιλέγουμε να ζήσουμε είναι και η υγεία μας. Αν δεν με αγαπήσω… Θα αρρωστήσω. Υποθέτω. Όλα υποθέσεις είναι. Ίσως και χωρίς καμία βάση.
Επανέρχομαι. Τί σημαίνει για μένα «υπάρχω». Πρόσφατα είχα μια συζήτηση. Στο μετρό Συντάγματος. Μαζεύοντας φράσεις στο μυαλό μου από τη συζήτηση συνειδητοποίησα πόσο ευτυχισμένη είμαι. Αγαπώ την ζωή μου βλέποντας τα λάθη της. Έχει πολλά ελαττώματα, όπως ακριβώς κι εγώ. Το θετικό είναι ότι κάποια μπορώ να τα αναγνωρίσω. Αυτό με κάνει να αμφισβητώ συνεχώς τον εαυτό μου προσπαθώντας να τον βελτιώσω. Αγαπώ τους φίλους μου. Φίλοι! Σε βοηθούν. Αντιμετωπίζεις τα δύσκολα. Την ευτυχία δεν μπορείς να τη βιώσεις μόνος.Αν και αυτό δεν αναιρεί το γεγονός ότι είμαστε μόνοι μας. Γεννηθήκαμε μόνοι μας και θα πεθάνουμε μόνοι μας. Προσθέτω επίσης ότι αγαπώ τη φύση. Ότι αγαπώ το μέλλον και τα σχέδια που κάνω γι’ αυτό. Βρίσκω λόγο για να χαμογελάω. Βρίσκω διέξοδο όταν τα προβλήματα κάνουν έφοδο στην ζωή μου. Είναι πολλά… Η ύπαρξή μου βασίζεται στο ότι ξέρω τι θέλω. Το οξυγόνο μου είναι η αγάπη. Αν δεν δώσω, αν δεν πάρω αγάπη, θα πεθάνω. Η αγάπη είναι αυτή που σε κάνει καλύτερο. Δεν πρέπει να κρατάμε μέσα μας τέτοια συναισθήματα.
Αν αγαπάς δείξε το. Τα αύριο είναι πολύ μακριά για να το αφήσεις για τότε να περιμένει.

Με εκτίμηση, ο διπλανός, περαστικός σου.

_

γράφει η Ξένια Ζερβού