“…γράφω όποτε θέλω να καταλάβω τις φουρτούνες που σκάνε με δύναμη, όποτε θέλω ν’ αλλάξω τον κόσμο μου” – Τζίνα Ψάρρη

(Φωτογραφία: Στράτος Γιαννόπουλος)

Σημερινός φιλοξενούμενος στην λογοτεχνική δράση «Ελάτε να μιλήσουμε για τη λογοτεχνία» είναι η συγγραφέας Τζίνα Ψάρρη, την οποία και ευχαριστώ για τις τόσο ανθρώπινες και αυθόρμητες απαντήσεις της!

Ας την γνωρίσουμε λοιπόν καλύτερα από το προσωπικό της βιογραφικό:

Σύντομο βιογραφικό

Γεννήθηκα στην Αθήνα και δεν την αποχωρίστηκα από τότε , την αγαπώ σαν παλιό φίλο, με όλα τα τρωτά της. Η επαναστατημένη εφηβεία μου φοίτησε σε ελληνογαλλικό σχολείο καλογραιών.

Ανήσυχη απόπειρα των γονιών μου ήταν τιθάσευσής μου, αποτυχημένη φοβάμαι, καθώς παραμένω αρκετά απειθάρχητη και ονειροπόλα,  δύσκολα κλείνομαι σε “κουτάκια” οποιασδήποτε μορφής. Εκεί έμαθα ωστόσο ν’ αγαπώ το διάβασμα, να ψάχνω κρυμμένα νοήματα πίσω από τις λέξεις άλλων και να λαχταρώ να δημιουργήσω και τα δικά μου κρυμμένα νοήματα.

Αποφοίτησα από το Καποδιστριακό, δίδαξα για κάμποσα χρόνια γαλλικά και ιστορία, ώσπου αποφάσισα ν’ αφοσιωθώ αποκλειστικά στην συγγραφή. Το μυθιστόρημα “Μέχρι το πέμπτο σκαλοπάτι” είναι το πρώτο μου, είναι όλα όσα η μακροχρόνια παρατήρηση των ανθρώπων γύρω μου και μέσα μου κέντησε με λέξεις.

Διηγήματά μου έχουν δημοσιευτεί στο eikoneskailogos blogspot/Αλισάχνη καθώς και στο ψηφιακό λογοτεχνικό περιοδικό Fractal. Ευχή και ελπίδα μου, οι όμορφες διαδρομές και οι δυνατές συγκινήσεις. Εντός και εκτός της γραφής.

Μέσα από τη σελίδα μου στο facebook (https://www.facebook.com/profile.php?id=100010950121205) μα και στο mail μου ([email protected]), με χαρά θα σας απαντήσω όποτε το θελήσετε.

Πολλές, καλές αναγνώσεις!!

Ερωτηματολόγιο για Συγγραφείς και Ποιητές

1. Γιατί γράφεις;Η γραφή ήταν και είναι η διαμαρτυρία μου, ο καταδικός μου ιερός τόπος όπου η δυστυχία νικιέται πάντα στο τέλος. Γράφω όποτε θέλω να καταλάβω τις φουρτούνες που σκάνε με δύναμη, όποτε θέλω ν’ αλλάξω τον κόσμο μου. Έτσι ωριμάζει η ψυχή μου.
2. Για ποιους λόγους θα συμβούλευες κάποιον να γίνει συγγραφέας ή ποιητής και γιατί να τ’ αποφύγει;Θα παραφράσω τον Βαν Γκογκ: Αν ακούς μέσα σου μια φωνή να σου λέει “δεν μπορείς καθόλου να γράψεις”, τότε ασφαλώς και πρέπει να γράψεις για να κάνεις τη φωνή να σωπάσει και το μυαλό σου να θέσει τις 4 ερωτήσεις που έλεγε ο Όργουελ: α) Τί προσπαθώ να πω; β) Ποιές λέξεις είναι οι ιδανικές για να το εκφράσω; γ) Ποιά εικόνα ή ιδιωματισμός θα το κάνει καλύτερο; δ) Αυτή η εικόνα που δημιουργείται είναι αρκετά φρέσκια ώστε να έχει κάποιου είδους επιρροή;  Κατ’ εμέ, θα πρέπει να προστεθεί και μια πέμπτη ερώτηση: Μπορώ να το πω με λιγότερα λόγια;
3. Ποιο είδος γραφής αγαπάς να υπηρετείς και για ποιο πιστεύεις πως δεν έχεις τις απαραίτητες ικανότητες, διάθεση και γνώσεις για να συνεισφέρεις;     Αγαπώ το μυθιστόρημα, ενθουσιάζομαι με το ψυχογράφημα, την ανάλυση συμπεριφορών, να προκαλώ θέλω τον αναγνώστη να νιώσει, να σκεφτεί, ν’ αποσαφηνίσει. Να διαγνώσει και ν’ απορήσει, ν’ αναζητήσει αυτό που κρύβεται πίσω από τις λέξεις, να ερμηνεύσει.Όσο κι αν λάτρεψα την ποίηση, όσο κι αν προσπάθησα να την αγκαλιάσω, εκείνη με χώρισε, μου γύρισε την πλάτη με σκληρότητα. Έτσι, πήρα την απόφαση να την πλησιάζω μόνο ως φανατική αναγνώστρια.
4. Τι είναι για εσένα οι αναγνώστες; Πελάτες, κριτές ή συμβουλάτορες;Αναγνώστης είναι ο σύντροφος που εκούσια αποδέχεται να μοιραστεί μαζί μου στιγμές. Που θα με κρίνει και θα με συμβουλέψει με την αγάπη ενός πολύ δικού μου ανθρώπου.
5. Η καλύτερη και η χειρότερη κριτική που άκουσες για το έργο σου;Η καλύτερη κριτική ήταν και η χειρότερη ταυτόχρονα, με την έννοια της δυσκολότερα διαχειρίσιμης συναισθηματικά: “Ταυτίστηκα με την ηρωίδα, πόνεσα πολύ. Ήταν σαν να ήξερες, σαν να το έγραψες για μένα το βιβλίο”.
6. Ποια λογοτεχνική ερώτηση μισείς να σου κάνουν και γιατί;Το ρήμα “μισώ” έχει πολύ μεγάλο βάρος. Δεν μπόρεσα ποτέ ωστόσο να καταλάβω το νόημα της ερώτησης: “Πού γράφεις”; Είτε είναι στην πόλη, στο χωριό, σε γραφείο ή πολυθρόνα, πού διευκολύνει αυτή η γνώση;
7. Πιστεύεις πως οι περισσότεροι ομότεχνοί σου γράφουν από εσωτερική ανάγκη ή επιδιώκουν αποκλειστικά το χρήμα και την δόξα; Αν και το θεωρώ αδύνατον να απαντηθεί με ασφάλεια, υποθέτω με μάλλον σχετική ακρίβεια πως απ’ όλα έχει ο μπαξές, όπως συμβαίνει εξάλλου σε όλους τους χώρους, λογοτεχνικούς ή μη.
8. Έχεις μόνο συμπάθειες ή και αντιπάθειες στους λογοτεχνικούς κύκλους; Ποια η αιτία αυτών;Πραγματικά δεν το ξέρω, αν και πάντα στη ζωή συναντάμε ανθρώπους που συμπαθούμε και άλλους που αντιπαθούμε. Οι λόγοι, πάντα υποκειμενικοί. Πρόσφατα άκουσα μια φράση που πολύ μου άρεσε: ” Αν όλοι σε συμπαθούν, τότε σίγουρα κάτι κάνεις λάθος”.
9. Ανέφερε τρείς χαρακτηρισμούς για τον εαυτό σου για τους οποίους είσαι υπερήφανος/η και άλλους τρείς για τους οποίους όχι.    Δεν μπορώ ν’ αλλάξω τα ιδιαιτέρως ελαστικά όρια της υπομονής μου, το πείσμα και την άνευ όρων δοτικότητα στους ανθρώπους που αγαπώ. Δεν ξέρω καν αν το θέλω. Με ικανοποιούν και τα τρία στοιχεία και μ’ ενοχλούν ταυτόχρονα.
10. …και η ώρα σου να ανταποδώσεις την…. ιερή εξέταση που πέρασες από αυτή την ανακριτική συνέντευξη! Κάνε μια δική σου, λογοτεχνική ερώτηση-ταμπού για κάτι που θα ήθελες να μάθεις για τον δημιουργό αυτού του ερωτηματολογίου!

    Πού γράφεις;

    Θεόφιλος Γιαννόπουλος: …από τα δώδεκά μου, στα σχολικά βιβλία, σε κάθε είδους χαρτί, στα εισιτήρια, στο κινητό τηλέφωνο τα ξημερώματα με τα μάτια κλειστά για να σωθεί μία σκέψη,  στο χέρι μου με στυλό όταν τίποτε άλλο δεν είναι διαθέσιμο…

    Κι έπειτα, στην παραλία της Θεσσαλονίκης σκίζοντας τα χαρτιά μου στην θάλασσα, στις εξετάσεις της σχολής στην Καβάλα παρατώντας τα διαβάσματα, πονώντας στο στρατιωτικό νοσοκομείο των Ιωαννίνων, κρυφά στη σκοπιά στο Τυχερό του Έβρου, στο Ρέθυμνο της Κρήτης τελειώνοντας το πρώτο μου μυθιστόρημα, στο τάφο του Καζαντζάκη εξομολογώντας του σκέψεις της ψυχής, λίγες ώρες πριν κάνω πρόταση γάμου στην ανυποψίαστη γυναίκα μου στη τελετή βράβευσης στην Σκόπελο…

    Ως τη στιγμή που οι σκέψεις μου βρήκαν τη δική τους στέγη, αρχικά στην προσωπική μου σελίδα «Taxidiidewn», μετά στο «Koukidaki» και τέλος στο «tovivlio.net». Ωστόσο συνεχίζω να σκαλίζω τις λέξεις μου στα χαρτιά, νιώθοντας πως δεν θέλω ποτέ να αποχωριστώ εκείνη τη λαχτάρα των δώδεκα χρονών…

    Σ’ ευχαριστώ ειλικρινά για την όμορφη ερώτησή σου συγγραφέα μου, μιας και με έκανες να αναστήσω μέσα μου τόσα πολλά «πώς» και «γιατί» που μας ωθούν να εξομολογούμαστε στο χαρτί! Κάθε επιτυχία εύχομαι στο έργο σου.

     

Αν είσαι συγγραφέας, ποιητής, αναγνώστης ή κριτικός βιβλίων, τότε σε καλούμε σε μια προσωπική λογοτεχνική συνέντευξη-ταμπού στην στήλη ”Θάλασσα ιδεών”!

Για να σας αποσταλεί  το ερωτηματολόγιο  επικοινωνείτε μαζί μου στο προφίλ www.facebook.com/giannopoulos.theofilos ή στο ηλεκτρονικό ταχυδρομείο [email protected] με τίτλο  θέματος: «Μιλάμε για τη λογοτεχνία» συμπληρώνοντας την λέξη «Συγγραφέας», «Ποιητής» , «Αναγνώστης» ή «Κριτικός βιβλίων», ανάλογα με την ιδιότητά σας.

Σας ευχαριστώ εκ των προτέρων για την συμμετοχή.

Ελάτε να βάλουμε όλοι μας από ένα λιθαράκι ώστε ο λογοτεχνικός κόσμος να γίνει ακόμη ομορφότερος!

Με όλη μου τη θετική ενέργεια

Θεόφιλος Γιαννόπουλος