Να φύγω λες,
Και που να πας;
Χωρίς προορισμό
Χωρίς πανιά και άνεμο
Σ' έναν κατακλυσμό;
Να κάτσω πάλι δεν μπορώ
Να βλέπω πως θα φεύγεις
Να τρέχει αλλού ο λογισμός
Σε τόπους που δεν ξέρεις.
Μα πιο καλά να φύγουμε
Μαζί και ενωμένοι
ή να καθίσουμε εδώ
σφιχτά αγκαλιασμένοι;
Τι λες κι εσύ;
Μην ξεχνάτε πως το σχόλιό σας είναι πολύτιμο!
“Μα πιο καλά να φύγουμε / Μαζί και ενωμένοι
ή να καθίσουμε εδώ / σφιχτά αγκαλιασμένοι;
Τι λες κι εσύ;”
Λέω πως, όταν αγαπάς, δεν μετράει αν θα φύγεις ή αν θα μείνεις – φτάνει να είσαι μαζί του/της… “σφιχτά αγκαλιασμένοι”!
Σωστά το λες Βάσω. Η αγάπη είναι απόφαση και γιαυτό περιέχει δύο βασικά συστατικά. Την ελευθερία της επιλογής και την Δημοκρατικότητα της κοινής απόφασης που δεν δεσμεύει τα δύο μέρη.
Σφιχτά αγκαλιασμένοι τότε στον κατακλυσμό της αγάπης!!!!!Συγχαρητήρια Βαγγέλη!!!!!
Ωραία λύση και η δική σου Άννα, αγκαλιασμένοι στον κατακλυσμό της αγάπης. Σε ευχαριστώ πολύ.
αφού ρωτάς, θε να σου πω, να μείνουμε εδώ μαζί κι ενωμένοι σφιχτά αγκαλιασμένοι!!!!
Βαγγέλη έχω ξεχωρίσει τον τρόπο που γράφεις και κάθε φορά συγκινούμαι ιδιαίτερα με τα γραπτά σου. Αφήνω στην άκρη άλλες ασχολίες για να σε διαβάσω.
Μαρία σε ευχαριστώ πολύ, βάλε μόνο προτεραιότητες στις ασχολίες πριν με διαβάσεις . Μην έχεις τίποτα απρόοπτα (καλόγηρος στην κατσαρόλα ας πούμε) και έχω το κρίμα στο λαιμό μου.