Σύντομη διαδικασία. Ανεπιτήδευτη μα και γκοτέσκα στις εξάρσεις της, αναμενόμενα πληκτική, με κάποια διαλείμματα ωμότητας που επανέφεραν το οργιώδες τέμπο, και ευτυχώς, χωρίς μελοδραματικές κορυφώσεις. Πενταλέπτου μόλις, οι τελευταίες τζίφρες. Γρήγορο και άκλαυτο το απολυσόχαρτο. Αξιοπρέπεια πάνω απ’ όλα. Χαμένο κορμί γρύλισε ο λύκος στο πρόβατο. Η επανάσταση των μπε πνίγηκε στο σάλιο. Μια χάρτινη κούτα καφέ με τρύπες τετράγωνες γέμισε μέχρι πάνω. Έκλεισε γερά με σελοτέιπ. Η κούτα. Για τις τρύπες, είπαν πως όρκο δεν παίρνει κανείς. Φορτώθηκε το χαρτόδεμα στην προβατίσια πλάτη. Πιέστηκε απ’ το βάρος το μαστάρι και γκλουπ… Μια οβάλ στάλα γάλα –η τελευταία, σάλπισμα λήξης αρμέγματος δεκαοκταετούς- άφησε στάμπα βρωμερή στο χλωριωμένο παρκέ… Έξω απ’ το μαντρί, το ζαλωμένο πρόβατο στυλώνει τ’ αυτί. Δεκαοχτώ. Δεκαοχτώ. Δεκαοχτώ. Κράζει δεκαοχτώ μια φωνή. Κλάμα πουλίσιο ακούγεται απ’ το κατεβασμένο τζάμι. Δυο οπλές άοπλες βάζουν το κλειδί στη μίζα. Και περιμένουν. Λύκε λύκε, είσαι εδώ; Είναι εδώ. Μπροστά. Βάζει το κλειδί στη μίζα. Και φεύγει. Το πρόβατο στο κατόπι. Δεκαοχτώ. Δεκαοχτώ. Δεκαοχτώ… κλάμα πουλίσιο τρυπάει τα χνουδωτά μηνίγγια. Βαστούν γερά τα τιμόνια στο στροφιλίκι. Βουνό, δρόμος, γκρεμός, θάλασσα. Λύκε, λύκε, είσαι εδώ; Είναι εδώ. Μπροστά. Αγέρωχος και

και ευδαίμων για το εξαγνισμένο ποίμνιο. Πάστορας σωστός. Στραβοχαμογελά στη στροφή. Στραφταλίζει στο καθρεφτάκι ο κυνόδοντας. Δεκαοχτώ. Δεκαοχτώ. Δεκαοχτώ…. αδιάκοπο το μοιρολόι ξύνει πληγές. Και λαμαρίνες. Ένας κρότος και μπαμ. Τρομάζει ο λύκος. Δύο κρότοι και μπουμ…

… Λύκε, λύκε είσαι εδώ;

«Πτώμα δεν βρέθηκε» θα γράψουν οι εφημερίδες.

«Χαμένο κορμί» βελάζει το πρόβατο. Αξιοπρέπεια πάνω απ’ όλα.

_

γράφει η Γεωργία Δημητροπούλου