Δεν θα σταματήσουμε να ταξιδεύουμε.
Θα γίνουμ’ εραστές –
θ’ απλώσουμε το χέρι μας ν’ αγγίξουμε το στέρνο τ’ ουρανού,
θα γλείψουμε το σβέρκο της ζωής,
θα δαγκώσουμε τη ρώγα του κόσμου.
Θα γίνουμε πουλιά –
θα πετάξουμε
θ’ αλαργέψουμε
θα χαθούμε.
Κι απ’ τα χάη τ’ ουρανού θα χύνουμε το βλέμμα μας
ως εκεί που τελεύουν οι θάλασσες
κι αχνοσβήνουν οι κάμποι.
Δεν θα σταματήσουμε να ταξιδεύουμε.
Θα μας κατακάψουνε λέξεις,
θα μας καταβρέξουν σιωπές.
Θα σπουδάσουμε την οδύνη,
θα θητεύσουμε στην απόγνωση.
Θα γίνουμε θεριά – θα παραφερθούμε.
Θα ζητήσουμε συγγνώμη
και δεν θα την πάρουμε ποτέ.
Θα γυρέψουμε αγάπη
και δεν θα τη βρούμε ποτέ.
Θ’ απαρνηθούμε τη μοναξιά
και θα την έχουμε κάθε μέρα
κάθε μέρα
κάθε μέρα.
Αλλά δεν θα σταματήσουμε να ταξιδεύουμε.
Θ’ ασβεστώσουμε το πεζούλι της προσμονής,
θ’ ανοίξουμε τα παντζούρια στην προσδοκία.
Θα ονειρευτούμε
και θα διακινδυνέψουμε τη διάψευση.
Θα ερωτευτούμε
και θα διακινδυνέψουμε την απόρριψη.
Θα υπάρξουμε
και θα διακινδυνέψουμε τα πάντα.
Δεν θα σταματήσουμε να ταξιδεύουμε.
_
γράφει ο Βαγγέλης Ντίνος
0 Σχόλια