Στα χείλη ’σβησαν απαλά δυο λόγια ξεχασμένα
και η αγάπη μούδιασμα στα ακροδάχτυλά μου.
Τα βλέφαρα αγνάντεψαν τόπους και πεπρωμένα
κι ο πόνος θέση κράτησε για πάντα στην καρδιά μου.
Δεν μου απόμεινε ψυχή, άδεια τα βήματα μου.
Κι η προσμονή στα όνειρα μοναχικός θαμώνας.
Όξινη που είναι η βροχή, γλυφά τα δάκρυά μου
και η ζωή μου εποχή κι ατέλειωτος χειμώνας.
Τα μάτια κλείνω και μπορώ απόψε να σε φτάσω
στην άκρη θα ’σαι πάντα εσύ η αφή στα δάχτυλά μου
και τους χειμώνες μου μπορώ άνοιξη να ονομάσω
Να λιώσει και η προσμονή σαν χιόνι στα όνειρά μου.
Κι αν έχω ακόμη στην ψυχή μια λέξη και προφτάσω
θα τη χαράξω αγάπη μου με δάκρυα στα μάτια.
Θα βρω και τόπους μακρινούς και μοίρες θα δαμάσω
στην αγκαλιά σου να χαθώ κι ας γίνομαι κομμάτια.
–
γράφει η Σοφία Ντούπη
Αυτό είναι αγάπη, να χάνεσαι στην αγκαλιά του άλλου. Δυνατό σε συναισθήματα το ποίημά σου Σοφία!
Χριστίνα μου ευχαριστώ πολύ!!!!! Συγνώμη που άργησα να απαντήσω αλλά δεν μου έρχονται πια μηνύματα από τη σελίδα και το είδα μόλις σήμερα. Να έχεις μία όμορφη εβδομάδα!!!!!!!
Πολύ συναισθηματικό, γραμμένο από μια ψυχή με μεγάλη καρδιά. Αυτό αποκόμισα και μου άρεσε πάαρα πολύ Σοφία.
Ευχαριστώ πολύ Βάσω μου την καλημέρα μου και να έχεις μία όμορφη εβδομάδα!!!!!!!!
Είπαμε, στη ρίμα δεν παίζεσαι . Πολύ ωραίο Σοφία.
Καλή σου εβδομάδα και 4 μέρες Σεπτέμβρης . Απίστευτο!!!
Ευχαριστώ πολύ για τα καλά σού λόγια Λενάκι μου την αγάπη μου από Χανιά!!!! Να έχεις μια όμορφη εβδομάδα!!!!!!!!!!
Κι πόνος θέση κράτησε για πάντα στην καρδιά μου. Δε μου απόμεινε ψυχή, άδεια τα βήματά μου …. τέλειοι οι στίχοι σου Σοφία….και όπως πάντα με πολύ συναίσθημα.. Να περνάτε καλά
Ευχαριστώ πολύ Ευαγγελία μου… και εσείς το ίδιο κι όταν γυρίσετε ν’ ανταμώσουμε!!!!!!!! Φιλιά πολλά!!!!!!!!!!!