Ήξερε ότι θα ήταν τελειωτικό αλλά το είχε αποφασίσει. Έπρεπε να μπήξει βαθιά το μαχαίρι, να το στρίψει με μίσος και να αφήσει κάθε σταγόνα να κυλήσει λυτρωτικά. Μάζεψε όλες τις δυνάμεις της κι επιτέθηκε. Ένιωσε να σκίζεται το μέσα της, ούρλιαξε κι ύστερα ξέσπασε σε λυγμούς. Τους είχε πια σκοτώσει. Κι αυτόν και την ύπουλη αδερφή του. Τον πόνο και τη μνήμη.
_
γράφει η Νίκη Αλπού
Ακολουθήστε μας
Real News https://youtu.be/px8Sd8oC-OUΚαθημερινή Πρώτο Θέμα Το Βήμα της Κυριακής Δώστε μας το email σας και κάθε Παρασκευήθα έχετε στα εισερχόμενά σας τις προσφορές των εφημερίδων (Δεν στέλνουμε ανεπιθύμητη αλληλογραφία ενώ μπορείτε να...
Ήθελε πολύ να κλάψει, να ξεσπάσει. Μα όσο κι αν προσπάθησε να βγάλει από μέσα του αυτό που του άδραχνε σφιχτά την καρδιά και του έκοβε την ανάσα, δεν το κατάφερνε. Τα κόκκινα από την αγρύπνια μάτια του παράμεναν στεγνά, σαν τα χωράφια που τα είχε ζεματίσει η αναβροχιά...
Τετάρτη απόγευμα στις φυλακές υψίστης ασφαλείας. Σιωπή ασυνήθιστη στην πτέρυγα των μελλοθανάτων. Από ένα κελί μόνον ακούγονταν ομιλίες. Οι άλλοι έχουν στήσει αυτί. «Έρχεται το φαγητό;». «Όχι. Είναι το καρότσι με τα βιβλία». «Έχεις δίκιο. Το άλλο τρίζει...
Ακολουθήστε μας στο Google News
Επιμέλεια άρθρου
Διαβάστε κι αυτά
Τετάρτη απόγευμα στις φυλακές υψίστης ασφαλείας. Σιωπή ασυνήθιστη στην πτέρυγα των μελλοθανάτων. Από ένα κελί μόνον ακούγονταν ομιλίες. Οι άλλοι έχουν στήσει αυτί. «Έρχεται το φαγητό;». «Όχι. Είναι το καρότσι με τα βιβλία». «Έχεις δίκιο. Το άλλο τρίζει...
ΑΦΙΛΤΡΟ ΤΣΙΓΑΡΟ Κοίτα.. Έλεγα και σου έδειχνα την απλωμένη πόλη προς τα κάτω. Βράδυ στο ‘μπαλκόνι’ της Σαλονίκης. Εγώ δεν την έλεγα ποτέ Σαλονίκη!. Εσύ μου το κόλλησες. Πάντα Θεσσαλονίκη την έλεγα. Ολόκληρη. Γιατί της άξιζε και με το παραπάνω. Κούκλα σαν και σένα....
Εμφύλιος πόλεμος και στα δύσβατα και απαράκλητα βουνά που πολεμούσαν οι φαντάροι, συνήθιζε τα δύο στρατόπεδα να τα χωρίζει ένας πλατύς ποταμός. Ο ποταμός αυτός δεν είχε όνομα γιατί κάθε φορά που μετακινούνταν τα πεδία των μαχών, ο ποταμός ακολουθούσε την ίδια πορεία,...
0 Σχόλια