Αμφισβητώ το δογματισμό
μα είμαι ο μεγαλύτερος οπαδός του
λατρεύοντάς σε,
φορώντας τις παρωπίδες μου.
Διαλέγω να υπακούσω στους κανόνες
που προστάζει το κορμί σου,
να υποταχθώ στις παροτρύνσεις των ματιών σου,
να μην παραβώ τις δέκα εντολές της λογικής σου.
Μα τους έχω πείσει όλους πως η ελευθερία υπάρχει.
Έχω πείσει τον εαυτό μου πως είμαι ένας ελεύθερος
σκεπτόμενος άνθρωπος.
Μα δε μπορεί,
πρέπει να υπάρχει ο θεός
μέσα σου.
Για να με ελέγχεις
χωρίς να το προσπαθείς,
χωρίς να το συνειδητοποιώ,
χωρίς να νιώθω ότι απειλείται η αυτονομία της ύπαρξης μου.
Πώς να αμφισβητήσω λοιπόν
τον τρόπο
που ανεξήγητα εισχωρείς και με προσδιορίζεις;
Με πλάθεις από την αρχή,
με εξυψώνεις και με καταστρέφεις
τόσο ενδόμυχα
που τα βάθη της ψυχής μου
δε θα τα αποκαλέσω ποτέ ξανά το ίδιο.
_
γράφει η Κωνσταντίνα Γερονικάκη
αυταρχικός ο έρωτας…δεν πατά σε κανόνες…δεσμεύει και κυριεύει ωραία η απόδοσή του…
Με πλάθεις από την αρχή,
με εξυψώνεις και με καταστρέφεις
τόσο ενδόμυχα
που τα βάθη της ψυχής μου
δε θα τα αποκαλέσω ποτέ ξανά το ίδιο.
Ο καλύτερος δημιουργός, πλάστης, καλλιτέχνης, πολεμιστής και τύραννος…..Ο ΕΡΩΤΑΣ!
Μπράβο!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
“…… Και μένουμε ανυπεράσπιστοι ξαφνικά, σαν ένα νικητή
μπροστά στο θάνατο
ή ένα νικημένον αντίκρυ στην αιωνιότητα…..” όπως λέει και ο Λειβαδίτης!
Και μπροστά στον έρωτα
γινόμαστε πιο τρωτοί από ποτέ,
χωρίς να το αντιλαμβανόμαστε,
ονειροβατούμε
τυλιγμένοι σε μια ψευδαίσθηση παντοδυναμίας!