Γνώριζε δρομολόγια, σταθμούς, γκρίζα βαγόνια.
Γεμάτος προσμονή σε σταθμό μεθοριακό,
στο τελευταίο σκαλοπάτι.
Ένα μαντήλι, ένα φιλί, ένα δάκρυ
κάποιας που αγάπησε πολύ
κι ο χρόνος τους χωρίζει.
Δρομολόγιο η ζωή του
με εισιτήριο ληγμένο στη τσέπη.
Χωρίς καθυστερήσεις, χωρίς αλλαγές.
Παράλληλες γραμμές εσύ κι εγώ.
Στις αποβάθρες ξεχασμένη η αγάπη.
Το σφύριγμα των συρμών μουσική μελαγχολική
σαν χωρισμός, σαν τρένο,
σαν δρομολόγιο σε σταθμό λησμονημένο.
_
γράφει η Ρούλα Τριανταφύλλου
Όμορφο το ποίημα σας Ρούλα!!!
Σας ευχαριστώ πολύ!
Πολύ ωραίο!!! Πάρα πολύ!!
Ευχαριστώ πολύ Χριστίνα!
[…]Δρομολόγιο η ζωή του με εισιτήριο ληγμένο στην τσέπη…[…]
όμορφο το ποίημα σας…
Σας ευχαριστώ πολύ!
Πολύ όμορφο πραγματικά!!!!
Σας ευχαριστώ πολύ!
ιδιαίτερο!