Δε θα σου τάξω ταξίδια μακρινά κι ονειρεμένα,
ούτε τον ήλιο, το φεγγάρι και τα ’αστέρια
Χαλιά μετάξια χρυσοκεντημένα
δεν πάνε στα δικά μου χείλια
δε φτάνουν τα δικά μου χέρια
Ρεφραίν
Δυο χέρια έχω, που μπορούν
ζεστά να σ ’αγκαλιάσουν,
δυο χείλια, που στα χείλη σου
να ’ρχονται να φωλιάζουν
Δε θα σου δώσω αγάπη και λατρεία μετρημένη,
ούτε του πόθου τα μεγάλα παραμύθια,
παρά μια αγάπη στέρεα κτισμένη,
κομμένη στα δικά μου μέτρα
και πάνω στη σωστή αλήθεια
της Ελένης Λιάκου
0 Σχόλια