ΔΥΣΤΥΧΙΑ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ
Δυστυχία δεν υπάρχει εκεί που τα χέρια ενώνονται
κι αίσθηση ζεστασιάς αποπνέει τ' άγγιγμά τους,
δυστυχία δεν υπάρχει εκεί που οι καρδιές ανταμώνονται
δίχως στάλα να νοιάζονται ποιο χρώμα έχουν, ποιο κράτος,
εκεί που παιδιά τιτιβίζουν αμέριμνα, σαν πουλιά
που ο καιρός δεν τα σκιάζει,
εκεί που το φως της αγάπης απλώνεται
και ολάκερη πλάση αγκαλιάζει.
Δυστυχία δεν υπάρχει εκεί που τα όπλα,
κλεισμένα στο ερμάρι της λήθης, εσιώπησαν,
εκεί που το αίμα προδίδει σημάδι ζωής
και με τίποτα θάνατο πια δε θυμίζει,
εκεί που οι ανάσες αβίαστες σα μύρα ευωδιάζουν
και οι ήχοι συνθέτουν μελωδία ειρήνης,
δυστυχία, εκεί, δεν υπάρχει.
2ο Βραβείο στον 4ο Πανελλήνιο Μαθητικό Διαγωνισμό Ποίησης
(Απρίλης 2013)
Μην ξεχνάτε πως το σχόλιό σας είναι πολύτιμο!
Όχι Ντίνα μου, δυστυχία δεν υπάρχει εκεί όπου ο άνθρωπος με αγάπη και σεβασμό απλώνει το χέρι στο συνάνθρωπο .
Δυνατό ξέσπασμα ψυχής ο λόγος σου.
“εκεί που οι ανάσες αβίαστες σα μύρα ευωδιάζουν
και οι ήχοι συνθέτουν μελωδία ειρήνης,
δυστυχία, εκεί, δεν υπάρχει.”
Τι κι αν η Ειρήνη έχει τσαλαπατηθεί τόσο βάναυσα και σαν ιδέα και σαν καθημερινότητα σε τόσα μέρη του πλανήτη…
Έχει την αδελφή της, την Ελπίδα, να της κρατά συντροφιά και να της δίνει κουράγιο – και να μοχθούν για να κάνουν την δυστυχία μια κακή ανάμνηση…
Πολύ όμορφο Ντίνα μου!