Η Θοδώρα και η Χρύσα, μετά τα πενήντα τους, συναντιούνται τυχαία στην Κωνσταντινούπολη. Η Θοδώρα πήγε για να βρει και να ευχαριστήσει την πρωταγωνίστρια της αγαπημένης της ταινίας για την ταύτιση που της δημιούργησε και τα αισθήματα που της γέννησε, η Χρύσα για να δει από κοντά τον αγαπημένο της, πανέμορφο ηθοποιό τούρκικης τηλεοπτικής σειράς. Οι δυο γυναίκες έχουν να μιλήσουν από τα σχολικά τους χρόνια, μεγαλωμένες μαζί στα στενά της Θεσσαλονίκης. Θα καλύψουν αυτό το κενό; Τι συνέβη τότε και απομακρύνθηκαν; Ποια θα κάνει το πρώτο βήμα για να προσεγγίσει την άλλη; Θα καταφέρουν να βρουν αυτό που πραγματικά αναζητούν με πρόσχημα μια χίμαιρα, κάτι αστείο για κάποιους κατ’ επίφασιν «σοβαρούς» θεατές των ζωών τους;

Ένα διαφορετικό, γυναικείο μυθιστόρημα, που ξεχειλίζει αγάπη, τρυφερότητα και ψυχική αγωνία ενώ είναι νοτισμένο από την αύρα της μαγευτικής Κωνσταντινούπολης. Η γραφή είναι πολύ καλή, απλή αλλά γεμάτη στέρεα συναισθηματικά και ψυχολογικά υπόβαθρα για όλους τους χαρακτήρες. Δύο γυναίκες που ουσιαστικά είναι άγνωστες, ακόμη και εχθροί από μια παρεξήγηση, σταδιακά θα ανοίξουν τις καρδιές τους η μία στην άλλη, μιας και τα γεγονότα στη ζωή τους είναι ραγδαία: η Χρύσα, τρεις φορές ζωντοχήρα, γνωρίζει δύο ενδιαφέροντες άντρες ενώ η παντρεμένη Θοδώρα έχει ένα σωρό προβλήματα με την αδερφή της και τον ανυπάκουο γιο της.

Μου άρεσε πολύ ο τρόπος που εξελίχθηκαν οι πρωταγωνίστριες, έχοντας η κάθε μια το δικό της δράμα και τους δικούς της φόβους και δαίμονες. Ταυτίστηκα απόλυτα με τη Θοδώρα, κυρίως γιατί λάτρεψα κι εγώ τη συγκεκριμένη ταινία («Πληγές του φθινοπώρου» λέγεται και τη συνιστώ ανεπιφύλακτα) και μου δημιούργησε περίπου τα ίδια συναισθήματα. Επιπλέον, η συγγραφέας μας ταξιδεύει με εξαιρετικό τρόπο σε όλη την Κωνσταντινούπολη, μας αποκαλύπτει γνωστές και άγνωστες πλευρές της βασίλισσας των πόλεων ενώ ο Τούρκος νεαρός Αλί, που τόσο συμπτωματικά γνωρίζει η Θοδώρα, είναι το πιο ταιριαστό κλειδί για να γεφυρωθούν οι διαφορές μεταξύ των λαών.

Νέα Ιωνία, Θεσσαλονίκη, Κωνσταντινούπολη, τρεις τόποι που σημάδεψαν δύο γυναίκες. Μια ξεχωριστή ιστορία για τη γυναικεία ψυχολογία που δεν καταντάει μελοδραματική ούτε εκβιάζει το συναίσθημα του αναγνώστη. Γρήγοροι διάλογοι, σποραδικά τοποθετημένες γεωγραφικές και ιστορικές πληροφορίες, άριστη γνώση της γυναικείας ψυχολογίας κι ένα ιδανικό φινάλε είναι λίγα από τα θετικά χαρακτηριστικά του υπέροχου αυτού μυθιστορήματος. “Όχι, δε θα κλάψω, γιατί αν κλάψω θα χαθεί η μαγεία”, που λέει και η ηρωίδα της ταινίας.