Έμεινα πίσω απ΄τις επάλξεις
εκεί που οι εχθροί χαμογελούνε
εκεί που του πολέμου οι πράξεις
δεν έχουν λόγια να μου πούνε.
 
Έμεινα πίσω από τη μάχη
εκεί που οι φλόγες σιγοκαίνε
εκεί που ρίζωσε η στάχτη
μόνο τα δέντρα τώρα κλαίνε.
 
Έμεινα πίσω από το πλήθος
εκείνο που με μίσος τραγουδούσε
κι ένιωσα βαθύ τον πόνο μες στο στήθος
λες κι η ψυχή μοιρολογούσε.
 
Στάθηκα πάνω απ΄τα συντρίμμια
και κοίταξα κατάματα τον ήλιο
μα σαν αρχίσουν το τραγούδι τους τ΄ αγρίμια
δε θα σταθώ νʼ ακούσω και θα φύγω.
 
Θα μείνω εκτός αυτού του κόσμου
στο περιθώριο της γαλήνης
εκεί που οι φόβοι σιγά σιγά σβήνουν
και ήσυχα τα μάτια κλείνεις.

της Άννας Ρουμελιώτη

Μην ξεχνάτε πως το σχόλιό σας είναι πολύτιμο!