Μαρία Χουρδάκη
Γαβριηλίδης
ISBN: 978-960-576-468-51

Με μία συλλογή που απαρτίζεται από σύντομα ποιήματα που αναπτύσσονται σε μία ιδιαίτερη γραφή, κάνει την πρώτη της εμφάνιση στα ελληνικά γράμματα η Μαρία Χουρδάκη («εκ των ενόντων», Γαβριηλίδης, 2016).

Οι συνθέσεις της μοιάζουν με μία αποτύπωση της στιγμής. Ωστόσο, το υπαρξιακό υπόβαθρο της ποιητικής της ξεπερνά συχνά την επιφανειακή πρώτη εντύπωση (για τη σκληρή ζωή του, παράθυρο στη νύχτα, το χιόνι, περί αόρατου, κορίτσι του λευκού, επίκληση), μόλο που απαντώνται και συνθέσεις όπου παρατηρούμε πως η δημιουργός δεν αποφεύγει από τις σειρήνες της λυρικής περιγραφής δίχως άλλο μήνυμα βαθύτερο μήνυμα (νύχτα στο δάσος, για τη σκληρή ζωή του, κοντά στο φάρο, credo).

Η Χουρδάκη πειραματίζεται με το στίχο. Ο ρυθμός του ακολουθεί το αυθόρμητο συναίσθημα και "σπάει" ή απλώνεται με μία φαινομενικά απροσχεδίαστη τυχαιότητα. Θρυμματίζεται με ενδιάμεσες τελείες ή διακρίνεται σε άνισα ημιστίχια (dealing room, φθινοπωρινό δείπνο, μέρες ελάσσονες, Κατερίνα Γ.) είτε γίνεται ακανόνιστος (τα ίχνη και η άγνοια, επίκληση, κορίτσι του λευκού, πωλείται μεταχειρισμένο, το χιόνι, η θάλασσα εντός, επιστολή, credo, αγρύπνια) προσδίδοντας μία αίσθηση κίνησης και ζωντάνιας.

Δήμος Χλωπτσιούδης
Μανδραγόρας, 2016
ISBN: 978-960-592-032-6

Χαρακτηριστικός είναι και ο γλωσσικός πειραματισμός της με παρηχήσεις (επίγραμμα του Χ, αειθαλή, οδός αντηχήσεων), επαναλήψεις (κορίτσι του λευκού, επίκληση, κοντά στο φάρο) και δυναμικές μεταφορές, μετωνυμίες ή αναλογίες (τα χρώματα νόμισε πως σβήνουν, οπτικό πεδίο, μέρες ελάσσονες, dealing room, οπτικό πεδίο, επιστολή, η θάλασσα εντός). Η δημιουργός ξαφνιάζει με τη δυναμική του ποιητικού της λόγου πλούσιο σε μεταφορές που ισορροπεί σε ένα φενάκη αυθορμητισμό με δοκό τη συνειρμικότητα αναδύοντας υπαρξιακές αγωνίες και στοχασμούς.

Ωστόσο, η γλώσσα της παραμένει λιτή· άλλοτε ελλειπτική κι άλλες φορές με δευτερεύουσες προτάσεις και κυριαρχία ρηματικών συνόλων. Τα επίθετα περιορίζονται στον ελάχιστο βαθμό. Την ίδια στιγμή μία λιτή εικαστική πλαισιώνει το ποιητικό κάδρο της (καλλιεργητής, το πάλαι, αειθαλή, οδός αντηχήσεων, το δέντρο, μέρες ελάσσονες). Χρώματα και κίνηση αφήνουν το στίγμα τους στο καναβάτσο της Χουρδάκη με μία ιδιαίτερη φυσικότητα· χωρίς να μονοπωλούν την προσοχή του αναγνώστη/ακροατή, τον εντάσσουν συνειρμικά στον ποιητικό χώρο δράσης.