13.03.2016

Εν κατακλείδι

Υπήρξαν μέρες που πεθαίναμε αγκαλιά
Κι υπήρξαν δάκρυα που χάραζαν το δρόμο
Πες μου πώς άντεξες να ζεις μ’ αυτό τον τρόμο
Όταν σε πρόδιδαν της νύχτας τα φιλιά

Πώς εγκλωβίστηκα σ’ αυτή τη φυλακή
Πώς μ’ ελευθέρωναν οι σκέψεις σου τα βράδια
Τότε που η αγάπη σου χτυπούσε διπλοβάρδια
Και η δικιά μου φοβισμένη και γυμνή

Πάει καιρός που έχει λιώσει αυτό το σώμα
Και ζει μονάχα με ό,τι μένει απ’ την ψυχή
Κι εσύ που πέθανες μια μέρα ζωντανή
Πες μου πώς γίνεται ξανά ζωή το χώμα

Να σ’ ερωτεύομαι ξανά απ’ την αρχή
Και το κρεβάτι μου ανάσες να μυρίζει
Με νυχτολούλουδα το στόμα σου ανθίζει
Μα γυροφέρνουμε στην κόλαση μαζί

 

_

γράφει ο Γιάννης Πανδρεμένος

Ακολουθήστε μας

Αόρατο το φάσμα της σιωπής

Αόρατο το φάσμα της σιωπής

Ας πάρουμε τον Σπαρτιάτη Λεωνίδα: παρήγγειλλε στην Βασίλισσά του να μην κλάψει · διότι «Ω ξειν αγγέλλειν Λακεδαιμονίοις ότι τήδε κείμεθα, τοις κείνων ρήμασι πειθόμενοι...». Έτσι κι έμεινε στην αιωνιότητα, που με όσες δυνάμεις του απέμεναν έριξε το βέλος στον Ξέρξη....

Η Ροή

Η Ροή

Θολός ο ουρανός, το σκέπαστρο ασταθές. Μας παρασέρνει μια ροή αδιάκοπη.  Αναποφάσιστος ο κόσμος, μπερδεμένος, στα σύννεφα και στα πρέπει.   Χρώματα πάνε και μπερδεύονται στη ροή. Ένα συνεχές σουλατσαρισμα σε ψεύτικες ανάγκες  Να έχεις αντί να είσαι.    Μα πώς...

Ακολουθήστε μας στο Google News

Διαβάστε κι αυτά

Η Ροή

Η Ροή

Θολός ο ουρανός, το σκέπαστρο ασταθές. Μας παρασέρνει μια ροή αδιάκοπη.  Αναποφάσιστος ο κόσμος, μπερδεμένος, στα σύννεφα και στα πρέπει.   Χρώματα πάνε και μπερδεύονται στη ροή. Ένα συνεχές σουλατσαρισμα σε ψεύτικες ανάγκες  Να έχεις αντί να είσαι.    Μα πώς...

Η φθορά της φωνής

Η φθορά της φωνής

Μίλαγα κάποτε με κραυγές που άναβαν σπίρτα στους τοίχους, τώρα η φωνή μου είναι σκιά — ένα σούρσιμο σε παλιό πάτωμα. Ήταν θηρίο κάποτε, κοφτερή σαν μεταλλικό σύρμα, μα τη φίμωσαν με λόγια, με βελόνες, με καθρέφτες. Η φθορά δεν ήρθε με κραυγές αλλά με ψίθυρους, με τις...

Σκοπώ

Σκοπώ

Πορεία ατελείωτη, ζωή και παιχνίδι,Ατέλειωτο πάλι, μικρό μυστικό,Τέλεια, δεν είμαι μικρή, παραμένω,Το τέλος προσμένω από κάθε σκοπό. Προσμένω τη νίκη σε κάθε σταθμό,Ζωή και παιχνίδι, ακόμη σκοπώ,Ζεστό τραγουδάκι, γεμάτη καρδιά,Τελειώνει ο πόνος, μα άδεια αγκαλιά....

3 σχόλια

3 Σχόλια

Υποβολή σχολίου