Αν κάτι με σκοτώνει,
Είναι που τα λόγια μου κρύφτηκαν πίσω από ένα ευχάριστο
«Εντάξει».
Το λάθος μου ήταν που σώπασα αντί να μιλήσω.
Μετάνιωσα,
Αλλά προχώρησα έχοντας παρηγοριά και εχθρό μου, την δική μου σιωπή.
Και αν κάτι μου θυμίζει εσένα,
Είναι που το ψέμα των ματιών σου, το πλήρωσαν με δάκρυα
Τα δικά μου μάτια.
Το λάθος μου ήταν πως πίστεψα αντί να φύγω.
Μετάνιωσα,
Αλλά έμαθα ότι και τα μάτια ψεύδονται τελικά.
_
γράφει η Άντια Αδαμίδου
Μ’ άρεσε Αντια!
Τα μάτια δεν ψεύδονται πότε!