Θέλω να μου κόψεις ένα κομμάτι απ’ την αγάπη. Ένα μικρό-μικρό κομμάτι απ’ την αγάπη εκείνη, Που υψώνει σκάλα ψηλή και βέβαιη Και σ’ οδηγεί στον ουρανό.   Θέλω να μου κόψεις ένα κομμάτι απ’ την αγάπη, Την αγάπη αυτή που φυλά σα δράκος μες στο κάστρο σου. Που σε...

Σουζάνα Γκόγκου Ανερχόμενη και άκρως δημιουργική, προβάλλει την Ελληνική τέχνη σε Ελλάδα και εξωτερικό Φαίνεται πως η σύγχρονη ελληνική τέχνη δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από αυτήν του παρελθόντος, τη στιγμή που οι καλλιτέχνες της εποχής μας της εξυψώνουν,...

Ο Καθηγητής του Τμήματος Ιταλικής Γλώσσας και Φιλολογίας του ΑΠΘ Κωνσταντίνος Παλαιολόγος συζητά με την Άντια Αδαμίδου

  γράφει η Άντια Αδαμίδου - Αν μείνουν τα πράγματα, όπως έχουν   Αν μείνουν τα πράγματα, όπως έχουν, είστε ηττημένοι. Ο φίλος σας είναι η αλλαγή. Η συμμαχία σας είναι το δίλλημα. Από το τίποτα, εσείς πρέπει να κάνετε το κάτι. Ωστόσο και το παντοδύναμο οφείλει...

  γράφει η Άντια Αδαμίδου - Ερωτικό oι πόλεις συντρίβονται λίγο πριν εκτοξευθούμε στο φως μη με κοιτάζεις έτσι μόνο δώσε μου ένα μενεξέ του απρίλη -μα είναι χειμώνας- μια σταγόνα της αυγής -μα εδώ είναι έρημος- κοίταξε από το παράθυρό σου βλέπεις ό,τι βλέπεις...

γράφει η Άντια Αδαμίδου - Οι μικροί γαλαξίες Του Νικηφόρου Βρεττάκου Πᾶνε κι ἔρχονται οἱ ἄνθρωποι πάνω στὴ γῆ. Σταματᾶνε γιὰ λίγο, στέκονται ὁ ἕνας ἀντίκρυ στὸν ἄλλο, μιλοῦν μεταξύ τους. Ἔπειτα φεύγουν, διασταυρώνονται, μοιάζουν σὰν πέτρες ποὺ βλέπονται. Ὅμως, ἐσύ,...

_ γράφει η Άντια Αδαμίδου - Ἐκεῖνοι ποὺ μᾶς παίδεψαν Ἐκεῖνοι ποὺ μᾶς παίδεψαν βαραίνουν μέσα μας πιὸ πολύ, ὅμως ἡ δική σου τρυφερότητα πόσο καιρὸ ἀκόμα θὰ βαστάξει; Ὅ,τι μᾶς γλύκανε, τὸ ξέπλυνε ὁ χρόνος κι ἡ συναλλαγή, ἐκεῖνοι ποὺ μᾶς χαμογέλασαν βουλιάξαν σὲ βαθιὰ...

Ο δικτυακός τόπος τοβιβλίο.net θα συμπληρώσει το 2020 εφτά χρόνια συνεχούς παρουσίας στο ελληνικό διαδίκτυο. Τα χρόνια αυτά έχουν δημοσιευτεί  χιλιάδες άρθρα στις σελίδες του, άρθρα τα οποία αν και μπορεί να έχουν περάσει πολλά χρόνια από την ημέρα δημοσίευσής τους, εξακολουθούν κι έχουν χιλιάδες προβολές στο διάβα του χρόνου. Σήμερα, τελευταία ημέρα του 2019, παρουσιάζουμε τα δέκα δημοφιλέστερα αυτών, με συνολικές εμφανίσεις που ξεπερνούν τις 50.000.

«Για χρόνια πλάγιαζα νωρίς. Ακόμη πλαγιάζω νωρίς. Δεν το επιδιώκω. Απλώς είναι πάνω απ’ τις δυνάμεις μου το να παραμένω ξύπνια μέχρι αργά. Κουράζομαι εύκολα, βλέπετε. Δεν έχω πολλές αντοχές. Μερικές φορές κλείνουν τα μάτια μου χωρίς καν να το καταλάβω. Είναι επειδή...

Θυμώνω… Θυμώνω για χάρη όλων εκείνων που ξεστόμισα, επειδή δεν άντεξα να τα κρατάω πια πίσω από τα σφιγμένα δόντια μου. Για όλες εκείνες τις λέξεις που ξεχύθηκαν απ’ τα χείλη μου και πρόδωσαν όλα όσα σου έκρυβα τόσο καιρό. Θυμώνω με το αχόρταγο βλέμμα μου, με την...

«Έχω τρεις κόσμους. Μια θάλασσα, έναν ουρανό κι έναν πράσινο κήπο: τα μάτια σου. Θα μπορούσα αν τους διάβαινα και τους τρεις, να σας έλεγα πού φτάνει ο καθένας τους. Η θάλασσα, ξέρω. Ο ουρανός, υποψιάζομαι. Για τον πράσινο κήπο μου, μη με ρωτήσετε.»¹ Νικηφόρος...

Δηλώνω ευτυχισμένη που το έζησα, ευτυχισμένη που το λάτρεψα, ευτυχισμένη που ακόμη τα βράδια το ονειρεύομαι, κι ας μη μπορώ να κοιμηθώ… Και όταν λέω ευτυχισμένη, εννοώ πραγματικά ευτυχισμένη, ουσιαστικά ευτυχισμένη. Κι όταν χρησιμοποιώ αυτή τη δύσκολη λέξη, ξέρω...

Δεν ξανάδαν φως αυτά τα μάτια. Μόνο το απέραντο κενό και ένα γιασεμί γερτό στο παραθύρι, με θέα την ερημιά. Και η νύχτα έμεινε παντοτινή στο περβάζι του παραθύρου μου. Δίχως άστρο, δίχως αγέρα, δίχως ουρανό. Και το φεγγάρι που ελπίζεις, δε θα ’ρθει, χάθηκε πια....

Αν κάτι με σκοτώνει, Είναι που τα λόγια μου κρύφτηκαν πίσω από ένα ευχάριστο «Εντάξει».   Το λάθος μου ήταν που σώπασα αντί να μιλήσω. Μετάνιωσα, Αλλά προχώρησα έχοντας παρηγοριά και εχθρό μου, την δική μου σιωπή.   Και αν κάτι μου θυμίζει εσένα, Είναι...

Τα γενέθλια φεύγουν με την ίδια ταχύτητα που φεύγει η αναπνοή απ’ τα πνευμόνια σου… τόσο βίαια, τόσο αποφασιστικά, τόσο αμετάκλητα. Και τα γενέθλια περνούν, όπως περνούν τα χρόνια, οι μήνες, οι εβδομάδες, οι μέρες, οι ώρες, τα λεπτά, τα δευτερόλεπτα. Και...

Κάθε φορά που παρατά κανείς ένα όνειρο Πέφτει ένα αστέρι. Και πέφτουνε βροχή τ’ αστέρια. Βροχή τα όνειρα. Και εξαφανίζονται Και χάνονται σε ξένους ουρανούς.   Και κάθε φορά που αφήνεις κι εσύ ένα όνειρο Τ’ αστέρι σου φεύγει και δεν θα ξαναφέξει ποτέ πια στον...