Επίγευση

16 Σχόλια

1. 

   Βασίλης στο 03/09/2015 σε 10:13 πμ

   Διαβάτες ζωής σε βαγόνια δανεικά, παραβάτες δίχως εισιτήριο, που σα στοίχημα γενεί θαρραλέα προσμένουν τη νια αρχή…

   […]Ρουφά και ξερνά τους ανθρώπους[…]

   Υπέροχο Μάχη!!! Καλημέρα σου!!!

   Απάντηση
   • 

     Μάχη Τζουγανάκη στο 03/09/2015 σε 11:28 πμ

     Ακόμα κι αν είναι δανεικά τα βαγόνια ας υποσχεθούμε πως δε θα κάνουμε και τη ζωή μας δανεική…

     Σε ευχαριστώ Βασίλη!
     Καλημέρα

     Απάντηση
2. 

   Άννα Ρουμελιώτη στο 03/09/2015 σε 10:26 πμ

   Κάθε ταξίδι φέρνει κάτι μέσα μας, γνώσεις, συναισθήματα, εικόνες, το ταξίδι της ζωής κατι μας μαθαίνει!Εξαιρετικο Μάχη μου!

   Απάντηση
   • 

     Μάχη Τζουγανάκη στο 03/09/2015 σε 11:29 πμ

     Έτσι είναι Άννα μου, κάθε ταξίδι μας κάνει πλουσιότερους… Την καλημέρα μου

     Απάντηση
3. 

   sofiakioroglou στο 03/09/2015 σε 11:00 πμ

   Υπέροχο Μάχη μου!

   Απάντηση
   • 

     Μάχη Τζουγανάκη στο 03/09/2015 σε 11:30 πμ

     Σε ευχαριστώ Σοφία! Καλή σου μέρα

     Απάντηση
4. 

   Παναγιώτης Σκοπετέας στο 03/09/2015 σε 11:19 πμ

   Mία φιλοσοφική κι αλληγορική
   προσέγγιση τής ζωἠς μέσα
   από τη γλυκύτητα τής ποίησής σου …

   Λυπάμαι που σ᾽ αυτή
   την Ελλάδα, η οποία αιμορραγεί
   οικονομικά μα προπαντός
   ψυχικά, μάς αναγκάζουν
   στα ταξίδια μας
   να κατεβαίνουμε
   σε πάντα
   λάθος στάσεις … έτσι τα᾽ χε πει κι
   ο Μάνος Ελευθερίου
   στη Μαρκίζα του …

   Το θυμάσαι εκείνο
   το τόσο τρυφερό τραγούδι Μάχη ;

   Για να το ξαναθυμηθούμε,
   στέλνω την ηλεκτρονική του
   διεύθυνση για όλους
   τους συμμετέχοντες τής
   ιστοσελίδας που εξακολουθούν να ζούνε
   κόντρα … ανασαίνοντας ποιητικά … :

   https://www.youtube.com/watch?v=dqcDYihCH9Y

   Απάντηση
   • 

     Μάχη Τζουγανάκη στο 03/09/2015 σε 11:49 πμ

     Δυστυχώς η χώρα μας αιμορραγεί. Μόλις χτες άκουσα τα παρακάτω λόγια που με βούρκωσαν:
     “Μια χώρα που διώχνει τη νεολαία της, είναι ένα γηροκομείο χαμένων ελπίδων”

     Κατεβαίνουμε πλέον αναγκαστικά σε λάθος στάσεις και σταθμούς…Τουλάχιστον αν είναι δυνατόν ο ένας να βοηθάει τον άλλον…μήπως και καταφέρουμε να πάμε λίγο πιο πέρα ετούτο ταξίδι…να το χορτάσουμε λίγο παραπάνω. Ας έχουμε μάτια και καρδιά ανοιχτά…

     Το συγκεκριμένο τραγούδι Παναγιώτη είναι υπέροχο και σε ευχαριστώ για την υπενθύμισή του.
     Την καλημέρα μου…

     Απάντηση
5. 

   Ελένη Ιωαννάτου στο 03/09/2015 σε 11:22 πμ

   Μάχη μου υπέροχο και το ποίημα σου αυτό!!
   Δυνατοί στίχοι!!!

   Απάντηση
   • 

     Μάχη Τζουγανάκη στο 03/09/2015 σε 11:49 πμ

     Να’σαι καλά Ελένη μου. Σε ευχαριστώ.

     Απάντηση
6. 

   Χριστίνα Σουλελέ στο 03/09/2015 σε 5:36 μμ

   Άλλο ένα όμορφο ποίημα από σένα Μάχη! Μου άρεσε πολύ μπράβο σου για άλλη μια φορά!

   Απάντηση
   • 

     Μάχη Τζουγανάκη στο 03/09/2015 σε 6:24 μμ

     Σε ευχαριστώ πολύ Χριστίνα μου!

     Απάντηση
7. 

   Αθηνά Μαραβέγια στο 07/09/2015 σε 9:22 πμ

   “Δε χάνεται ποτέ ο δρόμος αυτός
   περνά από χωράφια και λίμνες
   από έρωτες που καπνίζει η μηχανή
   και αναστενάζει η διαδρομή
   Δεν τελειώνει ποτέ ετούτο το ταξίδι
   δυο τρεις ανάσες παίρνει μοναχά
   και συνεχίζει το δρόμο της ζωής”
   Όλη η αλήθεια της ζωής, μικρης ή μεγάλης, καλής ή κακής
   Ευχαριστώ από καρδιάς!!!

   Απάντηση
   • 

     Μάχη Τζουγανάκη στο 07/09/2015 σε 9:29 πμ

     Μικρής η μεγάλης. καλής η κακής…ναι..ίδιος αυτός ο κύκλος..

     Σας ευχαριστώ για το πέρασμα. Την καλημέρα μου.

     Απάντηση
8. 

   drmakspy στο 07/09/2015 σε 10:46 πμ

   Έχοντας ζήσει χρόνια στην Ιταλία έμαθα να κρίνω τον espresso από την επίγευση ακριβώς στον ουρανίσκο… Κι αυτό με οδήγησε να το εφαρμόζω σε ότι όμοιο ανάμεσα σε πολλά δοκιμάζω… είτε καφέ… είτε φαγητό… είτε γλυκό… είτε… ποίημα… Ετούτο εδώ με προκάλεσε και μου γέννησε προσδοκίες με τον τίτλο του ήδη! Μεγάλο το ρίσκο όταν προσμένεις πολλά και όλα θα κριθούν μετά το τέλος, στην επίγευση…
   Δεν με διέψευσες Μάχη μου…Ήρθε “Χορταστική η επίγευση που αφήνουν Ταξίδια κόκκινα αλκοολούχα και γλυκά” και κάθισε απαλά στον ουρανίσκο της σκέψης μου αφήνοντας σιγά σιγά τις νότες από τους προηγούμενους στίχους να τον γαργαλούν γλυκά… Σε ευχαριστώ για ότι γεύτηκα…

   Απάντηση
   • 

     Μάχη Τζουγανάκη στο 07/09/2015 σε 11:03 πμ

     Σε ευχαριστώ Σπύρο! Τόσα όμορφα λόγια αφήνουν και σε μένα μια γλυκιά επίγευση…! Είναι αλήθεια οτι όσο καλή και να φαίνεται μια γεύση σε οτιδήποτε δοκιμάζουμε…στο χρόνο θα φανεί η γλύκα ή η πίκρα του από την επίγευσή του… Η επιγευση που προσφέρουν οι αναμνήσεις της ζωής…Μακάρι όλοι μας να έχουμε να θυμόμαστε εκείνες τις ξεχωριστές γεύσεις που μας έκαναν να πούμε “γι αυτό και μόνο έπρεπε να ζήσω!”

     Απάντηση