9.12.2015

Επεισόδια μνήμης

Σωρός οι πέτρες στ’ αυλάκια της ζωής
Και τα χέρια βαριά να τις σηκώσουν
Κουράστηκαν να οργώνουν
του χρόνου τα χωράφια
κι έμειναν ανήμπορα, δίχως πνοή
Πλήθυναν οι ήττες στις ανηφοριές
και ήρθαν πάνω σε σαλαμάνδρες
τα όνειρα να φαρμακώσουν
Κρύφτηκαν οι μνήμες στους λάκκους της ιστορίας
πίνοντας σκοτάδι και νερό
Γύρω τους ξεψυχούσαν οι διαβάτες
Τη μοναξιά θεά τους είχαν κάνει
Και στους λόφους με τους ασφοδέλους
οι φύλακες μάταια κοιτούσαν να σβήσουν τις φωτιές
που έρχονταν αργά τα καλοκαίρια
Άνοιγαν πληγές στο χώμα
και γεννούσαν άνδρες
που κάποτε ήταν σύννεφα

 

_

γράφει ο Χριστόφορος Τριάντης

Ακολουθήστε μας

Οι προσφορές των εφημερίδων για το Σαββατοκύριακο 08 – 09 Φεβρουαρίου 2025

Οι προσφορές των εφημερίδων για το Σαββατοκύριακο 08 – 09 Φεβρουαρίου 2025

Real News https://youtu.be/dwfdmkrvrfQΚαθημερινή Πρώτο Θέμa Το Βήμα της Κυριακής Δώστε μας το email σας και κάθε Παρασκευήθα έχετε στα εισερχόμενά σας τις προσφορές των εφημερίδων (Δεν στέλνουμε ανεπιθύμητη αλληλογραφία ενώ μπορείτε να...

Φλόγες ή το παραμύθι δύο κεριών

Φλόγες ή το παραμύθι δύο κεριών

Χθες, με μια κίνηση ηχητική και πρόσχαρη, άναψα τα κεριά που έχω στο σαλόνι μου. Όχι όλα ▪︎ μόνο εκείνα που μου πρόσφεραν την χαρά της συμμετρίας. Μα το ξέρεις▪︎ ακόμα και εκεί πρέπει να υπάρχει μία τάξη έτσι για να πιστέψω πως μπορώ να γαληνέψω το εσωτερικό μου χάος....

Δεν έχω οξυγόνο

Δεν έχω οξυγόνο

Σας παρακαλώ, κύριε, δεν έχω οξυγόνοΑφήστε να με αναπνεύσω Εκκωφαντική σιωπή ναρκοθέτησε το πεδίοΒαραθρώδες κενό μες στης γης τα αποκαΐδιαΗ φύση κλαίει, σπαράζει, θρηνεί, μεμψιμοιρεί και σκούζειΕκφωνεί τον επικήδειο λόγοΜπροστά σε μαρμαρωμένο ακροατήριο των ψυχών Σας...

Ακολουθήστε μας στο Google News

Διαβάστε κι αυτά

Δεν έχω οξυγόνο

Δεν έχω οξυγόνο

Σας παρακαλώ, κύριε, δεν έχω οξυγόνοΑφήστε να με αναπνεύσω Εκκωφαντική σιωπή ναρκοθέτησε το πεδίοΒαραθρώδες κενό μες στης γης τα αποκαΐδιαΗ φύση κλαίει, σπαράζει, θρηνεί, μεμψιμοιρεί και σκούζειΕκφωνεί τον επικήδειο λόγοΜπροστά σε μαρμαρωμένο ακροατήριο των ψυχών Σας...

Βουβή κραυγή

Βουβή κραυγή

Οι ώμοι του ανασηκώθηκαν Και τα πλευρά του άνοιξαν διάπλατα μπροστά του καθώς τα πόδια του τον πήγαιναν πήγαιναν προς τον γκρεμό. Εκείνος δεν έβλεπε, δεν ήξερε,  δεν αισθανόταν. Τα μάτια του ήταν άσπρα και στεγνά από κάθε ίχνος ζωής ενώ προχωρούσε. Περπατούσε σε ύψος...

Κουτί από Χαρτόνι

Κουτί από Χαρτόνι

Στο πεζοδρόμιο, ένα κουτί από χαρτόνιφυλάσσει τα όνειρα ενός άστεγου.Μέσα του, ένα παλτό σκισμένο,μια φωτογραφία ξεθωριασμένη,και μια χούφτα σιωπές. Οι σιωπές αυτές δεν είναι απλές·είναι φορτωμένες με λέξεις που δεν ειπώθηκαν ποτέ,με ματαιώσεις που γεννήθηκανστη σκιά...

2 σχόλια

2 Σχόλια

  1. Άννα Ρουμελιώτη

    Πολύ όμορφο και ξεχωριστό το ποίημά σας!!!Μπράβο σας μου άρεσε πάρα πολύ!!

    Απάντηση
  2. Μάχη Τζουγανάκη

    Πολύ παραστατικό το ποίημα σας γεμάτο εικόνες…η πορεία των ανθρώπων μέσα από το χρόνο….μνήμες που καταδιώκουν..

    Απάντηση

Υποβολή σχολίου