Γράφει στα 1962 ο Κώστας Μόντης
Ελάχιστοι μας διαβάζουν
Ελάχιστοι ξέρουν την γλώσσα μας
Μένουμε αδικαίωτοι και αχειροκρότητοι
Σ’ αυτή την μακρινή γωνιά,
Όμως αντισταθμίζει που γράφουμε Ελληνικά
Ποια είναι αυτή η μακρινή γωνιά; Και ποιοι είναι οι Έλληνες ποιητές που παραμένουν αχεροκρότητοι και αδικαίωτοι; Είναι η Κύπρος και οι Κύπριοι ποιητές που δεν αναγνωρίζονται στη μητροπολιτική Ελλάδα ή είναι η Ελλάδα και οι Έλληνες ποιητές γενικότερα που δεν αναγνωρίζονται στο παγκόσμιο λογοτεχνικό στερέωμα;
Μάλλον όμως πρόκειται για ψευτοδιλήμματα. Με τον τελευταίο στίχο ο ποιητής τα ανατρέπει όλα. Σημασία έχει που μιλάμε και γράφουμε ελληνικά. Που είμαστε κοινωνοί της ελληνικής παιδείας. Την γλώσσα μας έδωσαν ελληνική. Δεν είναι εθνικιστική η περηφάνια μας για τη γλώσσα μας. Αλλά και ούτε το παίρνουμε ελαφρά και απλά να πούμε πως έτυχε να γράφουμε ελληνικά.
Σε ότι αφορά πιο συγκεκριμένα την Κύπρο, οι συζητήσεις που γίνονται για την Κυπριακή λογοτεχνία είναι πιστεύω εκ των ων ουκ άνευ. Δεν είναι πια περιχαρακωμένοι οι κύπριοι λογοτέχνες σε συγκεκριμένα θέματα έτσι ώστε να χρησιμοποιηθεί αυτό ως δικαιολογία για τυχόν περιθωριοποίηση τους. Τους απασχολούν πια τα ίδια θέματα που απασχολούν τους υπόλοιπους λογοτέχνες στον ελλαδικό χώρο αλλά και στον υπόλοιπο κόσμο. Γράφουμε ελληνικά γιατί αυτή είναι η γλώσσα μας. Και παραδίδουμε τον γραπτό μας λόγο στη κρίση του κοινού όπου και αν αυτό βρίσκεται. Εξάλλου οι κύπριοι λογοτέχνες μεταφράζονται πλέον σε όλες τις γλώσσες και φτάνουν σε όλες της γωνιές της γης.
Στόχος της παρούσας στήλης είναι να παρουσιάσει στον ευρύτερο ελλαδικό χώρο τόσο το έργο Κύπριων λογοτεχνών, όσο και ειδήσεις και δράσεις για τα λογοτεχνικά δρώμενα στην Μεγαλόνησο, στην εναλία γη Κύπρον.
