Σάββατο 21 Ιουνίου 13:30μ.μ.

Η ζέστη είναι ανυπόφορη. Πουθενά δε βρίσκω ησυχία. Λίγη δροσιά θα μου έκανε καλό. Μια βόλτα ίσως… μπα… είναι πολύ νωρίς και ο ήλιος στην προκειμένη περίπτωση δεν είναι και ο καλύτερος συνοδοιπόρος. Λέω να ξαπλώσω λίγο και το απόγευμα βλέπουμε…

- Μαμά! Δεν με παίρνει ο ύπνος! Έλα να μου διαβάσεις ένα παραμύθι… σε παρακαλώ!!

Ένα παραμύθι… απ’ τα χιλιάδες που κυκλοφορούν. Άλλα καλογραμμένα, και άλλα λιγότερο… Παραμύθια με δράκους, πριγκίπισσες, χαμένους θησαυρούς. Παραμύθια περιπέτειας, ταξιδιάρικα, ευαίσθητα, χιουμοριστικά.

- Ποιο θέλεις να σου διαβάσω Μελισσάκι μου;

- Εκείνο του Ευγενικού Κυρίου με τα χαλασμένα δόντια…

- Χαχα! Του Ευγενικού Κυρίου με τα χαλασμένα δόντια… Εδώ που τα λέμε, πράγματι ο Ευγένιος Τριβιζάς, αυτός ο μεγάλος σύγχρονος παραμυθάς, είναι ένας γλυκύτατος και ευγενικός κύριος… χωρίς χαλασμένα δόντια όμως!

- Λοιπόν… ρίχνουμε λίγη αστερόσκονη και ξεκινάμε… Η Δόνα Τερηδόνα και το Μυστικό της γαμήλιας τούρτας…

Μια φορά και έναν καιρό, ζούσε κάποτε στην Ισπεπονία μια πεντάμορφη κυρά που την έλεγαν Δόνα Τερηδόνα…

Σάββατο 21 Ιουνίου 14:00μ.μ.

Ο ύπνος μας βρήκε με το βιβλίο του Ευγένιου Τριβιζά στην αγκαλιά. Ονειρεύτηκα πως ήμουν η Λουκία, η ηρωίδα του βιβλίου που ξεγέλασε την μοχθηρή και ύπουλη Δόνα Τερηδόνα. Ονειρεύτηκα πως ήμουν δυνατή, τετραπέρατη και όχι καμία χαζούλικη, χαζούλα, που δεν ξέρω να μάχομαι για το σωστό. Ονειρεύτηκα πύργους, και μπουντρούμια, γορίλλες με σομπρέρο να προσπαθούν να με ξεγελάσουν για να κάνω το λάθος. Γλυκά, πάστες και ζαχαρωτά, έμπαιναν στο διάβα μου και εγώ τα προσπερνούσα χαμογελώντας από ευχαρίστηση που τα είχα καταφέρει.

Σάββατο 21 Ιουνίου 17:00μ.μ.

Ένα αεράκι ήρθε και δρόσισε την μέχρι πρότινος καυτή ατμόσφαιρα. Πήραμε τα ποδήλατά μας και κατευθυνθήκαμε προς την θάλασσα. Σε όλη τη διαδρομή, γελούσαμε και τα δόντια μας έλαμπαν σαν μαργαριτάρια! Μιλούσαμε και άνθιζαν οι τριανταφυλλιές. Τραγουδούσαμε και μαγεύονταν τα αηδόνια…

γράφει η Μαριάννα Τεγογιάννη

(πηγή εικόνας)

Μην ξεχνάτε πως το σχόλιό σας είναι πολύτιμο!