(Φωτογραφία: Στράτος Γιαννόπουλος)
….στη σημερινή δημοσίευση της λογοτεχνικής δράσης «Ελάτε να μιλήσουμε για τη λογοτεχνία» θα γνωρίσουμε την λογοτέχνη Ιωάννα Λιούτσια, την οποία και ευχαριστώ για την τόσο εξομολογητική της συνέντευξη!
Ας μάθουμε λοιπόν περισσότερα στοιχεία για την προσωπικότητά της:
Λογοτεχνικό Βιογραφικό Ιωάννα Λιούτσια
Η Ιωάννα Λιούτσια έχει κυκλοφορήσει δύο ποιητικές συλλογές: Συνομιλίες σε Μη+ (εκδ.Ars Poetica, 2013), Αρρυθμίες (2016).
Ποιήματά της συνοδεύουν σχέδια της Elma Payo στην έκδοση τέχνης Θρυαλλίδα (2016), ενώ άλλα βρίσκονται στις ανθολογίες Η ποίηση γυμνή (2016, εκδ. Ρώμη), Διεκδικώντας νέο λόγο – Ποιητές των αρχών του 21ου αιώνα από τη Θεσσαλονίκη (2015, εκδ. Αίτιον) και Η ποίηση γυμνή – home, το μικρό μικρό σπίτι (2015, εκδ. Εν δυνάμει).
Το πρώτο της θεατρικό έργο “Τη Μοναξιά και τους Ανθρώπους να Φοβάσαι” τιμήθηκε με το Β΄Βραβείο συγγραφής θεατρικού έργου στον διαγωνισμό του ΔΗΠΕΘΕ Β.Αιγαίου (2014), ενώ και το διήγημά της “Η επιστροφή” απέσπασε το Α’ βραβείο στον διαγωνισμό διηγήματος της ΠΕΛ (2009).
Διατηρεί blog: https://penthesileialioutsia.wordpress.com/
Email επικοινωνίας: [email protected]
Ερωτηματολόγιο για Συγγραφείς και Ποιητές
1.Γιατί γράφεις;
Εύκολη και δύσκολη ερώτηση, μαζί.Δεν θα απαντήσω μόνη μου. Θ’ απαντήσω με τον Καβάφη και με τον Ρίλκε. “Τα φάρμακά σου φέρε τέχνη της ποιήσεως, νάρκες του άλγους δοκιμές” λέει ο Καβάφης, κι ο Ρίλκε λέει “αν αύριο σου απαγόρευαν να γράφεις, θα πέθαινες;” . Δεν μπορώ να δώσω πιο σαφή απάντηση από εκείνη που οι δύο αυτοί δημιουργοί έδωσαν. Γράφεις για να μην ζεις, ή γράφεις για να ζεις, ή ερώτηση θα μπορούσε να τεθεί και ως “γιατί ζεις” – ποιος ξέρει να πει με σιγουριά την απάντηση σ’ αυτό;
2.Ποιο είδος γραφής αγαπάς να υπηρετείς και για ποιο πιστεύεις πως δεν έχεις τις απαραίτητες ικανότητες, διάθεση και γνώσεις για να συνεισφέρεις;
Προς το παρόν ασχολούμαι κατά κύριο λόγο με την ποίηση, ωστόσο έχω δοκιμάσει τις δυνάμεις μου – σε επίπεδο όμως που τα γραπτά μένουν στο συρτάρι, το pc και το πολύ πολύ στο blog μου – και στο διήγημα και το παραμύθι που αγαπώ ιδιαιτέρως. Πειραματίζομαι και με το θεατρικό κείμενο, λόγω ίσως της ενασχόλησής μου με το θέατρο. Ωστόσο, εκείνο το οποίο πιστεύω ότι με τίποτα δεν θα μπορούσα να ασχοληθώ είναι το μυθιστόρημα. Ίσως επειδή ως άνθρωπος πιστεύω πολύ στο “ουκ εν τω πολλώ το ευ” , τα μυθιστορήματα, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, να μου φαίνονται φλύαρα.
3.Τι είναι για εσένα οι αναγνώστες; Πελάτες, κριτές ή συμβουλάτορες;
Τίποτα από τα τρία. Το ιδανικό θα ήταν να είναι συνδημιουργοί και συνοδοιπόροι στο ταξίδι. Αυτό σίγουρα δεν είναι εύκολο να γίνει, κι ακόμη κι όταν γίνεται είναι λίγες οι φορές που κάποιος αναγνώστης ψάχνει να βρει τον συγγραφέα για να του πει τι διαδρομή ακολούθησε στο δικό του, προσωπικό ταξίδι, αλλά μέσα από τον δρόμο που άνοιξε – έγραψε ο συγγραφέας. Ίσως βέβαια οι συγγραφείς των best sellers, να δέχονται πολύ περισσότερο feedback, πάντως γενικά πιστεύω πως ο συγγραφέας έχει ανάγκη την κουβέντα για το έργο του – όχι απαραίτητα την καλή κουβέντα- για να δει ότι δεν ήταν μόνος στο ταξίδι του.
4.Η καλύτερη και η χειρότερη κριτική που άκουσες για το έργο σου;
Έχω ένα μόττο που λέει ότι “όταν είμαι πολύ χαρούμενη ή πολύ στεναχωρημένη σκέφτομαι ότι τίποτα δεν κρατάει για πάντα και ηρεμώ”. Επομένως, ακόμη κι αν κάποια κριτική μ’ έχει κάνει πολύ χαρούμενη ή μ’ έχει στεναχωρήσει, δεν την θυμάμαι ούτε καν την επόμενη μέρα. Ωστόσο, τις σημειώνω, σημειώνω κάθε κριτική γιατί από εκεί μπορεί να προέλθει κάποια εξέλιξη.
5.Τι εικόνα πιστεύεις πως έχουν για εσένα οι αναγνώστες; Ισχύει;
Μου έχει συμβεί μερικές φορές ως τώρα, να μου πούνε άνθρωποι που με ξέρουν ή ανθρωποι που με γνωρίζουν αφού διαβάσουν ποιήματα μου ή κάτι άλλο, ότι η εικόνα που δίνω μέσα από τα γραπτά μου είναι τελείως διαφορετική από αυτήν που έχουν όταν με γνωρίζουν από κοντά. Ίσως αυτά που γράφω να φαίνονται λίγο μελαγχολικά ή καταθλιπτικά, κάποιες φορές και ηττοπαθή ή και πολύ γυναικεία (παρεξηγημένη λέξη στη λογοτεχνία, νομίζω), μπορεί να μοιάζω πολύ μοναχική ή δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο. Η αλήθεια όμως είναι εκεί έξω, γιατί κι εγώ είμαι εκεί έξω, οπότε μένει να φανεί αν όλα αυτά ισχύουν ή όχι.
6.Τι σε ενοχλεί και θα ήθελες να αλλάξει στον λογοτεχνικό χώρο; Τι σου αρέσει και θα ήθελες να μείνει ως έχει;
Θα ήθελα πολύ να μπορούσα να αλλάξω την υποκρισία του χώρου. Τους ανθρώπους που είναι υποκριτικά φιλικοί μπροστά σου ή σου λένε έναν καλό λόγο απλώς για να τον πούνε, κι από πίσω μπορεί να σε θάβουν. Μεγάλη διάσπαση της δημιουργικής ενέργειας είναι αυτό το πράγμα. Δεν λέω να μην δείχνεις την εκτίμησή σου σε κάποιους ανθρώπους ή να μην είσαι φιλικός όταν γνωρίζεις κάποιον, αλλά για μένα αυτό δεν θα ‘πρεπε να αντιμετωπίζεται ως “κάνω δημόσιες σχέσεις”. Αυτό δεν μπορεί να βοηθήσει την Λογοτεχνία.
7.Ποια λογοτεχνική ερώτηση μισείς να σου κάνουν και γιατί;
Το ποιοι είναι οι αγαπημένοι μου συγγραφείς ή ποιοι συγγραφείς μ’ έχουν επηρεάσει. Πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, μου είναι πολύ δύσκολο ν’ απαντήσω στην ερώτηση αυτή γιατί θεωρώ πιο σωστό να μιλήσω για τ’ αγαπημένα μου βιβλία, για τα ποιήματα ή τα θεατρικά που αγαπώ, καθώς δεν είναι πάντα βέβαιο ότι το σύνολο του έργου ενός συγγραφέα σ’ αφήνει ενθουσιασμένο.
8.Πιστεύεις πως οι περισσότεροι ομότεχνοί σου γράφουν από εσωτερική ανάγκη ή επιδιώκουν αποκλειστικά το χρήμα και την δόξα;
“Το χρήμα πολλοί εμίσησαν, τη δόξα ουδείς”. Στην Ελλάδα του 2016 είναι τρελός όποιος νομίζει ότι θα γράψει για να βγάλει χρήματα. Η δόξα, ναι, παίζει τον ρόλο της. Ζούμε σε μια εποχή που πλέον έχει και θετικό αντίκτυπο στις συναναστροφές σου και στον κύκλο σου το ότι είσαι συγγραφέας, σ’ αντίθεση με το παρελθόν που οι συγγραφείς εκδίδανε με ψευδώνυμα για να μην τους πάρουνε στο ψιλό. Ωστόσο, δεν είμαι σε καμία περίπτωση σε θέση να πω για ποιον λόγο γράφουν – γράφουμε, θα ήταν μια μεγάλη γενίκευση και πιστεύω πως ο καθένας έχει τον προσωπικό του λόγο για να ξεκινήσει το γράψιμο.
9.Ανέφερε τρείς χαρακτηρισμούς για τον εαυτό σου για τους οποίους είσαι υπερήφανος/η και άλλους τρείς για τους οποίους όχι.
Για να δούμε για τι μπορεί να είμαι περήφανη..Είμαι επίμονη, εργατική και ευγενική. Δυστυχώς είμαι και αγχώδης, ανυπόμονη και πνεύμα αντιλογίας.
10.Ο χειρότερος εφιάλτης που φοβάσαι για την καριέρα σου και το ομορφότερο όνειρό που σου έχει πραγματοποιηθεί ή προσδοκάς να συμβεί στο μέλλον;
Ο χειρότερος εφιάλτης είναι να σταματήσω να γράφω – τίποτα χειρότερο απ’ αυτό δεν μπορεί να συμβεί. Το ομορφότερο όνειρο δεν έχει ακόμα συμβεί, κι ακόμη δεν ξέρω ποιο είναι, το ξέχασα, ξύπνησα το πρωί και το άφησα κάπου μέσα στη νύχτα…
Αν είσαι συγγραφέας, ποιητής, αναγνώστης ή κριτικός βιβλίων, τότε σε καλούμε σε μια προσωπική λογοτεχνική συνέντευξη-ταμπού στην στήλη ”Θάλασσα ιδεών”!
Για να σας αποσταλεί το ερωτηματολόγιο επικοινωνείτε μαζί μου στο προφίλ www.facebook.com/giannopoulos.theofilos ή στο ηλεκτρονικό ταχυδρομείο [email protected] με τίτλο θέματος: «Μιλάμε για τη λογοτεχνία» συμπληρώνοντας την λέξη «Συγγραφέας», «Ποιητής» , «Αναγνώστης» ή «Κριτικός βιβλίων», ανάλογα με την ιδιότητά σας.
Σας ευχαριστώ εκ των προτέρων για την συμμετοχή.
Ελάτε να βάλουμε όλοι μας από ένα λιθαράκι ώστε ο λογοτεχνικός κόσμος να γίνει ακόμη ομορφότερος!
Με όλη μου τη θετική ενέργεια
Θεόφιλος Γιαννόπουλος
0 Σχόλια