Είναι η ποίηση απαισιόδοξη ή οι ποιητές; Στερεοτυπικά σχεδόν όλοι μας τείνουμε να διαπιστώσουμε το μελαγχολικό κλίμα της σύγχρονης ποίησης. Κι όμως οι συλλογές δεν τα ποιήματα που ανακλούν μία αισιόδοξη οπτική δεν είναι λίγες. Καθώς η ποίηση ως τέχνη στόχο έχει μέσα από τη διέγερση συναισθημάτων να αφυπνίσει συνειδήσεις, προκαλεί ερωτήματα∙ οδήγηση στοχαστικές αναζήτησης και δημιουργεί ταυτότητες κοινωνικές. Και αυτή η στοχαστική διάθεση δεν είναι αποκλειστικά πεσιμιστική.
Η ποιητική συλλογή του Άγγελου Μητσόπουλου, «πορτραίτα» (revolution εκδοτική, 2013) επιβεβαιώνει αυτή την οπτική. Η νεανική αισιοδοξία και η διάθεση αγώνα για ζωή, φωτίζει με νότες αισιοδοξίας όλη τη συλλογή. Η ζωντάνια του στίχου και η κίνηση των εικόνων με τη φωτεινότητά τους διαμορφώνουν ένα οπτιμιστικό πεδίο αντιμετώπισης των προβλημάτων της ζωής. το βασικό στοιχείο στο ματωμένο σιγουριά εκφράζει την αισιόδοξη αντίληψη του δημιουργού. Η οπτική του Μητσοπούλου δεν αδιαφορεί για την τρικυμία του κοινωνικού χώρου. Την εισάγει, συμβολικά ή άμεσα, με το φως της νεότητας και πυξίδα το όνειρο.
0 Σχόλια