Φωτογραφία: Ορέστης Παφίτης

Μέσα από την καταγραφή ιδεών και σκέψεων προσπαθεί να εξωτερικέψει τις ελπίδες και τα θέλω της για ένα καλύτερο αύριο…

Η φόρμα των παραμυθιών είναι μια δύσκολη φόρμα. Θα έλεγε κανείς πως απευθύνεται στους πιο απαιτητικούς αναγνώστες. Τι ήταν αυτό που σε ώθησε να επιλέξεις το παραμύθι;

Καταρχάς λατρεύω τα παραμύθια! Τον Φεβρουάριο ενώ ετοίμαζα ένα άρθρο με θέμα τις παιδικές φοβίες για την μεγαλύτερη εφημερίδα του Ελληνισμού της Αυστραλίας «Νέος Κόσμος», όπου έχω την τιμή να αρθρογραφώ θέματα για τα παιδιά, γεννήθηκε η ιδέα πως ο καλύτερος τρόπος για να μεταφέρω τις σκέψεις μου στους μικρούς αλλά και μεγάλους αναγνώστες είναι το παραμύθι!

Μπορεί οι μικροί μας φίλοι να είναι απαιτητικοί αναγνώστες, αλλά η παιδική λογοτεχνία είναι το καλύτερο μέσo για να τους περάσεις μηνύματα και σκέψεις για το μέλλον τους!

Το παραμύθι σου πραγματεύεται ένα δύσκολο συναίσθημα, το Φόβο ο οποίος μάλιστα παίρνει ανθρώπινη μορφή στο πρόσωπο ενός κακού μάγου. Είναι πράγματι πάντα κακός ένας Φόβος; Κι αν ναι, ποιο είναι το οριακό σημείο που τον καθιστά επικίνδυνο για ένα παιδί;

Το αίσθημα του φόβου είναι απόλυτα φυσιολογικό. Είναι δυνατόν όμως ορισμένοι φόβοι να εξελιχθούν σε φοβίες, οι οποίες εκδηλώνονται με έντονο άγχος ακόμα και στην ιδέα του αντικειμένου ή της κατάστασης που φοβάται το παιδί και τα οποία προσπαθεί επίμονα να αποφύγει. Η έγκαιρη αντιμετώπιση των φοβιών είναι απαραίτητη διότι οι φοβίες, σε αντίθεση με τους φυσιολογικούς φόβους της προσχολικής ηλικίας, μπορεί να έχουν δυσμενείς συνέπειες τόσο στην καθημερινή λειτουργικότητα όσο και στην συναισθηματική και κοινωνική ανάπτυξη του παιδιού.

Αυτό αποτελεί μια δύσκολη κατάσταση, που πρέπει να αντιμετωπίσουν οι γονείς ή οι εκπαιδευτικοί!

Είναι γεγονός πως για κάθε συγγραφέα τα προσωπικά του βιώματα, συνειδητά ή και όχι, αποτελούν ενίοτε ένα εργαλείο έμπνευσης ή/και γραφής. Το παραμύθι σου έχει στηριχτεί ενδεχομένως σε κάποιο δικό σου προσωπικό φόβο; Κι αν ναι, πώς το ξεπέρασες;

Η κλειστοφοβία πολλές φορές με γέμιζε με σκέψεις και άγχος. Τι θα γίνει; Πώς θα το αντιμετωπίσω; Σίγουρα θα πεθάνω αν κλειστώ σε κάποιο ασανσέρ. Κάθε φορά οι ίδιοι προβληματισμοί και ένας φόβος, που κυριαρχούσε την καρδιά και το μυαλό μου, όταν έμπαινα σε έναν κλειστό χώρο.

Κάποια στιγμή, στην εφηβεία μου, χρειάστηκε να μπω σε ένα ασανσέρ ολομόναχη, το οποίο κατά την διάρκεια της καθόδου τρεμόσβησε το φως και πήγε να σταματήσει για λίγο. Ήρθα αντιμέτωπη με τον φόβο και τον νίκησα, απλά και μόνο επειδή εκείνη την στιγμή πίστεψα σε ‘μένα!!

Η Τόλμη είναι το κλειδί στο παραμύθι σου. Τι μας κάνει τολμηρούς; Πώς ξορκίζουμε τις φοβίες μας;

Όπως είπα και πιο πάνω τόλμη είναι η πίστη στον εαυτό και στις δυνάμεις μας! Καλό είναι να ερχόμαστε, αλλά και να φέρνουμε τα παιδιά μας, κοντά στο αντικείμενο του φόβου, να ανακαλύπτουμε ότι τα πράγματα δεν είναι όπως τα πιστεύαμε και να προχωράμε την ζωή μας απαλλαγμένη από αυτό το άσχημο συναίσθημα!

Ποια πιστεύεις πως είναι η κατάλληλη μέθοδος αφήγησης και κατανόησης ενός παραμυθιού σε ένα παιδί;

Άποψή μου είναι κάθε παραμύθι να το μεταφέρουμε στα παιδιά σε αλληλεπίδραση με μια μορφή τέχνης π.χ. ζωγραφική, θέατρο κ.α. Καλλιεργούμε την φαντασία τους διπλά και η ιστορία αγγίζει πιο γρήγορα την ψυχή τους!

Ποιο θεωρείς ότι είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα που υπάρχει πλέον στο χώρο της παιδικής λογοτεχνίας;

Έχουν συνηθίσει τα παιδιά μας στο κόσμο της τεχνολογίας και της ταχύτητας και αυτό δυσκολεύει αρκετά το έργο της παιδικής λογοτεχνίας. Κουράζονται και βαριούνται πιο εύκολα, κατά την διάρκεια της ανάγνωσης ενός παραμυθιού. Πιστεύω όμως στους ανθρώπους, που είναι υπεύθυνοι για το μεγάλωμα ενός παιδιού, ότι δεν θα αφήσουν το πολύτιμο και μαγικό αγαθό της παιδικής λογοτεχνίας να χαθεί!

Έχεις έρθει σε επαφή με πολλούς συγγραφείς και μας έχεις χαρίσει μοναδικές τους συνεντεύξεις. Τώρα που είσαι στην απέναντι μεριά, τι πιστεύεις ότι πρέπει να δώσει ένας συγγραφέας σε μια συνέντευξή του για να «κερδίσει» τους αναγνώστες του;

Αλήθεια και ειλικρίνεια! Να μιλήσει μέσα από την καρδιά και όχι από τα χαρτιά του! Ζούμε σε έναν κόσμο που κυριαρχεί το δήθεν και το ψέμα, έχουμε ανάγκη από τους ανθρώπους που «καλλιεργούν» τη σκέψη μας, να μας καταθέσουν την ψυχή τους!

–

Έργα της συγγραφέως:

“Μάθε το φόβο να νικάς”  από τη  Δυάς Εκδοτική

Σε μία πόλη που βασιλεύει η ευτυχία, την Φελιτσιτά, ζει ένα κοριτσάκι με καρδιά χρυσή, που την λένε Καλοσύνη! Έχει όμως ένα μεγάλο ελάττωμα, φοβάται πολύ. Στην ίδια πολιτεία μένει και ένα κακός μάγος, ο Φόβος. Όταν μια μέρα μαθαίνει την αδυναμία του κοριτσιού ετοιμάζει ένα μαγικό ξόρκι και καλεί όλες τις φοβίες της. Θα καταφέρει η καλή της φίλη, μια πασχαλίτσα που την λένε Τόλμη, να την βοηθήσει και τα μάγια να τα λύσει; Με ποιο τρόπο θα μάθει η μικρούλα να νικάει τους φόβους της;

Ένα παραμύθι, που μέσα από την ποίηση και το τραγούδι, μαθαίνει στους μικρούς μας αναγνώστες να νικάνε τους φόβους τους για να ζούνε ήρεμοι και ευτυχισμένοι!

–

Λίγα λόγια για τη συγγραφέα:

Φωτογραφία: Ορέστης Παφίτης

Φανταστείτε μια κοπέλα που γεννήθηκε μια άνοιξη, στα τέλη της δεκαετίας του ογδόντα, σε μια όμορφη πόλη της Ελλάδας, την Θεσσαλονίκη, όπου ζει και δραστηριοποιείται μέχρι σήμερα.

Μεγάλωσε λαμβάνοντας πολλή αγάπη από τους οικείους της και γνωρίζοντας τον κόσμο, τόπους και ανθρώπους, μέσα από τα ταξίδια της. Από μικρή της άρεσε το επάγγελμα της δημοσιογράφου, ήταν από τα δραστήρια μέλη της εφημερίδας του σχολείου και στην δευτέρα Γυμνασίου πήρε την πρώτη της συνέντευξη από έναν συντάκτη μιας μικρής, τοπικής, εφημερίδας. Αλλά η αγάπη της για τα παιδιά υπερίσχυσε και σπούδασε βρεφονηπιοκόμος. Ασκεί αυτό το επάγγελμα μέχρι και σήμερα προσπαθώντας να γίνεται όλο και καλύτερη.

Επειδή όμως το «μικρόβιο» της δημοσιογραφίας δεν έφυγε από μέσα της, θέλησε να το συνδυάσει με το επάγγελμά της. Γράφει σε online περιοδικά της Ελλάδας, αυτόν τον καιρό στο “τοβιβλίο.net”, στο οποίο πραγματοποιεί συνεντεύξεις με όλους τους εκπροσώπους της λογοτεχνίας. Επίσης με τα κείμενά της στην μεγαλύτερη εφημερίδα των Ελλήνων της Αυστραλίας “Νέος Κόσμος” γνωστοποιεί στους γονείς και την κοινωνία, θέματα που αφορούν τα παιδιά, βάζοντας ένα μικρό λιθαράκι στην καλυτέρευσή τους.

Ο χορός, η κρυμμένη γλώσσα της ψυχής σύμφωνα με την Martha Graham, την συντροφεύει σε όλη, σχεδόν, την μέχρι τώρα ζωή της. Από μικρή της άρεσε να χορεύει. Το έβλεπε σαν ένα μέσο εκτόνωσης των συναισθημάτων της. Επίσης η λατρεία της για την παράδοση και την λαογραφία, συνετέλεσε και τα τελευταία χρόνια μαθαίνει παραδοσιακούς χορούς, σε διάφορους πολιτιστικούς συλλόγους της πόλης της.

Θα μπορούσε κάποιος, κοιτώντας πιο προσεκτικά τα στοιχεία της προσωπικότητάς της, να την χαρακτηρίσει αθεράπευτα ρομαντική, αισιόδοξη και ευδιάθετη! Ένα όνειρο, που την στοίχειωσε μια βραδιά και η παρότρυνση του αδερφού της, να το καταγράψει και να το αναπτύξει ήταν η αφορμή για να εισχωρήσει στο μαγικό κόσμο της συγγραφής. Μέσα από την καταγραφή ιδεών και σκέψεων προσπαθεί να εξωτερικέψει τις ελπίδες και τα θέλω της για ένα καλύτερο αύριο, που όλοι προσμένουμε. Αυτό το διάστημα, μέσα σε όλες τις δραστηριότητές της, κάνει το όνειρο βιβλίο και τις σκέψεις της διηγήματα.

Η κοπέλα αυτή είμαι εγώ, η Βούλα Παπατσιφλικιώτη και αυτό είναι το πρώτο μου παιδικό βιβλίο!