H γάτα του Άρνολντ είναι μια ιστορία πολυδιάστατη και πολυεπίπεδη με λόγο ποιητικό, λογοτεχνικές αναφορές, αναφορές σε ταινίες, μύθους και επιστημονικές θεωρίες. Πρόκειται για ένα μυθιστόρημα ανοιχτό σε ερμηνείες, που επεξεργάζεται και παίζει με την ιδέα ότι «είναι οι ίδιοι οι νόμοι που ορίζουνε το σύμπαν με αυτούς που κυβερνούνε τις ανθρώπινες ψυχές».
Η «γάτα του Άρνολντ» (ένα πείραμα του ρώσου μαθηματικού Vladimir Igorevich Arnold) είναι στην βάση της μια πολύ απλή ιδέα επαναληπτικής εφαρμογής μαθηματικών μετασχηματισμών πάνω στις ψηφίδες μιας εικόνας. Μιας οποιασδήποτε εικόνας, επί παραδείγματι στην εικόνα μιας γάτας. Κάθε αρχικό σημείο της μετασχηματίζεται σε άλλη θέση με βάση μια απλή επαναληπτική εξίσωση. Η αρχική εικόνα της γάτας παραμορφώνεται, καταστρέφεται, αρχικά διατηρούνται κάποια θραύσματα από την γάτα, αλλά στην συνέχεια η παραμόρφωση είναι τόσο έντονη που δεν θυμίζει σε τίποτα την αρχική εικόνα.
“Δεν είναι οι λεπτομέρειες ωστόσο που έχουν σημασία” σημειώνει ο συγγραφέας. “Αυτό που συγκεντρώνει το πραγματικό ενδιαφέρον είναι η επαναφορά που συντελείται…”
Οι μαθηματικές εξηγήσεις εμπεριέχουν την κεντρική ιδέα του μυθιστορήματος, μέσα στο οποίο ο συγγραφέας παίζει, αποσυναρμολογεί, αποδομεί και αναρωτιέται τι θα συμβεί στο τέλος. Αφήνοντας πίσω τα μαθηματικά και προχωρώντας σε φιλοσοφικό και υπαρξιακό επίπεδο, φαίνεται πως το κύριο ζήτημα που διερευνάται είναι η επαναφορά ενός συστήματος. Ωστόσο οι συνθήκες δεν είναι πάντα ιδανικές, ούτε τα συστήματα απομονωμένα. Όταν τα συστήματα δοκιμάζονται σε πραγματικές συνθήκες, ανθρώπινες συνθήκες, με την έννοια της ζωής όπως την αντιλαμβανόμαστε στην καθημερινότητα, οι συνθήκες είναι κάθε άλλο παρά ιδανικές.
Ο κεντρικός ήρωας του βιβλίου είναι συγγραφέας και ο αναγνώστης είναι παρατηρητής της διαδικασίας της συγγραφής και του αποτελέσματος μαζί. Παρατηρεί τον ήρωα να συνομιλεί για το βιβλίο που γράφει και παρακολουθεί ταυτόχρονα και την πλοκή του. Συστήματα θρυμματίζονται και σχηματίζονται ξανά, από την μια σχέσεις που επαναπροσδιορίζονται κι από την άλλη ένας ήρωας, ο οποίος βυθίζεται στο σκοτάδι κυριολεκτικά και μεταφορικά, βιώνοντας την αποσταθεροποίηση του προσωπικού του συστήματος καθώς ο ίδιος θρυμματίζεται ως εαυτός.
Στην αρχή του έργου, ο ήρωας ξυπνάει στο σκοτάδι. Και κάπως έτσι ξεκινά η αναζήτηση. Βρίσκεται ανάμεσα. Ανάμεσα στο πριν και το μετά, το εδώ και το εκεί, το Εδώ και το Όχι Εκεί, γίνεται ο ίδιος μια εικόνα αποδομημένη, που φαίνεται να μην βγάζει νόημα. Μετατρέπεται σε γάτα του Άρνολντ ή στο φάντασμά της, κλεισμένος μέσα σε ένα σπίτι, ένα κοινόβιο, το οποίο αποτελεί καταφύγιο και φυλακή μαζί.
«Ένας άντρας. Τρεις γυναίκες. Και ο μυστηριώδης σκηνοθέτης. Ένα ψυχολογικό πείραμα. Η θεωρία της επαναφοράς.»
Πίνακες (λάδι σε καμβά) της Δήμητρας Τσιριγώτη που βρίσκονται εντός του βιβλίου.
Τα άτομα που συγκατοικούν στο «Σπίτι» μοιάζουν να έχουν αρχετυπικά χαρακτηριστικά. Μοιάζουν με σύμβολα. Αποτελούν σχέσεις, αλλά και πτυχές του εαυτού: η Ήθελ η ζωγράφος που αντιπροσωπεύει το αιθέριο και το παραμυθένιο, η Υβ η χορογράφος με τη γήινη μορφή, και η Ζωή η φωτογράφος, το αρχέτυπο του παιδιού και της αθωότητας, είναι οι γυναίκες με τις οποίες ο ήρωας σχετίζεται με διάφορους τρόπους. Είναι άνθρωποι ξεχωριστοί αλλά και διαφορετικές πτυχές του εαυτού του. Είναι γυναίκες με τις οποίες σχετίζεται αλλά θα μπορούσαν να θεωρηθούν και κομμάτια του εαυτού του, με τα οποία έχει χάσει την επαφή και προσπαθεί να τα ξανακερδίσει.
Η άλλη αντρική φιγούρα μέσα στο σπίτι, ο μυστηριώδης Κρίστιαν, είναι αυτός που καταγράφει και παρατηρεί τις προσπάθειες επαναφοράς του συστήματος. «Η διαδικασία του μετασχηματισμού έχει ενεργοποιηθεί. Μένει να δούμε αν θα υπάρξει αντιστροφή. Αν θα υπάρξει επαναφορά», αναφέρει στον ήρωα, για να του υπενθυμίσει ίσως ότι υπάρχει ένας εξωτερικός παρατηρητής που ωστόσο έχει ενσωματωθεί και αναλύει την κατάσταση συνεχώς.
Τα κομμάτια αυτά του συστήματος άλλοτε κονταροχτυπιούνται κι άλλοτε συνυπάρχουν ειρηνικά. Ο κατακερματισμένος ήρωας προσπαθεί να ενώσει ξανά τα κομμάτια του με την σωστή σειρά, να συναρμολογηθεί, για να επιτευχθεί ξανά η επαναφορά.
Προσωπικά και διαπροσωπικά το ερώτημα παραμένει: Πώς γίνεται να διατηρηθεί η ισορροπία;
Πώς επηρεάζεται το σύστημα, είτε του εαυτού, είτε της σχέσης με τον άλλο από παράγοντες εξωτερικούς ή νέα κομμάτια που εντάσσονται στο σύστημα, ή ακόμα κι από ένα κόκκο σκόνης;
Αν εισέρθει ξένο σώμα στο βαρυτικό -ή καλύτερα στο υπαρξιακό- πεδίο, το σύστημα μπορεί να αποσταθεροποιηθεί και τα μέρη του να βρεθούν “εκτός τροχιάς”, να απομακρύνονται προς άγνωστη κατεύθυνση στο σύμπαν.
«Η Γάτα του Άρνολντ» κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Παράξενες Μέρες». Η διάθεση γίνεται μετά από παραγγελία σε όλα τα βιβλιοπωλεία ή από την ιστοσελίδα του εκδοτικού οίκου.
[Τιμή 10 Ευρώ, σελίδες 167. ISBN: 978-618-5278-02-1]
Ο Απόστολος Λαγαρίας γεννήθηκε στη Λάρισα το 1981 και ζει στα Εξάρχεια αν και είναι ερωτευμένος με το Βερολίνο. Είναι αρχιτέκτονας, ενώ ως μουσικός συμμετέχει σε συγκροτήματα της ανεξάρτητης ροκ σκηνής και γράφει μουσική για θέατρο και ταινίες. Από το 2015 και έχει εκδώσει συλλογές διηγημάτων σε ηλεκτρονική μορφή, κείμενά του έχουν διακριθεί σε λογοτεχνικούς διαγωνισμούς και έχουν δημοσιευτεί σε συλλογικούς τόμους, ενώ έχει βραβευτεί τρεις φορές από την Πανελλήνια Ένωση Λογοτεχνών. Το 2017 κυκλοφόρησε το μυθιστόρημά του «η γάτα του Άρνολντ» από τις εκδόσεις Παράξενες Μέρες και η νουβέλα «Ίζαρ» από τα 24 γράμματα.
Η Μηλέβα Αναστασιάδου γεννήθηκε το 1973 και μεγάλωσε στην Αθήνα, όπου εργάζεται ως νευρολόγος. Έργα της έχουν διακριθεί σε διαγωνισμούς (eyelands.gr, diavasame.gr, Π.Ε.Λ. κ.α.) κι έχουν δημοσιευθεί σε ανθολογίες και περιοδικά, στην Ελλάδα και το εξωτερικό (Menacing Hedge, The Molotov Cocktail, Infective Ink κ.α.). Έχουν εκδοθεί τα βιβλία της: “Προς το τέλος” από τις εκδόσεις Πανέκτυπον (2013) και “Όμορφες μέρες” από τις εκδόσεις Παράξενες μέρες (2013). Το 2016 κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Εντύποις η νουβέλα που έγραψε με την συγγραφέα Λυδία Ψαραδέλλη με τίτλο “Το μυστικό της καρυδιάς” και το 2017 μια συλλογή διηγημάτων στα αγγλικά (Once Upon a Dystopia από τις εκδόσεις Cosmic Teapot Publication).
0 Σχόλια