Με την αγάπη ανθίζει η φύση

με την αγάπη ανθίζει η ζωή

με την αγάπη ομορφαίνει ο κόσμος

με την αγάπη ομορφαίνεις κι εσύ.

Με την αγάπη η καρδιά αναπνέει

το μουντό και το γκρίζο γλυκαίνει, φωτίζει

με την αγάπη νικιέται ο πόνος

με την αγάπη κι ο χειμώνας ανθίζει.

Η αγάπη καταλύει τα σκοτάδια της ψυχής

σαν ευλογία, που γλυκαίνει τον πόνο

διαπνέει με το άρωμά της, της ζωής τις πτυχές

και είναι η αλήθεια, που νικάει τον χρόνο.

Η αγάπη διαπνέει, πλειοδοτεί ή διαποτίζει

εμπνέει, εναποτίθεται, σωρεύεται.

Διεκδικεί, απαιτεί και καθορίζει

την λύτρωση, που κάποιος ονειρεύεται.

Γιατί η αγάπη όλα τα μπορεί

να το θυμάσαι πάντα καρδιά μου

είναι το βάλσαμο, στης καρδιάς την πληγή

το μαγικό αντίδοτο, στη μοναξιά μου.

Η αγάπη, δεν έχει μάθει ποτέ να ζητάει

 γνωρίζει καλά, μονάχα να δίνει

γνωρίζει ανιδιοτελώς, να προσφέρει

στο διάβα του χρόνου αντέχει, δεν σβήνει.

Η αγάπη μπορεί να αλλάξει τον κόσμο

γιατί πλημμυρίζει με φως, την ψυχή

δίνει το αληθινό νόημα, που της λείπει

γιατί είναι μια ματιά, θεϊκή.

Είναι το ίαμα, στης καρδιάς τις πληγές

των αισθήσεων, μια πανέμορφη ανεμώνη

αναβλύζει σαν το γάργαρο νερό, της πηγής

μας ξεδιψά, μας δονεί, μας ξανανιώνει.

Η αγάπη δεν είναι, ένα άπιαστο όνειρο

είναι ενέργεια, δύναμη, δράση

είναι η νότα, που γλυκαίνει τη σιωπή

 είναι ο ήλιος που φωτίζει, την πλάση.

Αλλά και της ζωής, το πιο γλυκό τραγούδι

της άνοιξης, το πιο όμορφο λουλούδι.

Ένα λουλούδι όμως που ανθίζει, μονάχα την στιγμή

που το άρωμά του, θα γίνεις ε σ ύ…

_

γράφει ο Φώτης Τρυφωνόπουλος

γράφει ο Φώτης Τρυφωνόπουλος