Σήμερα το είχε αποφασίσει. Θα ξεκινούσε επιτέλους τη δική του επανάσταση. Ντύθηκε βιαστικά! Το βλέμμα του έδειχνε να χάνεται καθώς ταξίδευε πίσω στο χρόνο και τους αγώνες που έκαναν όλοι ενωμένοι. Ήθελε να γίνει πραγματικότητα το «όνειρο» του δίκαιου κόσμου. «Φτάνει ως εδώ!» βροντοφώναξε. Σκέφτηκε όλη του την πορεία από μικρό παιδί έως σήμερα στα 75 του χρόνια. Είχε βιώσει όλα τα συναισθήματα. Είχε έρθει η ώρα για να απελευθερωθεί. Το είχε πάρει απόφαση.

Σηκώθηκε, φόρεσε το καπέλο του και άνοιξε την πόρτα. Τα βήματά του ήταν βαριά. Η καρδιά του δυνατή και γερή! Ήταν κυριευμένος από τις αξίες μιας άλλης εποχής με μια καρδιά να πάλλεται. Οι εργάτες στους δρόμους ξαφνιάστηκαν με το που τον είδαν έτσι. Η φωνή του ήταν ξεκάθαρη! Τους καλούσε να σταματήσουν την δουλειά τους και να συμπορευτούν μαζί του. Ο κόσμος μετά το πρώτο σοκ άρχισε δειλά-δειλά να τον χειροκροτεί και να τρέχει κοντά του υψώνοντας τις γροθιές του. Το ταξίδι για διεκδίκηση των δικαιωμάτων των εργατών μόλις είχε αρχίσει. Οι πέντε έγιναν δέκα και οι δέκα είκοσι. Ο δρόμος είχε πλημυρίσει αυθόρμητα από κόσμο που ακολουθούσε τα βήματα του 75χρόνου ηλικιωμένου που τους οδηγούσε.

Η επανάσταση μόλις άρχιζε!

_

γράφει ο Φίλιππος Φιλίππου