Bluegirl in the Library by Sungwon (Artist, Illustrator, Fairytale writer)

“Οι γυναίκες ποτέ δεν ξεχνούν και οι άνδρες ποτέ δε θυμούνται”. Εύστοχο, όταν πρόκειται για τα συνηθισμένα ζευγάρια και την κλισέ γκρίνια τους. Ωστόσο ο Hype (υποκοριστικό του Hyper) κι η Ράζα στόχευαν σε κάτι μοναδικό. Σαν εμάς κανείς. Σαν την αγάπη μας τίποτα. Ύβρεις. Και στις μέρες τους δεν αντιδρούσε πλέον ούτε το δωδεκάθεο να βάλει, κατά πως το ‘ξερε παλιά, μια τέλος πάντων τάξη.

Ο Hype διακρινόταν για μιαν εξαιρετική πολυγνωσία. Ήταν η προσωποποίηση του ξερόλα και θυμόταν την παραμικρή λεπτομέρεια για κάθε τι που έμπαινε σε συζήτηση, είτε επρόκειτο για τη σύνθεση της κυβέρνησης της Ινδονησίας μετά το τέλος της αποικιοκρατικής κυριαρχίας  είτε για το ποιος ακριβώς οφείλει να είναι ο χρόνος παρασκευής τής κρέμας βελουτέ, η τελειοποίηση της οποίας αποδίδεται στον μαρκήσιο Λουί ντε Μπεσαμέλ. Και είχε τις περιόδους του: τετραετής περίοδος εμβριθούς μελέτης Θετικών Επιστημών και Ιατρικής, οκτάμηνη περίοδος αποστήθισης Παικτών Champions League 1955 – 2000, διαρκής περίοδος Αρχαίας Ελληνικής Γραμματείας και πάει λέγοντας.

Από την άλλη η Ράζα εμφάνιζε μιαν επιφανειακή μνήμη, κάτι σαν μνήμη Ram συνοδευόμενη από εκτός λειτουργίας σκληρό. Λάτρευε τα εφήμερα παράθυρα που της άνοιγε στον κόσμο. Κυρίως λάτρευε να αποτελεί σύσσωμο το κοινό του. Τον παρακολουθούσε να της μιλά και κρεμόταν από τα χείλη του, διατύπωνε σύντομες ερωτήσεις κατανόησης και  παρατηρήσεις συσχετισμών τής πολύ πρόσφατης πληροφορίας, τέτοιες, που να του επιτρέπουν να ξαναπιάσει στο καπάκι το νήμα της αγόρευσης, και την επομένη δεν ήξερε να πει καλά καλά για τι της μίλησε.

Όλα πήγαιναν ρολόι για μεγάλο διάστημα και το ζεύγος απολάμβανε τη μοναδική ώσμωση των εκατέρωθεν ροπών, μέχρι που ο Hype άρχισε να hyperβάλλει. Πρώτον, να που ξανακατέβαζε  τα βιβλία τεσσάρων βιβλιοθηκών για όγδοη φορά στο πάτωμα για να τα αναδιανείμει μετά από δεκαπενθήμερη μελέτη και δοκιμές στα άδεια ράφια τους, με φρέσκο πάλι σκεπτικό. Μέχρι προχθές τα είχε κατ’ αρχήν χρονολογικά, επιμέρους με βάση την εθνικότητα και στο πλαίσιο αυτής ως προς την ηλικία του συγγραφέα. Σήμερα  σκεφτόταν να τα τακτοποιήσει θεματολογικά χωρίς ωστόσο να έχει αποφασίσει για τα όρια της κοινωνικής ανθρωπολογίας προς τις λοιπές επιστήμες τού πολιτισμού. Οι μέρες περνούσαν και σε βιβλία δεν νοείται να σκοντάφτεις, άρα η Ράζα – διαρκώς στις μύτες και παρακαμπτικά. Δεύτερον άρχισε να μην πολυεπιτρέπει ερωτήσεις και παρεμβολές που του διέκοπταν τον ευαίσθητο ειρμό, κυρίως όταν η Ram της Ράζας αντιδρούσε συνειρμικά κι επιχειρούσε αντανακλαστικά – κι ομολογουμένως καμιά φορά άτσαλα – να συμμετάσχει. Πέλεκυς!

Κι απάνω που άρχισε της Ράζας ένα μούδιασμα και κάτι φάνηκε να εγγράφεται ως ενόχληση ή και αντίσταση επιτέλους και στον καταχωνιασμένο σκληρό, άρχισε για τον Hype η θεματική περίοδος Γυναίκες, κάτι που αυτόματα σήμανε και διεύρυνση του κοινού του. Της διέφυγε ότι κανένα κοινό δεν μπορεί στανικά να επιβάλλει αποκλειστικότητα.

Σ’ εκείνο το σημείο ήταν πλέον που η μέχρι πρότινος άγραφη κόρη του Τάμπουλα το γύρισε, έβαλε τέρμα στο άχαρο Ράζα της, αποσυνέδεσε τα ακουστικά κι άρχισε προς μεγάλη απορία του επιλεκτικά βραχυμνήμονος για την αιτία της αντίδρασής της, συντρόφου, βαθιά χαρακωμένη,  τις τσάρκες ως  – επί το πλέον ναζιάρικο, αλλά στην ουσία αποκρυπτικό της φύσης της – Ρόζα.

Το δωδεκάθεο  είχε επιτέλους αφυπνισθεί, οι υβριστές πατάχθηκαν για την αμετροέπεια και την αλαζονεία τους κι έκτοτε  Hype  και Ράζα δεν εξαιρούνται του ως άνω εύστοχου ρητού.

Υπερμνησία: https://en.oxforddictionaries.com/definition/hypermnesia
Tabula Rasa: https://el.wikipedia.org/wiki/Tabula_rasa

_

γράφει η Πουπερμίνα