“Η κόρη της καλύτερής μου φίλης”, της Ντόροθυ Κούμσον: Χωρίς να έχω ιδέα ποια είναι η συγγραφέας, με το που βλέπω το βιβλίο της στο ράφι του βιβλιοπωλείου, μου κάνει “κλικ” αμέσως ο τίτλος. Δεν ξέρω γιατί αλλά από την πρώτη στιγμή με τράβηξε και αισθάνθηκα ότι μάλλον ανακάλυψα κάτι καλό. Έπεσα έξω; Κάθε άλλο. Γι’ αυτό να εμπιστεύεστε το ένστικτο σε κάτι τέτοιες περιπτώσεις, σπάνια κάνει λάθος. Διάβασα ένα πολύ καλό κοινωνικό μυθιστόρημα με εξαιρετικά ψυχογραφήματα των χαρακτήρων και καθόλου κλισέ πλοκή. Ό,τι καλύτερο για πρώτη επαφή με το έργο ενός συγγραφέα.
Η Κάμριν και η Αντέλ ήταν οι καλύτερες φίλες και πίστευαν ότι τίποτα δε θα μπορούσε να τις χωρίσει μέχρι που η Αντέλ έκανε το αδιανόητο: κοιμήθηκε με τον αρραβωνιαστικό της Κάμριν και γέννησε το παιδί του. Μόλις η Κάμριν το έμαθε, ορκίστηκε να μη τους ξαναδεί ποτέ. Μια κάρτα γενεθλίων όμως ανατρέπει τα δεδομένα και φέρνει τα πάνω κάτω στη ζωή της.
Καθώς ήταν το πρώτο βιβλίο της Κούμσον που διάβασα, δεν ήξερα τι να περιμένω ούτε από άποψη γραφής ούτε από την ίδια την πλοκή. Θα μπορούσε άλλωστε κάποιος να πει ότι μόνο από την περίληψη έχουμε να κάνουμε με άλλη μια κλασική ιστορία απιστίας, όπου 2 φίλες διεκδικούν τον ίδιο άντρα, οπότε προς τι το τόσο ενδιαφέρον; Εδώ είναι όμως που η Κούμσον κλείνει το μάτι στον αναγνώστη γιατί κάθε άλλο παρά ρομαντική είναι η ιστορία της, κάθε άλλο παρά αντιζηλίας μεταξύ των ηρωΐδων και ατελείωτων αναλύσεων πάνω στα συναισθήματά τους και στο ποια είναι καλύτερη στο πλευρό αυτού του άντρα. Είναι μια άκρως κοινωνική ιστορία με προεκτάσεις πάνω σε θέματα που λίγο-πολύ όλοι μας σχεδόν έχουμε ζήσει. Το πώς βέβαια θα τα αντιμετωπίσει ο καθένας και με ποιο τρόπο θα μπορέσει να βρει μια λύση, εξαρτάται από το πώς έχει ζήσει όλα του τα χρόνια. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, η απάντηση δίνεται μέσα στις σελίδες του βιβλίου.
Αυτό που μου άρεσε περισσότερο σε αυτό το βιβλίο αλλά και στο επόμενο της Κούμσον που διάβασα είναι ότι δικαιολογεί πάρα πολύ πειστικά τις πράξεις και τις αντιδράσεις των ηρώων της. Ασχέτως αν σε βρίσκουν σύμφωνο ή όχι, κατανοοείς πλήρως γιατί έκαναν ό,τι έκαναν και τους δίνεις σίγουρα ένα δίκιο πάνω στην αιτία των γεγονότων. Από εκεί κι έπειτα σαφώς και είναι υπεύθυνοι για τις πράξεις τους και δεν τους τοποθετείς στο απυρόβλητο, έχουν όμως ξεκαθαρίσει τη θέση τους όσον αφορά το γιατί έχουν φτάσει στο σημείο που είναι σήμερα.
Αν ψάχνετε λοιπόν μια διαφορετική ιστορία που να πατάει σε γνώριμο έδαφος αλλά η εξέλιξη κάθε άλλο παρά συνηθισμένη είναι, επιλέξτε αυτό το βιβλίο και δε θα σας απογοητεύσει.
–
γράφει η Μαρία Ανδρικοπούλου
0 Σχόλια