Η γκρίζα νεροποντή και η χρυσή δύση του ήλιου
Τη συγνώμη κάνουν πιο εύκολη στα λόγια -όχι στην πράξη
Και τότε λοιπόν τι συμβαίνει,
Όταν το μόνο που έχει μείνει είναι οι αναμνήσεις;
Τα ροζ πειράγματα και οι κόκκινοι καυγάδες
Την καθημερινότητα γεμίζουν με επιφοιτήσεις προδοσίας
Και τότε λοιπόν τι κάνεις,
Όταν το μόνο που έχει μείνει είναι οι αναμνήσεις;
Η ηλιόλουστη παιδική χαρά και η σκοτεινή καφετέρια
Το παρελθόν ανασταίνουν με παρακαμπτήριες διαδρομές
Και τότε λοιπόν πού πηγαίνεις,
Όταν το μόνο που έχει μείνει είναι οι αναμνήσεις;
Πότε θα σταματήσεις να κοιτάζεις πίσω
Ή μπροστά, προς ένα μέλλον μουντό,
Όταν οι μνήμες των χρωμάτων είναι το μόνο που έχει μείνει
Για να πετάξεις ή να κρατήσεις;
_
γράφει η Βασιλική Δραγούνη
Μην ξεχνάτε πως το σχόλιό σας είναι πολύτιμο!
“Και τότε λοιπόν πού πηγαίνεις,
Όταν το μόνο που έχει μείνει είναι οι αναμνήσεις;”
…κι όλα τα άλλα έχουν γίνει γκρίζα σκιά;