–

γράφει η Κατερίνα Σιδέρη

–

Η Βίκυ έμεινε σε νεαρή ηλικία ορφανή και μεγάλωσε με τη θεία της Φανή που προσπάθησε τόσο εκείνη όσο και ο άνδρας της να της προσφέρουν αγάπη, στοργή και ένα περιβάλλον γεμάτο προστασία. Αδυναμία της η ζωγραφική. Χανόταν στην παλέτα με τα χρώματα, ζωγράφιζε με την ψυχή της και δημιουργούσε πίνακες τόσο αισθαντικούς που δεν άφηναν κανέναν να πάρει τα μάτια του από πάνω τους.

Ήπιος χαρακτήρας, μετρημένη η ζωή της, παντρεύτηκε τον Μιχάλη και ζούσαν ήσυχα και συμβατικά. Εργάζονταν και οι δύο σε τράπεζα και την ευτυχία τους ήρθε να ολοκληρώσει ένα μωρό.

Στα πρόσωπα της ιστορίας, προστίθεται ο μπάρμαν Άγγελος. Ένας γόης που μαγνητίζει τις γυναίκες, που ζει το σήμερα στο έπακρο, που δεν ερωτεύεται και έχει επιλέξει να κρατά αποστάσεις τόσο από τον πατέρα του, όσο και από τον αδερφό του Μιχάλη.

Η αρχή της ιστορίας, περιπλέκει τα τρία αυτά πρόσωπα, ενόσω η συνέχεια θα προσθέσει αλλά και θα απωλέσει ήρωες που θα χαραχτούν στη μνήμη μας. Ήρωες που πόνεσαν, ήρωες που έζησαν μια όμορφη ζωή, ήρωες που αδικήθηκαν και άλλοι που βρήκαν το κουράγιο να συνεχίσουν, κρατούν στα χέρια τους το νήμα και κλώθουν μια ιστορία άκρως συναισθηματική, γεμάτη ανατροπές, αγωνίες και εκπλήξεις.

…όσο κι αν προσπαθήσεις να λευκάνεις μια μαυρισμένη ψυχή, οι σκιές του μαύρου δεν φεύγουν ποτέ…

Ένα υπέροχο σπίτι αντίκα στην Καστέλα, ένα δαχτυλίδι με μια ροζ όμορφη πέτρα, μια επιλόχεια κατάθλιψη, η σπηλιά του Παρασκευά, το Γεράκι, ο Λαγός και ο Βρικόλακας που συνθέτουν μια αδίστακτη συμμορία και μια ουλή σε ένα αριστερό μάγουλο, είναι ικανά στοιχεία να φορτίσουν τον αναγνώστη από τις πρώτες σελίδες του βιβλίου, αφήνοντάς του αιχμές για μια συνέχεια καταιγιστική.

Η βίλα του Λαυρίου, ο αστυνόμος Περικλής Γουλής που καλείται να λύσει ένα μυστήριο, η νονά Κάρλα που θα σταθεί στο μέλλον ακοίμητος φρουρός της βαφτισιμιάς της, ο πίνακας με τη γριά γυναίκα που κουβαλάει ξύλα, ένα υπόγειο που κρύβει θησαυρούς αλλά και αλήθειες και η νεοφώτιστη Βενετία που χαίρεται την αγκαλιά του μπαμπά της, χρωματίζουν τις σελίδες άλλοτε με όμορφα και ελπιδοφόρα χρώματα και άλλοτε με γκρίζα και μουντά.

Η Βενετία έχει καλλιτεχνική φύση, λατρεύει τα χρώματα και δίνει σε κάθε της σχέδιο κομμάτια της ψυχής της. Θα παρακολουθήσει μαθήματα ζωγραφικής με τη Έλενα όπου η τελευταία θα βεβαιώσει την έφεσή της στη ζωγραφική και θα συμβάλει στην αλματώδη εξέλιξή της, θα λατρέψει τα μπλοκ με πίνακες του Καναλέτο και θα νιώσει ευγνώμων για το πρώτο της ταξίδι στην Ιταλία.

Η συνέχεια επωάζει στους κόλπους της ένα παλιό αρχοντικό στην Ύδρα, μια ψεύτικη ιστορία που κάποιος επιδιώκει να μοιάζει με αληθινή, τον dj Ιάσονα που ξέρει με τη μουσική του να αγγίζει ευαίσθητες ψυχές αλλά και έναν διαγωνισμό για νέους ζωγράφους.

Ακολουθεί ένα υπέροχο ταξίδι στη Ρώμη για ένα ερωτευμένο ζευγάρι, μια αλλαγή χρόνου μέσα σε ένα ταξί, ένα μήνυμα με 47 λέξεις, η ζωγραφιά που φέρει τίτλο «ο ματωμένος βράχος», αλλά και μια απρόσμενη εγκυμοσύνη που θα ταράξει με διαφορετικό τρόπο τους ενδιαφερόμενους.

Διακυβεύονται πολλά ανάμεσα στις λέξεις. Η πένα του Μένιου Σακελλαρόπουλου έχει καταφέρει για ακόμη μια φορά να μας κρατά δέσμιους με την καλή έννοια σε μια ιστορία που κουβαλά πόνο, ψέματα, αλλά και αλήθειες που περιμένουν στωικά την αποκάλυψή τους. Έχουμε ακόμη να γευτούμε πληθώρα συναισθημάτων και να ταραχτούμε πλάι στους ήρωες όταν τα κομμάτια του παζλ βρουν τη σωστή τους θέση.

Το ορμητήριο του Μιχαήλ Άγγελου, ένα μικρό κουκλίστικο στούντιο, μια διαβολική σύμπτωση σε μια έκθεση ζωγραφικής, μια μικρή σακουλίτσα που ανοίγει τον ασκό του Αιόλου αλλά και ένας καβγάς που συνοδεύεται από παρανοϊκές εκμυστηρεύσεις που καίνε, πυροδοτούν τόσο τη συνέχεια της ιστορίας όσο και τον ίδιο τον αναγνώστη που δεν διανοείται να αφήσει από το χέρια του το βιβλίο.

Από τα βιβλία που διαβάζω, επιλέγω μια φράση που μου κίνησε το ενδιαφέρον για να την μοιραστώ μαζί σας. Από το βιβλίο του Μένιου Σακελλαρόπουλου, ένα σύντομο βιογραφικό του οποίου θα βρείτε στο τέλος του άρθρου, επέλεξα την παρακάτω:

…ο χρόνος είναι πιο δυνατός από οτιδήποτε, διορθώνει, καλύπτει, παρασύρει τα πάντα. Συμφιλιωθείτε μαζί του και απολαύστε τον…

Λίγο πριν πέσει η αυλαία, ένα ταξίδι στο Τελ Αβίβ, μια γοργόνα με κόκκινη σαν αίμα ουρά σε δωμάτιο του Δρομοκαϊτείου και ένα τριήμερο στο Γεράκι Λακωνίας θα σκαλώσουν στη μνήμη της μοναχικής, ανασφαλούς και μπερδεμένης Βενετίας και σίγουρα θα αποτελέσουν εφαλτήριο για τη μετέπειτα πορεία της.

Μάλλον αποκάλυψα πολλά και ελπίζω να με συγχωρέσει ο συγγραφέας, μα ήταν τόση η χαρά μου να σας μεταδώσω λίγο από το συναισθηματικό φορτίο που έλαβα κατά τη διάρκεια της ανάγνωσης, που κάπου έχασα το μέτρο. Ελπίζω να σας έπεισα, να σας δελέασα ώστε να αναζητήσετε το βιβλίο, να γνωρίσετε τους ήρωες της παγίδας των χρωμάτων και να ταξιδέψετε μαζί τους.

Ο ΜΕΝΙΟΣ ΣΑΚΕΛΛΑΡΟΠΟΥΛΟΣ δεν ασχολήθηκε με αποτρόπαια εγκλήματα, μετά τις σπουδές του στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Θράκης, παρά μόνο πολύ αργότερα, στα μυθιστορήματά του. Τον είχε κερδίσει ήδη η δημοσιογραφία, την οποία ταλαιπωρεί επί σαράντα τέσσερα συναπτά έτη. Ξεκίνησε μαθητής λυκείου ακόμα από το Φως, μύρισε το μελάνι στις εφημερίδες Βραδυνή, Έθνος, Ελεύθερος Τύπος, Αθλητική, Sportime, Derby, στα περιοδικά Εικόνες, Nitro, Active, Επίκαιρα, βούτηξε στα ερτζιανά (ΕΡΑ, Sport FM, Sentra FM, SPORT 24), ήταν στο Mega Channel, στο Open TV και ξανά στο Mega. Έκανε τρεις φορές τον γύρο της Ευρώπης, φτάνοντας ως τη Νότια Αφρική, με εκατοντάδες ρεπορτάζ και χιλιάδες βίντεο, όλα με ένα δικό του χρώμα.

Είναι μέλος της ΕΣΗΕΑ και του ΠΣΑΤ, από τον οποίο έχει βραβευτεί τέσσερις φορές για τηλεοπτικά θέματα. Παραμένει έφηβος και εκρηκτικός, συνεχίζει να ονειρεύεται, να χαμογελάει, να σαρκάζει και να αυτοσαρκάζεται, και πιστεύει στην… άσπρη μέρα.

Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ψυχογιός.

Το οπισθόφυλλο του βιβλίου αναφέρει:

Αυτό το αερικό, όπως την έβλεπαν πολλοί, η Βενετία Παππά, θυμόταν πάντα τον εαυτό της να ζωγραφίζει. Τα πινέλα και τα χρώματα ήταν το καταφύγιό της, στα εύκολα και στα δύσκολα. Εκείνο που δε θυμόταν ήταν η μητέρα της, που δε γνώρισε ποτέ. Της είπαν ότι πέθανε στη γέννα. Την ψυχή της γιάτρευε η ζωγραφική. Όταν πίστεψε ότι άγγιξε την ευτυχία, τον έρωτα και τον Μιχαήλ Άγγελο φοιτώντας στην περίφημη Σχολή Καλών Τεχνών της Φλωρεντίας, ένα μυστικό που ξέθαψε τυχαία, σκληρό και κοφτερό σαν τα βράχια της Πειραϊκής, διέλυσε τον καμβά της ζωής της. Όλα μέσα της βάφτηκαν κόκκινα, στο χρώμα του πόνου, και το μυαλό της πήρε αλλόκοτους δρόμους. Βυθίστηκε στο μαύρο, μπήκε στον κόσμο των σκιών και πάλεψε να βγει για να εκδικηθεί μ’ έναν απίστευτο τρόπο.

Μια περιπλάνηση της ψυχής μέσα σε σκοτεινά και φωτεινά χρώματα, ένα δυνατό θρίλερ με καθηλωτική πλοκή, γεμάτο ανατροπές και ένα απίθανο φινάλε.

Περισσότερες πληροφορίες για το βιβλίο, θα βρείτε εδώ.