2.07.2014

Μας κούρασαν οι μέρες της σιωπής,

οι αντοχές μας λιγόστεψαν…

Σαν ξέμπαρκοι ναύτες ατενίζουμε

τις θάλασσες του αύριο.

Μ’ έναν καφέ κ’ ένα τσιγάρο

εναλλάσσουμε την πίκρα μας

στον καφενέ της ζωής.

Οι εποχές αλλάζουν αθόρυβα

με φόντο τα παγκάκια της πλατείας

που γεμίζουν κι αδειάζουν με κόσμο

και τη στάση του λεωφορείου απέναντι.

 

Κ’ εσύ μοιρολογείς τα νιάτα σου

που τρίφτηκαν σαν τα παλιά σου jeans

Σε θρανία σχολείων, σε καρέκλες γραφείων,

στους μαντρότοιχους της γειτονιάς σου

και στα χαλίκια μιας ερημικής παραλίας,

που σε ξημέρωσε κάποια ―ρομαντική― ερωτική σου ιστορία.

Τώρα, στου μπαλκονιού σου τον εξώστη

παρακολουθείς μία παρέλαση σκιών,

παλιών αξέχαστων στιγμών,

που τη ζωή σου είχαν μαγέψει…

Κ’ οι μυρωδιές των λουλουδιών

με άρωμα νοσταλγικό τις έχουν σημαδέψει.

 

Σε λίγο δεν θ’ αφουγκράζεσαι τίποτα…

Μήτε οι μυρωδιές των λουλουδιών σου λένε κάτι!

Σε αποχρώσεις του γκρίζου

η πόλη κοιμάται στα πόδια σου.

«Κι αύριο ίδια μέρα θα ’ναι…»

 

Οι αντοχές σηκώνονται να φύγουν…

«Το παρατραβήξαμε και σήμερα!»

Μ’ ένα κτύπημα συμπόνιας στην πλάτη μ’ αποχαιρετούν

κ’ έπειτα την πόρτα κλείνουν πίσω τους:

«Τα ξαναλέμε αύριο…»

 

από την ποιητική συλλογή “Μετρητής βημάτων”

 

Ακολουθήστε μας

Οι προσφορές των εφημερίδων για το Σαββατοκύριακο 12 – 13 Ιουλίου 2025

Οι προσφορές των εφημερίδων για το Σαββατοκύριακο 12 – 13 Ιουλίου 2025

Real News Καθημερινή Πρώτο Θέμα Το Βήμα της Κυριακής Δώστε μας το email σας και κάθε Παρασκευήθα έχετε στα εισερχόμενά σας τις προσφορές των εφημερίδων (Δεν στέλνουμε ανεπιθύμητη αλληλογραφία ενώ μπορείτε να διαγραφείτε με ένα κλικ και δεν θα...

Η Επιστροφή

Η Επιστροφή

  Είχε ξεχάσει πώς είναι να ζει,   ζώντας την κάθε μέρα με την προσμονή  πως η δυσκολία θα ξεχαστεί   και θα γίνουν όλα εορτή.  Η χαρά του ονείρου την κρατούσε ζωντανή  μα ο ορισμός του τέλους, την βρήκε νεκρή.  Το μυαλό της ταξίδευε σε μέρη μακρινά   που όλα...

Η πισίνα

Η πισίνα

  Ενώ εσείς τρέχατε στα κύματα με φωνές,  με ρούχα βρεγμένα και άμμο στα γόνατα,  εγώ καθόμουν στο γαλάζιο του τσιμέντου.  Η πισίνα, το καταφύγιό μου.  Ένα παραλληλόγραμμο ηρεμίας,  γεμάτο νερό που δεν πονά,  που δεν τραβάει.  Από μικρή δεν ήθελα την...

Ακολουθήστε μας στο Google News

Διαβάστε κι αυτά

Η πισίνα

Η πισίνα

  Ενώ εσείς τρέχατε στα κύματα με φωνές,  με ρούχα βρεγμένα και άμμο στα γόνατα,  εγώ καθόμουν στο γαλάζιο του τσιμέντου.  Η πισίνα, το καταφύγιό μου.  Ένα παραλληλόγραμμο ηρεμίας,  γεμάτο νερό που δεν πονά,  που δεν τραβάει.  Από μικρή δεν ήθελα την...

Στου ουρανού τα μάτια

Στου ουρανού τα μάτια

Στου ουρανού τα μάτια  να ξέρεις σε ακούω μέσα από τα σκοτάδια  σα να σε βλέπω από την χαραμάδα  τώρα είσαι μια αστερομάτα τώρα έφυγες για του ουρανού τα μάτια  τώρα μιλάς μα δεν σ ακούω  τώρα γελάς μα όχι μαζί μου τώρα μου λες θα 'ρθεις ξανά μα πότε γιαβρί μου;...

Της φιλμ τα αρνητικά

Της φιλμ τα αρνητικά

Τι συναίσθημα ο φόβος, μια φωτιά φυλλοροημένη, που δεν κάηκε ποτέ, μα την νύχτα επιμένει. (Απηχεί την αγωνία, ενώ δείχνουν τα καρέ μία μισόσβηστη ιστορία) Και εκείνο το παιδί, που είχε φύγει να κρυφτεί, αφού το χτύπησε το φως, είπε να εμφανιστεί. (Είναι εικόνα...

6 σχόλια

6 Σχόλια

  1. ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ ΠΑΠΑΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥΣ

    Γιάννης Κανδύλης: Με οξύτατη ματιά παρακολουθεί όλα όσα βιώνουμε σήμερα αλλά ταυτόχρονα είναι και ο ίδιος μέσα στην εικόνα. Παρατηρητής παρελάσεων αλλά και παρελαύνων.

    Σε λίγο δεν θ’ αφουγκράζεσαι τίποτα…
    Μήτε οι μυρωδιές των λουλουδιών σου λένε κάτι!

    Πόση αλήθεια κρύβει το παραπάνω δίστιχο, δυστυχώς! Θεωρώ την ποιήση του Κανδύλη, κείμενα με εξαιρετική διεσδυτικότητα αλλά ομορφιά ταυτόχρονα.

    Απάντηση
  2. Βάσω Αποστολοπούλου-Αναστασίου

    “Σε αποχρώσεις του γκρίζου
    η πόλη κοιμάται στα πόδια σου.
    «Κι αύριο ίδια μέρα θα ’ναι…»”

    Πόση μελαγχολία… πόση παραίτηση… αδιέξοδο…

    Απάντηση
  3. Μαριάνθη Πλειώνη

    “Τώρα παρακολουθείς μια παρέλαση σκιών ,παλιών αξέχαστων στιγμών …που οι μυρωδιές των λουλουδιών με άρωμα νοσταλγικό τις έχουν σημαδέψει.” Βαθιά συναισθηματικό κι αληθινό. Ξυπνάει εικόνες και μυρωδιές ακριβώς όπως έχουν σημαδέψει τα νιάτα μας που τρίφτηκαν σε θρανία σχολείων. Νοσταλγία ,με αντοχές μειωμένες και φοβάμαι για τη στιγμή που δεν θα αφουγκράζομαι τίποτα.Μου άρεσε πολύ.!

    Απάντηση
  4. Ανώνυμος

    Χαίρομαι που σε αυτό το φιλόξενο μέρος της τέχνης βρίσκω ανθρώπους που εκπέμπουμε στο ίδιο “μήκος κύματος” κι αφουγκραζόμαστε τις ίδιες ανησυχίες. Σας ευχαριστώ!

    Απάντηση
    • Γιάννης Κανδύλης

      Το παραπάνω σχόλιο που χαρακτηρίζεται ως “ανώνυμος” ανήκει στον συγγραφέα: Γιάννη Κανδύλη

      Απάντηση
  5. Άννα Ρουμελιώτη

    Οι αντοχές σηκώνονται να φύγουν…

    «Το παρατραβήξαμε και σήμερα!»

    Μ’ ένα κτύπημα συμπόνιας στην πλάτη μ’ αποχαιρετούν

    κ’ έπειτα την πόρτα κλείνουν πίσω τους:

    «Τα ξαναλέμε αύριο…»

    Έτσι ακριβώς Γιάννη Κανδύλη!! με αντοχές και ανοχές και έπειτα με ενοχές παλεύουμε μου φαίνεται!

    Απάντηση

Υποβάλετε ένα Σχόλιο

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *