Η μάνα μου
κάθε μέρα που νυχτώνει
σπάζει μια στάμνα στην αυλή της.
Μεγάλο ξόρκι στο κακό.
Γέρνω και σηκώνω τις σταλαγματιές.
Άλλες τις ρουφώ σα μέλι
άλλες σαν άρωμα φορώ.
Κάθε μέρα η μάνα μου
αδειάζει κάτι από ήλιο
στο σεντούκι της.
Σκύβω και γυρίζω το κλειδί.
Η προίκα μου εκεί
γυναίκα ώριμη,
με περιμένει.
_
γράφει η Καλλιόπη Δημητροπούλου
Ακολουθήστε μας
Real News https://youtu.be/bHb_H3myVMkΚαθημερινή https://youtu.be/n4A8ojssDdA?si=aPvTZjN-_1gMwIPJ https://youtu.be/43lQ2JhaACY?si=vKP9qx1WlsjmfmQz Πρώτο Θέμα Το Βήμα της Κυριακής Δώστε μας το email σας και κάθε Παρασκευήθα έχετε στα εισερχόμενά σας τις προσφορές των...
Ημέρες νηνεμίας πριν την καταστροφή … Μια αστραπή πριν την καταιγίδα Με συνοδεία μιας απόκοσμης βροντής Που κάνει την πλάση να ησυχάσει Ανθρώπους, ζώα τα τρομάζει Οιωνός προοιωνίζει τα μελλούμενα Δημιουργώντας σκέψεις για τα γενόμενα … Άραγε μπορεί κανείς να ξεφύγει...
Ένας μύθος εν ζωή, ένας θρύλος μια νεράιδα Μια αέρινη φωνή σα της άνοιξης τα βράδια! Μία έμπνευση από Θείο, σαν αρχέτυπη εικόνα Ένα βάλσαμο από στίχους, μια μελωδική αηδόνα! Πόση αλήθεια σ ένα μύθο να αντέξει το μυαλό Και στης υπαρκτής ανάγκης να...
Ακολουθήστε μας στο Google News
Επιμέλεια άρθρου
Διαβάστε κι αυτά
Ένας μύθος εν ζωή, ένας θρύλος μια νεράιδα Μια αέρινη φωνή σα της άνοιξης τα βράδια! Μία έμπνευση από Θείο, σαν αρχέτυπη εικόνα Ένα βάλσαμο από στίχους, μια μελωδική αηδόνα! Πόση αλήθεια σ ένα μύθο να αντέξει το μυαλό Και στης υπαρκτής ανάγκης να...
Πόλεμος Απόλεμος ο Έρωτας αυτός: Αδράχνω τα όπλα και τα πετάω χάμω. Κάνω σπονδές στ’ όνομά σου και Υπογράφω ειρήνη μ’ ερυθρά μελάνη. Μα εσύ μ’ εξοντώνεις με Την ίδια μου την Πένα. Γιατί γνωρίζεις ότι Οι Ποιητές δεν πεθαίνουν ποτέ και Ανάμεσα στον Πόλεμο...
Όταν κλείνω τα μάτια προσπαθώ να φιμώσω τον λαβύρινθο του μυαλού μου, για να κατακτήσω τη γαλήνη στα άδυτα του εαυτού μου. Μα πώς μπορώ να επιβάλλω τη σιωπή στα μονοπάτια του νου μου; Σαν ξυπνάω το πρωί, ακούω τους ψιθύρους της συνείδησης μου. Μα πώς να τους αγνοήσω;...
0 Σχόλια