Δημοσιεύσεις
Αν ήμουν άγαλμααν ήμουνμια φορά θα πέθαιναπέφτοντας από το βάθρο μουή θά 'λεγαμε ποδοπάτησαν οι αιώνεςμε διέσυραν οι άτεχνοιθρύψαλα βάρβαρου πολέμουόμως άνθρωπος λένε, είμαιχωρίς σταγόνα αίμασε ηττημένους κόσμους. _γράφει η Καλλιόπη Δημητροπούλου Το σχόλιό...
Ζερβά από το Σταυρό αντάμωσα με τη Μαρία. «Μάνα», της λέω «μη σπέρνεις άλλα δάκρυα άσε τον κοπετό τετέλεσται». «Πίσω από τις καλαμιές» μ' απάντησε, «πίσω από τ΄ασφοδίλια χρίζονται με αίμα κι άλλα τρύπια χέρια, στις άσημες φαβέλες τόσα στόματα πεινάνε». Έτσι ιταμός που...
Η μάνα μου κάθε μέρα που νυχτώνει σπάζει μια στάμνα στην αυλή της. Μεγάλο ξόρκι στο κακό. Γέρνω και σηκώνω τις σταλαγματιές. Άλλες τις ρουφώ σα μέλι άλλες σαν άρωμα φορώ. Κάθε μέρα η μάνα μου αδειάζει κάτι από ήλιο στο σεντούκι της. Σκύβω και γυρίζω το κλειδί. Η...
Επιστρέφω τα μαλλιά μου στη θέση τους τούτος ο αέρας δε λέει να κοπάσει υφίσταται του έσω βίου εξοχές. Εξέχει η πτώση των κρύων εποχών της νυχτερινής βάρδιας το κασκέτο. Η πένα μου εξέχει -σκληρό νυστέρι- μετρά σταγόνες από οξύ στο δέρμα καρφώνει πρόκες από...
«τη νύχτ' απόψε ανοίξανε οι έβδομοι ουρανοί και πόντισε νερό κατακλυσμός τη χτίση» Ιωάννης Γρυπάρης Την αδερφοφάδα εκείνη ώρα που η αυγή εκύκλωνε τον ορίζοντα με τ' αγκομαχητό του...
Σπάζω την κούκλα που μου χάρισαν μικρό παιδί. Πολλά γυάλινα ερείπια στην κοιλιά της. Ισχνές λεπίδες λάμνουν στο χάος και χαράζουν με μένος τα γυμνά της κόκαλα. Ποιος κομμός συνοδοιπόρος θα απαλύνει της τραγωδίας τη βαθειά ουλή; Ποια σοφόκλεια ικεσία θα προστρέξει στο...
απόσπασμα από το καλλιτεχνικό ημερολόγιο 2017 του ιστότοπου τοβιβλίο.net και των εκδόσεων "τοβιβλίο". Κράτα το
Η μαμά μου έρχεται στον ύπνο μου και μου φωνάζει: «Αστίλ, Αστίλ ο Θεός μου είναι λυπημένος και η ευσεβής Μαρία με σκούρο νυφικό βαδίζει στη σκιά μου». «Ησύχασε μάνα» της λέω, «μέσα στο όνειρό μου ανασαίνεις» κι ύστερα σκούπισα τα μαύρα της λουστρίνια. - γράφει...
Ιούνης στα τελειώματα στο χάραμα ο Ιούλης και εσύ στη Β΄ Παθολογική. Στην κόψη του μεσοκαλόκαιρου βαρύς χειμώνας κόπιασε και γέμισε ο ήλιος μου μ’ αγκάθια. Ορθή μετρούσα τις στάλες του ορού σου, του μόχθου σου το μπράτσο σού...
Σας γράφω από το γραφείο μεταφορών και αναδόμησης με τους ετοιμόρροπους καναπέδες και τα βαθιά τους βαθουλώματα να ταΐζουν χειμώνα κι άλλο χειμώνα. Ψάχνω στις λίστες απογραφής με τα κρεμασμένα γράμματα. Απροσπέλαστα χαμόγελα και παίζουν δήθεν σκάκι. [...] _ γράφει...
Θα πρέπει να γέρασα πολύ με τόσο συφερτό που μ’ εμπορεύεται. Για τιμαλφή, πραμάτειες, ρετάλια ήθους και άλλα συναφή, μακρά κουβέντα στο σαλόνι. Ξεροψημένη άνοιξη μύρισε η μέντα στο μπαλκόνι. [...] _ γράφει η Καλλιόπη...
Κάθε ανθρώπινη σκέψη είναι ένας μοναχικός μονόλογος. Δεν είναι όμως μόνο αυτό. Ο μονόλογος στην πραγματικότητα μετουσιώνεται σε διάλογο εσωτερικό που ενίοτε μπορεί να γίνει πολύ έντονος. Το μυαλό γίνεται ταυτόχρονα ακροατής κι ομιλητής, συμφωνεί και διαφωνεί...
Ακολουθήστε μας
Αναλυτικά, όλες οι προσφορές των εφημερίδων του Σαββάτου και της Κυριακής συγκεντρωμένες σε ένα και μόνο σημείο!
Αναλυτικά, όλες οι προσφορές των εφημερίδων του Σαββάτου και της Κυριακής συγκεντρωμένες σε ένα και μόνο σημείο!
- γράφει η Κατερίνα Σιδέρη - Οδεύουμε σιγά – σιγά στο τέλος του χρόνου και οι μέρες των γιορτών είναι προ των πυλών. Σίγουρα γίνονται καλύτερες όταν συντροφιά με τους μικρούς μας φίλους διαβάζουμε όμορφα Χριστουγεννιάτικα παραμύθια. Το σημερινό που θα σας παρουσιάσω,...
Ήρθε λοιπόν η ώρα να αρχίσω το ταξίδι το μυστηριακό, το συναρπαστικό, Δε ξέρω αν είμαι ακόμη έτοιμος όμως δεν έχω και άλλη επιλογή Με την βελόνα κολλημένη στο διαμάντι που αστράφτει λαμπερό, Ξεκινάει αυτό το έργο απελευθερωμένο από κάθε είδους λογική Είναι μια...
Κανάκης Χάτσιος Εξώφυλλο: Μαλακό Σελίδες: 166 ISBN: 978-618-210-053-0 Τιμή: 12,00 ευρώ Χρόνος έκδοσης: 2022 Εκδόσεις ΕλκυστήςΔύο ζευγάρια σε αποσπασματικές διαδρομές και αφηγήσεις διαφορετικών χρονικών τοποθετήσεων. Στη νύχτα του ενός, στριμώχνονται οι ενοχλητικές...
Χρόνια στη γύρα. Εδώ το φως, εκεί το φως, σκόρπιες ηλιαχτίδες. Κυνηγητό στους δρόμους και κρυφτούλι στις γωνιές. Μυστήρια βλέμματα πίσω απ' τις κουρτίνες. Κι ο θάνατος χρονίζει. Τα μεσημέρια κολυμπάμε σκεφτικοί στο συρφετό. Καθένας κρύβει πανικό στα λογικά του, κάθε...
Η Τζέσικα Σο είναι ιδιωτική ντετέκτιβ και μετά τον θάνατο του πατέρα της πούλησε τα πάντα κι άρχισε να τριγυρνάει από δω κι από κει. Μια μέρα φτάνει στο e-mail της η φωτογραφία ενός τρίχρονου κοριτσιού που εξαφανίστηκε πριν από 25 χρόνια και.. είναι η ίδια! Μετά από...
Μας στέρεψαν, δεν άφησαν ιδεολογία, πιστεύω, ελπίδα καμία ούτε από χαραματιά φως, ζωή με το στανιό και η χαρά φευγάτη. Μέσα στη μαυρίλα, το αύριο αδιάφορα ξημερώνει. Στένεψε το μονοπάτι κι ασήκωτο το βήμα, Κοπάδι ο άνθρωπος με νεκρές αισθήσεις. Ίσιο μονοπάτι μ άνοιγμα...