Ετικέτα: Καλλιόπη Δημητροπούλου

Αν ήμουν άγαλμααν ήμουνμια φορά θα πέθαιναπέφτοντας από το βάθρο μουή θά ‘λεγαμε ποδοπάτησαν...

Ζερβά από το Σταυρό αντάμωσα με τη Μαρία. «Μάνα», της λέω «μη σπέρνεις άλλα δάκρυα άσε τον κοπετό...

Η μάνα μου κάθε μέρα που νυχτώνει σπάζει μια στάμνα στην αυλή της. Μεγάλο ξόρκι στο κακό. Γέρνω...

Επιστρέφω τα μαλλιά μου στη θέση τους τούτος ο αέρας δε λέει να κοπάσει υφίσταται του έσω βίου...

                                                                 «τη νύχτ’ απόψε ανοίξανε οι...

Σπάζω την κούκλα που μου χάρισαν μικρό παιδί. Πολλά γυάλινα ερείπια στην κοιλιά της. Ισχνές...

απόσπασμα από το καλλιτεχνικό ημερολόγιο 2017 του ιστότοπου τοβιβλίο.net και των εκδόσεων...

Η μαμά μου έρχεται στον ύπνο μου και μου φωνάζει: «Αστίλ, Αστίλ ο Θεός μου είναι λυπημένος και η...

            Ιούνης στα τελειώματα στο χάραμα ο Ιούλης και εσύ στη Β΄...

Σας γράφω από το γραφείο μεταφορών και αναδόμησης με  τους ετοιμόρροπους καναπέδες και τα βαθιά...

Θα πρέπει να γέρασα πολύ με τόσο συφερτό που μ’ εμπορεύεται. Για τιμαλφή, πραμάτειες, ρετάλια...

(Φωτογραφία: Στράτος Γιαννόπουλος) Το σημερινό άρθρο της λογοτεχνικής δράσης «Ελάτε να μιλήσουμε...

Άργησε το καλοκαίρι γιε μου, έχει πολλή υγρασία στον κόσμο. Συγυρίσαμε το σπίτι. Τινάξαμε τη σκόνη...

Σκυφτός ο ορίζοντας το βλέμμα του ρίχνει στων ανέμων τις θάλασσες. Μετρώ το ελάχιστο φως, της...

ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ του Πανελλήνιου Διαγωνισμού Ποίησης στην Ελληνική γλώσσα, με τίτλο “Η ΑΝΟΙΞΗ...

Κρατώ το χέρι σου μάνα το ένα σου χέρι το άλλο το κατάπιαν τα συντρίμμια στη Ράκκα, τη Χόμς, το...

Το λυκαυγές φωτίζει τον εύθραυστο δρόμο του και συμπάσχει με την πτώση της κρυστάλλινης βροχής....

Με κόκκινο μελάνι φυτεύονται οι λέξεις στ’ αγριοκαίρια απόσταγμα φλογάτο σ’ ολόλευκο...