Κοιτάχτηκαν με το συνηθισμένο κοίταγμα
ανθρώπων που πρέπει να αποφύγουν την αλήθεια.
Με τον ίδιο τρόπο έδωσαν τα χέρια και φιλήθηκαν πεταχτά.
Μίλησαν για το φεγγάρι και για τη βία της κοινωνίας.
Τη ρώτησε τι φαγητό μαγείρεψε σήμερα
και αν βάζει κανέλα και μπαχάρι.
Απάντησε μονολεκτικά ναι και πως στο βάθος του χρόνου
θα ζήσει στη θάλασσα.
Έμοιαζαν με δίγλωσσο αλφαβητάρι χωρίς λέξεις.
Τα σώματα τα προσωρινά στην πολυθρόνα
πέρασαν γρήγορα σε συμπληγάδες αμφιβολιών.
Το ερωτικό ρεύμα συμπληρώθηκε από τις κουβέντες
περί αγαπημένων συνηθειών.
Ο έρωτας είχε φτάσει πριν από αυτούς
μα κατάφεραν με επιτυχημένη αδιαφορία
στη μέση του δρόμου να πούνε καληνύχτα.
Η νύχτα και οι σκέψεις τους ενώθηκαν στον αποχωρισμό
οι φωνές της μελαγχολικής σιωπής πιστοποίησαν
όλους τους πρότερους των προσδοκιών τους μονολόγους.
_
γράφει η Κωνσταντίνα Γεωργαντοπούλου
Το ανεκπλήρωτο πληγώνει περισσότερο από την απογοήτευση της γνώσης που λαμβάνουμε από τον λάθος πομπό συναισθήματος….!
ΜΠΡΑΒΟ!
Σας ευχαριστω πολυ.Ειναι θαυμασιο να με νιωθετε..
Υ π ε ρ ο χ ο…..μου άρεσε πάρα πολύ!