25.06.2016

Κοιτάχτηκαν με το συνηθισμένο κοίταγμα
ανθρώπων που πρέπει να αποφύγουν την αλήθεια.
Με τον ίδιο τρόπο έδωσαν τα χέρια και φιλήθηκαν πεταχτά.
Μίλησαν για το φεγγάρι και για τη βία της κοινωνίας.
Τη ρώτησε τι φαγητό μαγείρεψε σήμερα
και αν βάζει κανέλα και μπαχάρι.
Απάντησε μονολεκτικά ναι και πως στο βάθος του χρόνου
θα ζήσει στη θάλασσα.
Έμοιαζαν με δίγλωσσο αλφαβητάρι χωρίς λέξεις.
Τα σώματα τα προσωρινά στην πολυθρόνα
πέρασαν γρήγορα σε συμπληγάδες αμφιβολιών.
Το ερωτικό ρεύμα συμπληρώθηκε από τις κουβέντες
περί αγαπημένων συνηθειών.
Ο έρωτας είχε φτάσει πριν από αυτούς
μα κατάφεραν με επιτυχημένη αδιαφορία
στη μέση του δρόμου να πούνε καληνύχτα.
Η νύχτα και οι σκέψεις τους ενώθηκαν στον αποχωρισμό
οι φωνές της μελαγχολικής σιωπής πιστοποίησαν
όλους τους πρότερους των προσδοκιών τους μονολόγους.

 

_

γράφει η Κωνσταντίνα Γεωργαντοπούλου 

 

Ακολουθήστε μας

Οι προσφορές των εφημερίδων για το Σαββατοκύριακο 15 – 16 Φεβρουαρίου 2025

Οι προσφορές των εφημερίδων για το Σαββατοκύριακο 15 – 16 Φεβρουαρίου 2025

Real News https://youtu.be/2a72XROiaaUΚαθημερινή https://youtu.be/TvC4bKhFsr8?si=NU_CAZ-ZoUZtWPeR https://youtu.be/x7nNBchmgw8?si=kp3f-okyaaz7rDHxΠρώτο Θέμa Το Βήμα της Κυριακής Δώστε μας το email σας και κάθε Παρασκευήθα έχετε στα εισερχόμενά σας τις προσφορές των...

Αν η πόρτα άνοιγε, θα έφευγες;

Αν η πόρτα άνοιγε, θα έφευγες;

Φόβος Φοβάμαι.  Φοβάμαι πως θα ’ρθει εκείνη η μέρα που μονάχα θα υπάρχω, μα δεν θα ζω. Ένα χέρι πλησιάζει.Είναι κρύο.Φοβάμαι.Το χέρι που κάποτε αγκάλιαζε τις πληγές μου – ή έτσι νόμιζα, τουλάχιστον –τώρα έχει γίνει ένας βαρύς βράχος που προσπαθεί να με αφανίσει....

Tα βατραχάκια

Tα βατραχάκια

Στους καλυτερότερους νέους μικρούς  ηθοποιούς τους μαθητές μας… Βρεκεκέξ… τραγουδούν οι ψυχές στο ποτάμι. Το βάρος του λόγου ανήκει σε εκείνους  που τολμούν να κρατήσουν ζωντανή την ελπίδα. Δύο φωνές συγκρούονται:  η μία, βαριά σαν τον κεραυνό,  Η...

Ακολουθήστε μας στο Google News

Διαβάστε κι αυτά

Tα βατραχάκια

Tα βατραχάκια

Στους καλυτερότερους νέους μικρούς  ηθοποιούς τους μαθητές μας… Βρεκεκέξ… τραγουδούν οι ψυχές στο ποτάμι. Το βάρος του λόγου ανήκει σε εκείνους  που τολμούν να κρατήσουν ζωντανή την ελπίδα. Δύο φωνές συγκρούονται:  η μία, βαριά σαν τον κεραυνό,  Η...

Φλόγες ή το παραμύθι δύο κεριών

Φλόγες ή το παραμύθι δύο κεριών

Χθες, με μια κίνηση ηχητική και πρόσχαρη, άναψα τα κεριά που έχω στο σαλόνι μου. Όχι όλα ▪︎ μόνο εκείνα που μου πρόσφεραν την χαρά της συμμετρίας. Μα το ξέρεις▪︎ ακόμα και εκεί πρέπει να υπάρχει μία τάξη έτσι για να πιστέψω πως μπορώ να γαληνέψω το εσωτερικό μου χάος....

Δεν έχω οξυγόνο

Δεν έχω οξυγόνο

Σας παρακαλώ, κύριε, δεν έχω οξυγόνοΑφήστε να με αναπνεύσω Εκκωφαντική σιωπή ναρκοθέτησε το πεδίοΒαραθρώδες κενό μες στης γης τα αποκαΐδιαΗ φύση κλαίει, σπαράζει, θρηνεί, μεμψιμοιρεί και σκούζειΕκφωνεί τον επικήδειο λόγοΜπροστά σε μαρμαρωμένο ακροατήριο των ψυχών Σας...

3 σχόλια

3 Σχόλια

  1. Πλοκαμάκη Χρυσούλα

    Το ανεκπλήρωτο πληγώνει περισσότερο από την απογοήτευση της γνώσης που λαμβάνουμε από τον λάθος πομπό συναισθήματος….!

    ΜΠΡΑΒΟ!

    Απάντηση
  2. Κωνσταντινα Γεωργαντοπουλου

    Σας ευχαριστω πολυ.Ειναι θαυμασιο να με νιωθετε..

    Απάντηση

Υποβολή σχολίου