Κοίτα, με σκυμμένο κεφάλι πάνε στη δουλειά, πόσο αργά βαδίζουν, δε βιάζονται να πιάσουν ζωή. Πρόχειρα καταλύματα σταβλισμού ιδεών για ένα καρβέλι ψωμί, Υπέροχα σχέδια οδηγούν στην εξορία καταδικασμένα χαμόγελα. Κοίτα πώς μας πληγώνουν οι λέξεις οι μελλοντικές. Στα...

Αργά σε μια τόση μικρή νύχτα. Σίγουρα κάποιος τραγουδάει για το χάραμα καθισμένος στα σκαλιά της βιβλιοθήκης. Κάθε λεπτό αποτελείται από αφηγήσεις χαμένων ψευδαισθήσεων, από εκείνες που κράταγες με εμμονή για να επιβεβαιώνεις την ύπαρξη της σάρκας. Η νόηση της ψυχής...

Ερωτήθηκε αν θα ζούσε σε άλλη χώρα. Σε άλλη ήπειρο. Οι αποστάσεις δεν είναι αντάξιες λόγου. Ολιγαρκή όνειρα μη νομίσεις πως είναι μακρινά. Οι χαρτογράφοι της ζωής μας, μετρούν με το μοιρογνωμόνιο και μας τοποθετούν στο χάρτη. Μοιάζει εύκολο να ανοίξεις το χαρτί με τις...

Πιστεύω, στη δόνηση που αφήνουν οι άνθρωποι όταν φεύγουν από τη σκέψη. Διάβασέ με, ζητούνται μουσικοί για ενορχήστρωση άηχων λέξεων. Διάβασέ με, είμαι άνθρωπος που ακούει επιλεκτικά, σε ακούω σαν κλαις, αγάπησε την ανυπακοή της προσευχής μου. [...] _ γράφει η...

Ήταν στο δρόμο μαζί με χιλιάδες, χιλιάδες στιγμές βιαστικά περνούσαν. Οι τοίχοι έγραφαν ποιήματα αόρατα, ανθρώπων που ασφυκτιούσαν στις λέξεις. Όλα είχαν ειπωθεί μα ποιος είναι εκείνος που τα άκουσε;[...] _ γράφει η Κωνσταντίνα...

    Άλλαζα με το νου τις εικόνες. Έβαλα μια αχτίδα να χρυσίζει στα μαλλιά έναν μεγάλο δρόμο που έχει μονάχα ορίζοντα  σε μάτια αγαπημένα. Έβαλα τα χρώματα της αρεσκείας μου στα ξερά φύλλα και ένα ποτάμι να κόβει στα δυο το σώμα.[...] _ γράφει η Κωνσταντίνα...

Είναι μέρες αντίστροφες που το ημερολόγιο θυμίζει καραμέλα. Αυτό έκανα πέρυσι και αυτό πρόπερσι. Ο φόβος της επανάληψης λέξεων που δεν επισκευάζονται δε μετατρέπονται και δε μεταποιούνται. Η ματαιότητα ως να πηγαίνω να αγοράσω ωδικά πουλιά που θα τα κλείσω σε κουτιά....

απόσπασμα από το καλλιτεχνικό ημερολόγιο 2017 του ιστότοπου τοβιβλίο.net και των εκδόσεων "τοβιβλίο". Κράτα το Κράτα το Κράτα το Κράτα το Κράτα το Κράτα το Κράτα το Κράτα το Κράτα το Κράτα το Κράτα...

Φρεσκολουσμένα μαλλιά Η υγρασία θα τα χαλάσει το ξέρει Έχει τη σημασία του αυτό Θα επανέλθει σε αυτό που προσπαθεί να καλλωπίσει Μάλλον, θα ανακουφιστεί από την απομάκρυνση, από όποια προσταγή έχει δει στα γυαλιστερά χαρτιά. Υπάρχουν δίπλα της άνθρωποι που ζούνε μόνο...

Άντρας σε ασπρόμαυρο δρόμο μικραίνει τη μέρα του. Ηθικός αυτουργός απουσίας. Οι ρυτίδες έκφρασης βάθυναν ο έρωτας του διαβάζει ανατομία. Εδώ να έρθεις υπάρχει ελπίδα να μεγαλώσει η νύχτα. [...] _ γράφει η Κωνσταντίνα...

Θέλω ένα φιλί ακόμα που να μυρίζει χιόνι και κούτσουρο που σιγοκαίγεται. Σαν σφράγισμα πως ο χιονιάς [...] _ γράφει η Κωνσταντίνα Γεωργαντοπούλου

Μας γοητεύει η σκοτεινιά. Καταραμένοι ποιητές αφήσατε τις θλιμμένες σας στιγμές σε γκρίζα σύννεφα με τον ήλιο να υποβόσκει σε υγρά μάτια. [...] _ γράφει η Κωνσταντίνα...