–

γράφει η Λεύκη Σαραντινού

–

Ένα μυθιστόρημα γραμμένο με αγάπη και μεράκι, αφιερωμένο στον μεγάλο Έλληνα μαθηματικό τον Κωνσταντίνο Καραθεοδωρή, μας παραδίδει ο Ελπιδοφόρος Ιντζέμπελης με το πιο γνωστό, ίσως, από τα βιβλία του, την “Τελευταία εξίσωση”. Πρόκειται για ένα ακόμη βιβλίο το οποίο διαβάζεται απνευστί, όπως όλα του συγκεκριμένου συγγραφέα, άψογα δουλεμένο στη δομή, τις περιγραφές και τη γλώσσα.
Η υπόθεση του βιβλίου εκτυλίσσεται κατά κύριο λόγο στη Γερμανία σε δύο παράλληλες ιστορίες. Η μία είναι η ιστορία του Μιχάλη και της Μαρκέλλας, δύο νέων ερωτευμένων οι οποίοι ενδιαφέρονται και μελετούν για το έργο και τη ζωή του μεγάλου μαθηματικού Κωνσταντίνου Καραθεοδωρή και των γονιών της Μαρκέλλας, του Θεόφιλου και της Γκρέτας, οι οποίοι σχετίζονται κι αυτοί με τον τρόπο τους με τον μεγάλο μαθηματικό.
Η άλλη ιστορία μας είναι ουσιαστικά η βιογραφία του ίδιου του μεγάλου μαθηματικού. Ο αναγνώστης παρακολουθεί έτσι την πορεία του Καραθεοδωρή, από τη νεότητά του και την αρχή της σταδιοδρομίας του, μέχρι και τους διορισμούς του σε γερμανικά και ελληνικά πανεπιστήμια ως Καθηγητή, καθώς και τη σύντομη υπηρεσία στο Ιωνικό Πανεπιστήμιο της Σμύρνης, το οποίο δεν έμελλε να στεριώσει. Παράλληλα, ιστορούνται γεγονότα τα οποία αφορούν την προσωπική ζωή του Καραθεοδωρή, όπως και τις συνήθειές του και την οικογένειά του.
Εκτός από τα παραπάνω, ολόκληρο το πρώτο μισό του 20ου αιώνα, με την καταστροφή της Σμύρνης, την άνοδο του ναζισμού στη Γερμανία, τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο και τη διακυβέρνηση του Ελευθερίου Βενιζέλου στην Ελλάδα, αναπαρίσταται γλαφυρότατα μέσα στις σελίδες του βιβλίου.
Αυτό που εντυπωσιάζει στο εν λόγω πόνημα είναι η συναισθηματική, ευαίσθητη και εντελώς προσωπική ματιά με την οποία αφηγείται ο Ελπιδοφόρος τον βίο του Κωνσταντίνου Καραθεοδωρή. Πολλές φορές ο αναγνώστης έχει την εντύπωση ότι ο Ε.Ι. συνάντησε ο ίδιος τον Καραθεοδωρή, συνομίλησε μαζί του και μας μεταφέρει τώρα έτσι αυτούσια τα συναισθήματα και τις σκέψεις αυτής της τόσο ιδιαίτερης προσωπικότητας, όπως φαίνεται να ήταν ο Καραθεοδωρής. Αυτό αποδεικνύει το πόσο πολύ μελέτησε ο συγγραφέας για τον μεγάλο μαθηματικό, αφού καταφέρνει να διεισδύει τόσο βαθιά στην ψυχοσύνθεσή του. Η έρευνα που έκανε ο συγγραφέας τεκμηριώνεται και από το γεγονός ότι μέσα στο μυθιστόρημα παρατίθενται, χωρίς να χαλά η ροή των γεγονότων, και αυτούσιες επιστολές του Καραθεοδωρή προς τον Ελευθέριο Βενιζέλο, τον Ανστάιν και άλλους μεγάλους επιστήμονες.
Η υπόθεση κινείται από το παρόν στο παρελθόν σε διάφορες πόλεις, το Μόναχο κυρίως, αλλά και το Βερολίνο, την Αθήνα, τη Σμύρνη και τη Νέα Υόρκη, όλες τις πόλεις δηλαδή όπου επισκέφθηκε ο Καραθεοδωρής. Το ωραίο σε αυτές τις εναλλαγές είναι οι περιγραφές τις οποίες μας παραδίδει ο συγγραφέας για τις πόλεις αυτές, οι οποίες αποτελούν ένα από τα δυνατότερα σημεία του βιβλίου μαζί με την ενδιαφέρουσα πλοκή και την ευαίσθητη ματιά στη ζωή του Καραθεοδωρή και τον ψυχισμό του.
Η γλώσσα είναι το ίδιο ανάλαφρη, σαν καλοκαιρινό αγιάζι, απλή και κομψή, χωρίς να χάνει όμως τη μεστότητά της, όπως είναι εξάλλου σε όλα τα βιβλία του Ελπιδοφόρου. Αυτή είναι η οποία καθιστά κατά κύριο λόγο το πόνημα τόσο ευκολοδιάβαστο. Αδιαμφισβήτητα πρόκειται για ένα από τα καλύτερα δημιουργήματα του συγγραφέα, το οποίο θα μας ψυχαγωγήσει και συγχρόνως θα μας μάθει πολλά πράγματα για τον μεγάλο αυτόν μαθηματικό, τη ζωή και την εποχή του.