Μας συστήνεται μέσα από μια ποιητική συλλογή και 15 θεατρικά έργα!

Ποια είναι τα ερεθίσματα που σας οδήγησαν να εκφραστείτε με τον γραπτό λόγο;

Η Έκθεση ιδεών, μια φίλη και η τύχη. Στο σχολείο τα αγαπημένα μου μαθήματα ήταν η Ιστορία και η Έκθεση ιδεών. Το πρώτο γιατί πάντα ήμουν και ακόμα είμαι περίεργη να μάθω το οτιδήποτε συνέβη πριν από την εποχή μου και το δεύτερο γιατί μπορούσα να αναπτύξω μια σκέψη μου για ένα θέμα με πολλούς διαφορετικούς τρόπους. Δεν έγραφα ποτέ στιχάκια ή σε ημερολόγιο. Ο μόνος λόγος που έπιανα το στυλό ήταν στα πλαίσια του σχολείου. Ανακάλυψα όμως πόσο συναρπαστικό είναι να σε οδηγούν οι σκέψεις σου σ’ ένα συμπέρασμα και σε μια αποτύπωση των συναισθημάτων σου. Μετά από μερικά χρόνια μια φίλη αποφάσισε να στείλει σ’ ένα διαγωνισμό μια ποιητική συλλογή της και μου πρότεινε να στείλω κι εγώ. Της απάντησα πως δεν υπήρχε περίπτωση. Εγώ ποτέ δεν είχα τολμήσει μέχρι τότε να γράψω κάτι το οποίο δε θύμιζε τις εργασίες του σχολείου. Στείλ’ το έτσι να δοκιμάσεις, μου είπε και έτσι έστειλα τις «Ερωτικές Αντιφάσεις». Για καλή μου τύχη και έτσι ξαφνικά η ποιητική συλλογή βρέθηκε σε πολύ καλή θέση πανελλαδικώς. Από τότε μέχρι σήμερα, ακόμα δεν έχω καταλάβει πώς «μπλέχτηκα» με τη συγγραφή. Είναι όμως τόσο συναρπαστικό τούτο το «μπλέξιμο».

Υπήρξε κάποιο πρόσωπο της ζωής σας το όποιο να έπαιξε ενεργό ρόλο στην ενασχόλησή σας με τη γραφή;

Συνάδελφοι, αγαπημένα μου πρόσωπα και φυσικά η οικογένειά μου βρίσκονταν πίσω από κάθε μου απόφαση και τόλμημα όσον αφορά τα γραφόμενά μου. Ακόμα βρίσκονται. Νιώθω ευλογημένη που οι δικοί μου άνθρωποι με αγαπούν και με στηρίζουν. Είναι οι καλύτεροι κριτές μου. Θα μου πουν με περίσσιο θράσος την αλήθεια. Το βλέμμα τους όταν τους αρέσει κάτι, για εμένα είναι η καλύτερη επιβεβαίωση. Επίσης είχα την τύχη να γνωρίσω και αξιολογότατους συγγραφείς. Κρατώ τις συμβουλές τους σαν κόρη οφθαλμού. Οι άνθρωποι που μοιράζονται τις σκέψεις τους και κοινωνούν τα ταλέντα τους, κατακτούν την καρδιά μου. Είναι λυτρωτικό να είναι κανείς αυθεντικός και να παραμερίζει το εγώ του. Ευτυχώς ακόμα υπάρχουν Άνθρωποι που πάντα θα αποτελούν παράδειγμα προς μίμηση και θα παίζουν ενεργό ρόλο στις ψυχές αυτών που γράφουν.

Τι σημαίνει για εσάς έμπνευση;

Μια ρυτίδα στο μάγουλο, η μαμά που σκουπίζει το παιδί της που μόλις έφαγε παγωτό, ένα φιλικό χτύπημα στην πλάτη, ένα σημείωμα το πρωί που θα γράφει «Καλημέρα, σ’ αγαπώ». «Δεν ψάχνω. Μόνο βρίσκω», είπε ο Πάμπλο Πικάσο. Συμφωνώ απόλυτα. Στο τέλος μ’ αρέσει να βρίσκω, να ανακαλύπτω τους ανθρώπους παρατηρώντας τους. Ίσως μ’ αρέσουν οι λεπτομέρειες. Συνήθως οι άνθρωποι προσπερνούν εύκολα, γιατί οι ρυθμοί έχουν γίνει πολύ γρήγοροι πια. Κάπου εκεί σταματώ τον χρόνο και βρίσκω τις στιγμές που κάποιος άλλος τις έριξε στο πάτωμα. Θα τις μαζέψω με επιμέλεια και κάπου, κάποτε θα τις χρησιμοποιήσω. «Η έμπνευση υπάρχει, αλλά πρέπει να σε βρει να δουλεύεις», είπε και πάλι ο Πικάσο. Θέλει να δουλεύεις με τα χέρια σου για να φτιάξεις ένα όμορφο γλυπτό ή να βιδώσεις μια βίδα. Και εμένα μ’ αρέσει να βιδώνω με τις λέξεις μου τις ιστορίες που χάιδεψαν την ψυχή μου.

Ασχολείστε με την ποίηση. Ποιο το νόημα της λέξης στην ποίηση; Μια απλή μορφή έκφρασης ή ένα ψυχικό αποτύπωμα;

Νομίζω ότι η ποίηση είναι ένα δακτυλικό αποτύπωμα. Για το καθένα είναι μοναδική. Είναι ένα είδος που δεν έχει καλούπια. Όσοι προσπάθησαν να βάλουν κανόνες στην ποίηση, δεν τα κατάφεραν τελικά. Η ίδια η Κική Δημουλά αναρωτήθηκε κάποτε γιατί τα ποιήματά της επιλέγονται για τις πανελλαδικές εξετάσεις, καθώς μια μαθήτρια τη ρώτησε ποιος είναι ο σωστός τρόπος για να αναλύσει κανείς τα ποιήματα της. Δεν υπάρχει σωστός τρόπος. Ο καθένας βάζει το δάκτυλό του και το μπήγει στην καρδιά του. Αν βγει λίγο αίμα τότε ίσως και να έχει γράψει ένα όμορφο ποίημα. Δεν είναι εύκολο να συμπυκνώσεις ένα βαθύ νόημα σε μια λέξη ή σε μια φράση, γι’ αυτό και πρέπει να γράφει κανείς ποίηση χωρίς πίεση. Αν κάτι μέσα μου με «γρατζουνίσει» μπορεί να γράψω ένα ποίημα μέσα σ’ ένα μπαρ στις τέσσερις η ώρα το πρωί σε μια χαρτοπετσέτα. Κάτι ποιείται και εκεί. Δεν χρειάζεται να βρίσκεσαι πάντα μπροστά σ’ ένα ηλιοβασίλεμα ή να βρέχει δίπλα στη θάλασσα και να έχει φύγει για πάντα ο τελευταίος σου έρωτας, για να γράψεις ένα ποίημα. Η καλή ποίηση είναι τόσο απλή, όπως όταν πλένουμε το πρόσωπό μας το πρωί και νιώθουμε τη φρεσκάδα της ημέρας. Η καλή ποίηση είναι τόσο δύσκολη, όπως όταν δεν έχεις μια πετσέτα να σκουπιστείς και μένεις βρεγμένος. Επομένως η ποίηση είναι μια απλή μορφή έκφρασης. Όμως πρέπει να βουτήξεις την ψυχή σου στο νερό και να έχεις πάντα μια πετσέτα να αφήσεις το αποτύπωμά σου.

Υπάρχει κάποιο στοιχείο του χαρακτήρα σας που δυσκολεύει τη γραφή σας;

Ο αυθορμητισμός μου. Πολλές φορές αυτό δε βοηθά στον γραπτό λόγο, σε αντίθεση με τον προφορικό. Όταν επιχειρώ να γράψω ένα διήγημα ή μια αρκετά μεγάλη ιστορία, παρασύρομαι από το συναίσθημα ή από μια σκέψη και αποκλείω όλες τις μεθόδους ή κάποιους βασικούς κανόνες. Μου αρέσει η πρωτοπρόσωπη αφήγηση, γιατί τη θεωρώ πολύ άμεση, όμως αυτό δε βοηθά πάντα στο να φτιάξεις μια ιστορία και να χρησιμοποιήσεις περιγραφές ή να ψυχογραφήσεις τους ήρωες σου. Βέβαια, από την άλλη, ο αυθορμητισμός οδηγεί πολλές φορές σε μια περίεργη πλοκή και αγωνιώ και εγώ η ίδια να δω που θα με οδηγήσει στο τέλος.

Το θέατρο ποια θέση έχει στη ζωή σας;

Πρωταγωνιστική! Το θέατρο είναι ένα είδος ψυχοθεραπείας, λένε. Και τούτο είναι μια μεγάλη αλήθεια. Σε βοηθά να συνεργάζεσαι, να ανακαλύπτεις πτυχές του εαυτού σου που δεν τις φανταζόσουν ποτέ, να δοκιμάζεις τα όρια και τις αντοχές σου. Η θεατρική πράξη μιμείται την ίδια τη ζωή και παίζει καταλυτικό ρόλο στις ψυχές που διψούν να ανακαλύψουν μια νέα πτυχή της καθημερινότητας και των ανθρώπων γύρω τους. Θεωρώ πως το θέατρο είναι η ανώτερη μορφή τέχνης καθώς εμπερικλείει όλες τις υπόλοιπες. Είμαι ευτυχής που ανακάλυψα τη μαγεία του. Εδώ και πολλά χρόνια, ομολογώ πως μου δίνει πάντα έναν καλό λόγο να βρίσκομαι μπλεγμένη στα «πλοκάμια» του. Είτε ως θεατής, είτε ως μαθήτρια, είτε ως ηθοποιός. Παρακολουθώ πολλές θεατρικές παραστάσεις και είχα τη χαρά να συμμετέχω σε ομάδες παίζοντας σε άλλες τόσες. Φέτος δοκιμάζομαι στο «πλοκάμι» της σκηνοθεσίας, έχοντας την τιμή να σκηνοθετώ την παράσταση «Τεμαχίζοντας τα μπλουζ» που βασίζεται στο διπλό βιβλίο της συγγραφέως Νατάσσας Καραμανλή «Το μπλουζ της Κυριακής» & «Ωτακουστής», η οποία θα παίζεται όλες τις Τετάρτες του Μαΐου στη Θεσσαλονίκη στο Duende Jazz Bar (Kαλαποθάκη 16) στις 22:00. Αναμένω, λοιπόν, στο ακουστικό μου να δω τι άλλες χαρές μπορεί να μου προσφέρει η τέχνη του θεάτρου.

Μιλήστε μας για το τελευταίο σας βιβλίο. Ποια μηνύματα θέλετε να περάσετε στον αναγνώστη;

Το τελευταίο μου βιβλίο εκδόθηκε το 2014, από τις εκδόσεις Ωρίωνας και φέρει το όνομα «Καταρρίπτεται», 15 θεατρικοί μονόλογοι. Έχω καταγράψει μερικές από τις «δεύτερες» σκέψεις που κάνει κανείς και δεν τις ομολογεί. Προσπάθησα να μιλήσω για την επιτακτική ανάγκη των καιρών μας να μη σιωπούμε στους προσωπικούς και κοινωνικούς μας προβληματισμούς. «Να ζητάτε όλο το καρβέλι και να λέτε όχι και ναι και μπορώ. Μόνο μη βουβαίνεστε. Δε θα φάμε απόψε. Φέρτε να μασήσουμε αγάπες, να καταβροχθήσουμε μάτια, να ζυμώσουμε ξανά την ανάγκη, να στραγγίσουμε τα φιλιά και να καταπιούμε ανάσες. Φτύστε όσα λόγια μπορείτε. Φάτε τους ανθρώπους και χορτάστε. Και στο τέλος να λέτε: «Σιωπή, αντίο καλή μου».(Από τον μονόλογο-Μίλα ρε γιαγιά). Μεγάλο μου όνειρο είναι κάποια στιγμή το «Καταρρίπτεται» να γίνει παράσταση και να ολοκληρώσει την αποστολή του που δεν είναι άλλη από το να καταρρίψει όλους τους εαυτούς που μας βολεύουν λιγότερο.

Ποια είναι η αγαπημένη σας φράση;

Συνηθίζω συχνά να χρησιμοποιώ της φράση «Ας είναι». Γιατί τα πράγματα θα πάρουν το δρόμο τους όπως και να χει. Τον τελευταίο καιρό με εκφράζει πολύ η φράση: «Δε γνωρίζω όλα αυτά που πρόκειται να έρθουν, αλλά όπως και να’ χει, θα τα αντιμετωπίσω με γέλιο». Herman Melville

Ετοιμάζετε κάποιο καινούριο έργο;

Αυτό το διάστημα, δε γράφω συχνά καθώς δεν υπάρχει αρκετός χρόνος. Έχω όμως στο συρτάρι αρκετά ποιήματα και μερικές ιστορίες που περιμένουν να βρουν το δρόμο τους. Σίγουρα προτεραιότητά μου είναι να τελειώσει ένα βιβλίο που ο τρόπος με τον οποίο ξεκίνησε να γράφεται, το είδος και το ύφος του ήταν μια πρόκληση για μένα.

Έργα της συγγραφέως από τις εκδόσεις Ωρίωνας:

Καταρρίπτεται

15 Θεατρικά έργα γεμάτα με συναισθήματα και εικόνες.

Ερωτικές αντιφάσεις

Ποιητική συλλογή

Λίγα λόγια για τη συγγραφέα:

Η Χαρά Χρυσάφη γεννήθηκε το 1988 στη Θεσσαλονίκη.
Είναι απόφοιτος του Τμήματος Προσχολικής Αγωγής και Εκπαίδευσης(ΑΠΘ).
Το πρώτο της συγγραφικό έργο «Ερωτικές Αντιφάσεις» εκδόθηκε το 2014 από τις εκδ. Ωρίωνας.
Η θεατρική ομάδα «Αμέα και Μη» μετέφερε τις «Ερωτικές Αντιφάσεις» στο σανίδι σε σκηνοθεσία της Ζηνοβίας Κωστελίδου.
Το δεύτερο βιβλίο της έχει τίτλο «Καταρρίπτεται»-15 θεατρικοί μονόλογοι εκδ. Ωρίωνας.
Ασχολείται με τη θεατρική πράξη καθώς και με το θεατρικό παιχνίδι ως θεραπευτικό μέσο σε παιδιά και άτομα με αναπηρίες.
Είναι δημιουργός της σελίδας Xartopetseta που σκοπό έχει να καταγράφονται μηνύματα πάνω σε χαρτοπετσέτες.
Αρθρογραφεί στο Urnovl, koukidaki και Ενναλακτική Δράση.
Είναι ιδρυτικό μέλος του συλλόγου «Το Ράφι της  Αγάπης» που δημιουργεί δανειστικές βιβλιοθήκες όπου εμπλέκονται ασθενείς με  χρόνιες παθήσεις, προωθώντας την αξία της θεραπευτικής ανάγνωσης.
Συμμετείχε με ποιήματα και κείμενα της στα βιβλία:
«Στων Ιδεών την Πόλη», «Γιορτή Ποιητών» εκδ. Ωρίωνας «Μονόλογοι» εκδ. τοβιβλίο
“Στα μονοπάτια των λέξεων” εκδ. Ωρίωνας
“Ανθολόγιο ποιήσεως” εκδ. Όστρια
«Ποίηση στις ράγες Θεσσαλονίκη-Κατερίνη» e-book
«Χριστός Γεννάται» εκδ. Όστρια
Έχει λάβει βραβείο στον 30^ο διαγωνισμό «Σικελιανά» για το βιβλίο «Ερωτικές Αντιφάσεις».
Τιμητικό βραβείο από την Δ.Ε.Ε.Λ στην 34^η γιορτή ποιητών.
1^ο  βραβείο για το διήγημα «Το λιοντάρι του Θεού».Τιμητική Διάκριση για το ποίημα «Είμαι ένα μικρό τραπέζι» από το Σωματείο Λόγου και Τέχνης «Αλκυονίδες».