Θέμα τιμής
Τα χέρια απλώνω να με δεις
Μαντήλι δώσε κεντητό
Χορό να σου χαρίσω
Δώσε μου τώρα το ρυθμό
Ελλάδα χώρα ζηλευτή
Του Παραδείσου άκρη
Το γέλιο φέρε πίσω εδώ
Διώξε μακριά το δάκρυ
Πατώ στο χώμα και μπορώ
Να ελπίζω όσο αντέχω
Δώσε μου χώρα αγκαλιά
να νιώθω πως σε έχω
Φόβο στο φόβο το νικώ
Και στην ελπίδα γέρνω
Δώσε μου χτύπο να σταθώ
Τα όνειρα να σπέρνω
Ήλιε χρυσίζεις και διψάς
Πίνεις απ΄το Αιγαίο
Τούτη η χώρα η μικρή
Όρισε το «ωραίο»
Κι εσύ καημένε μου μικρέ
Δολάρια σου τάζουν
Μα δεν πουλιέται η τιμή
Οι πρόγονοι φωνάζουν
Μην ξεχνάτε πως το σχόλιό σας είναι πολύτιμο!
Έτσι! Έτσι! Αισιόδοξα και πατριωτικά! Καλημέρα Μαχούλα 🙂
Σε ευχαριστώ Κατερίνα! Καλό σου απόγευμα!
Τούτη η χώρα η μικρή
Όρισε το «ωραίο»….
Κι εσύ όρισες το ωραίο με αυτή σου την στιχοπλοκή…. Αχ η Ελλάδα που λατρεύουμε, που την πληγώνουμε, που την κατακρεουργούν, που μας πληγώνει, που μας λιντσάρει….
Αυτή η Ελλάδα η όμορφη Σπύρο…. σε ευχαριστώ!
… Ήλιε χρυσίζεις και διψάς
Πίνεις απ΄το Αιγαίο
Τούτη η χώρα η μικρή
Όρισε το «ωραίο»
Κι εσύ καημένε μου μικρέ
Δολάρια σου τάζουν
Μα δεν πουλιέται η τιμή
Οι πρόγονοι φωνάζουν !!!
Η ελληνική αλήθεια μας,
μέσα από την ποιητική
διήθησή σου Μάχη, αποκτά
επίτρεψέ μου να πω μία
νέα διάσταση, η οποία
καταξιώνει την άποψη που θέλει
την ποίηση να έχει πράγματι
τη δυνατότητα να μας κάνει να
μπορούμε να βλέπουμε
την οικονομική κρίση σαν εκείνο το
μικρό ” χολ ” ή αλλιώς σαν εκείνον
τον μικρό προθάλαμο στον οποίο
είναι ανάγκη να περιμένουμε για
λίγο όλοι μας, προτού από κοινού
εισέλθουμε πανηγυρικά στο ” living room ”
τής πνευματικής μας αναστάσεως,
στο ευρύχωρο δηλαδή σαλόνι τής μισθαποδοσίας μας
για την τεραστίων διαστάσεων
ψυχοπνευματική ταλαιπωρία που υπέστημεν,
στο τεράστιο ” super market ” τής μακαριότητας,
μακριἀ πολύ μακριά από τα μικροσκοπικά
περίπτερα που ετσιθελικά μάς εγκλωβίζουν
οι λύκοι, οι οποίοι … δολάρια τάζουν …
μα που δε λογαριάζουν την … εκδίκηση
των προγόνων, που, ταχυδρομούν
λουλούδια κάτω από το χώμα, μαζί
με τη λιβανισμένη τους κραυγή πως
… δεν πουλιέται η τιμή … !
Για μία ακόμα φορά το πανέμορφο ποίημά σου,
μ᾽έκανε να φλυαρήσω … γι᾽ αυτό συγχώρησον !
Καλημέρα Μάχη!
Ακόμα πιο όμορφος ο λόγος σου εδώ Παναγιώτη γεμάτος από το φως που διαθέτεις. Σε ευχαριστώ!
Ας κοιτάξουμε μπροστά, ας φέρουμε το γέλιο στα χείλη μας και στα χείλη των παιδιών, ας κάνουμε έργα, που να μην ξεπουλάνε την αξιοπρέπειά μας, ας πράξουμε λοιπόν!!Μπράβο Μάχη μου έτσι με δύναμη!!Την καλημέρα μου 🙂
Αμήν Άννα μου. Καλησπέρα!
”Τούτη η χώρα η μικρή όρισε το”ωραίο” Ένα από τα πολύ ωραία που έχεις γράψει Μάχη Πατριώτισσα…
Λένα μου σε ευχαριστώ πολύ! Την καλησπέρα μου.
“Πατώ στο χώμα και μπορώ
Να ελπίζω όσο αντέχω”
Σαν τον Ανταίο – παίρνω δύναμη από τη γη μου!
Πολύ ευαίσθητο αλλά και γεμάτο δύναμη, Μάχη μου!
Σας ευχαριστώ πολύ. Την έχουμε όλοι μας αυτή τη δύναμη. Ας ελπίσουμε οτι κάποια στιγμή θα τη χρησιμοποιήσουμε κιόλας…
“δώσε μου χτύπο να σταθώ, όνειρα να σπέρνω“ Μάχη . Τζ, Στάθηκα μπροστά στο ποίημα αυτό,πήρα το χτύπο και το ρυθμό και σπέρνω τα όνειρά μου.
Σας ευχαριστώ πολύ! Μακάρι να μην ξεχάσει κανείς μας να έχει αυτόν τον εσωτερικό ρυθμό.
Μάχη μου πραγματικά ανατρίχιασα!!!
Δυνατό το ποίημα σου!! Γεμάτο αλήθειες.
Εύγε!!
Να’ σαι καλά Ελένη μου. Καλή σου μέρα
Δυνατό ποίημα γεμάτο πατριωτικό συναίσθημα!!!
Να στε καλά! Καλή μας μέρα!
Μπράβο Μάχη! Γεμάτο πατριωτισμό!
Σε ευχαριστώ Σοφία! Καλό σου απόγευμα!
Μπράβο κορίτσι μου!
Σε ευχαριστώ πολύ Κώστα! 🙂
Πολύ όμορφο Μάχη μου και διαφορετικό!!!! Μπράβο σου!
Σε ευχαριστώ Ιφιγένεια μου. Καλό βράδυ!