Θα έρθει
Ένα βράδυ...
Περπατούσα.
Ένας περαστικός
μ' ακούμπησε στον ώμο.
Με κοίταξε βαθιά.
Το φιλμ της ζωής του,
στη ψυχή μου πρώτη προβολή.
Σαν το κουτάβι,
που έχασε τον δρόμο.
Δεν έχει πια τροφή.
Σαν το μωρό,
που ήδη παραιτείται απ' τη ζωή.
Θυμάμαι με ρώτησε...
-Θα μπορέσω να πετάξω;
-Μπορείς! Αρκεί να ανοίξεις τα φτερά σου.
-Μα εγώ δεν έχω φτερά. Μου τα έχουν ήδη πάρει.
-Ίσως δεν έφτασε ακόμα το δικό σου περαστικό πουλί.
Καλό βράδυ!
_
γράφει η Ελένη Ιωαννάτου
Μην ξεχνάτε πως το σχόλιό σας είναι πολύτιμο!
Σημαντικό να κατανοείς την ανάγκη και να ανάβεις το κερί της ελπίδας μέσα στην ψυχή κάποιου…
Υπέροχο αυτό το ….
Το φιλμ της ζωής του,
στη ψυχή μου πρώτη προβολή.
Σπύρο μου καλέ, την στιγμή που ειλικρινά θα ενσυναισθανθείς τον συνάνθρωπο σου, τότε ως φιλμ η ζωή του στη ψυχή σου αυτόματα θα προβληθεί.
Σ’ ευχαριστώ απ’ τα βάθη της καρδιάς μου!!!!
Καλή συνέχεια στην ημέρα σου!!!!
Είναι πολύ σημαντικό και όμορφο να μπορείς να κατανοείς και να ανάβεις το κερί της ελπίδας μέσα στην ψυχή κάποιου….
Υπέροχο αυτό το
Το φιλμ της ζωής του,
στη ψυχή μου πρώτη προβολή.
Ωραίο!!
Σας ευχαριστώ πολύ αγαπητέ Ανώνυμε!!!!
Τρυφερό . ευαίσθητο, απλά ψυχογράφημα!!!!!!!
Πόλα μου σ’ ευχαριστώ για τον καλό σου λόγο!!! Πάντα βγαλμένος απ’ τα βάθη της καρδιάς σου!!!
Με συγκινεί αυτό ξέρεις!!!!
Ήταν ότι πιο όμορφο μπορούσες να μου γράψεις “Ψυχογράφημα”.
Καλή σου ημέρα!!!!!
Ελένη, μπράβο! Πολυ ωραία γράφεις!