Στην Αρχαία Ελλάδα, ικετηρία ονόμαζαν ένα κλαδί ελιάς περιτυλιγμένο με άσπρο μαλλί προβάτου, το οποίο κρατούσαν στα χέρια τους ως σύμβολο της δυστυχούς τους κατάστασης όσοι κυνηγημένοι προσέτρεχαν σε μια ξένη χώρα για να βρουν άσυλο και σωτηρία, για να τύχουν προστασίας ή ασφάλειας επειδή κινδύνευαν ή ήταν αδικημένοι.

Το βιβλίο Ικετηρία, του  Παναγιώτη Ρίζου είναι μια συλλογή δώδεκα αφηγημάτων με κεντρικό θέμα το προσφυγικό ζήτημα που βρίσκεται στην επικαιρότητα τα τελευταία χρόνια. Ο συγγραφέας δεν αναζητά τις αιτίες, πολιτικές ή άλλες, αν κι εμμέσως μπορεί ο αναγνώστης να τις δει να ξεπηδούν ανάγλυφα μπροστά του, αλλά προχωρά ένα βήμα πιο πέρα και στέκεται στον άνθρωπο. Κι από τη μία αλλά κι από την άλλη πλευρά! Του μετανάστη αλλά και του διακινητή.

Οι ιστορίες είναι αυτοτελείς, γραμμένες με απλή αλλά συγκινητική γλώσσα, βαθιά ανθρώπινες αλλά ταυτόχρονα σκιαγραφούν και τη σκληρή πραγματικότητα της ωμής εκμετάλλευσης. Τα όνειρα και οι ελπίδες συναντούν την ψυχρή λογική του κέρδους που είναι αδίστακτο. Ο άνθρωπος γίνεται αριθμός, χάνει την ψυχή του, χάνει την ίδια του την υπόσταση. Το βιβλίο Ικετηρία, του  Παναγιώτη Ρίζου από τις εκδόσεις ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ μπορεί να είναι μικρό σε μέγεθος αλλά είναι πλούσιο σε εικόνες και μηνύματα. Αξίζει να το διαβάσει κανείς, όχι μόνο γιατί γίνεται αναφορά στο ζήτημα της προσφυγιάς, αλλά κυρίως γιατί αναδεικνύεται ανάγλυφα η ανθρώπινη υπόσταση και η δυναμική της σε στιγμές μεγάλων δυσκολιών.