_

γράφει η Μαργαρίτα Κτωρίδου

–

Ι. ΤΙ ΜΕΡΑ ΕΙΝΑΙ ΡΕ ΠΑΙΔΙΑ;

Είναι Κυριακή. Όχι είναι Τρίτη. Αποκλείεται να είναι Κυριακή σήμερα, γιατί τότε σημαίνει πως χθες που έκανα φασόλια ήταν Σάββατο. Δεν είναι μέρα για φασόλια το Σάββατο. Και αν χθες ήταν Σάββατο κι εμείς αδίκως φάγαμε φασόλια, πάει να πει ότι προχθές ήταν Παρασκευή. Και Παρασκευή έρχεται το σκουπιδιάρικο. Αν προχθές ήταν Παρασκευή θα ‘πρεπε να ‘χα βγάλει σκουπίδια. Είχα βγάλει σκουπίδια; Δε θυμάμαι να παίρνω σβάρνα τους καλάθους του σπιτιού. Αλλά και τις φορές που τους παίρνω δεν είναι δα και καμιά πράξη να την καταγράφει το συνειδητό. Πάντως το υποσυνείδητο τώρα δεν είναι σε θέση να μου αποκαλύψει τέτοιες πεζές πληροφορίες. Αν πάλι σήμερα είναι Τρίτη, τότε χθες ήταν Δευτέρα και πολύ καλά κάναμε και φάγαμε φασόλια. Σημαίνει όμως επίσης ότι σήμερα, Τρίτη, είναι πάλι μέρα του σκουπιδιάρικου. 

Τελικά έβγαλα σκουπίδια προχθές ή να βγάλω σήμερα;

(Κοιτά γύρω) Κι ένα ωραααίιο παραδοσιακό ημερολόγιο δεν έχουμε αφήσει σ’ αυτό τον αιώνα. Απ’ αυτό που είχε η μακαρίτισσα η γιαγιά μου, με τα χωρία του ευαγγελίου και το δίδαγμα της ημέρας από πίσω..; Αυτό που έβγαζες την κολίτσα, τη διάβαζες κι άκουγες και τον γδούπο του βαρυσήμαντου εκείνου λόγου στο μυαλό σου («γδουπ!»), προτού την πετάξεις ωραιότατα και ελαφρά τη καρδία. Και μαζί με τα υπόλοιπα σκουπίδια παρακαλώ, γιατί η μανία περί διαλογής απορριμμάτων σε έπιασε στον τρέχοντα αιώνα. 

Να, τώρα άμα είχα ένα τέτοιο, θα είχα και τον μπούσουλα! Θα μου πεις, «πού ζεις κοπελιά; ένα smart phone δεν έχεις»; Έχω πώς δεν έχω. Μόνο που το άφησα στη μάνα μου, όταν πήγα και καλά να βοηθήσω άτομο τρίτης ηλικίας. Να μ’ ακούσει να μου ‘ρθει η παντόφλα στο δόξα πατρί από την άλλη άκρη της πόλης! έκαψα τώρα την άδεια της ημέρας, πάει. Αύριο θα συνδεθώ με τον έξω κόσμο. 

(ήχος φορτηγού αυτοκινήτου) 

Τι είναι αυτό; Ποιος; Δεν μπορεί! (Κοιτά έξω από το παράθυρο) 

Α! (η απόλυτη έκπληξη) Η ανακύκλωση!! 

Ούτε Τρίτη, ούτε Κυριακή… Τετάρτη είναι γαμώ το, Τετάρτη!! 

Την Ανακύκλωση δεν έβγαλα! 

–

ΙΙ. ΔΟΥΛΕΥΟΝΤΑΣ ΑΠΟ ΤΟ ΣΠΙΤΙ

Μέιλ. Κι άλλο Μέιλ! Δεν μπορώ άλλα μέιλ! Έχω ένα αρχείο εισερχομένων έτοιμο να σκάσει, μηνύματα που δεν πρόλαβα να δω, που το ένα αναιρεί το προηγούμενο και που δεν ξέρω ποιο είναι το επόμενο, και ποιο απ’ όλα ισχύει τελικά. Τι πρέπει να κάνω, τι επιτρέπεται να κάνω, τι επιβάλλεται να κάνω, τι απαγορεύεται να κάνω και τι θα ήταν καλό να κάνω. Τελικά μπαίνουν απουσίες στα παιδιά; Ποια θα είναι η εξεταστέα ύλη; η διδαχθείσα ή η διδακτέα. Διότι άλλο –είσα κι άλλο –τέα. Το έντυπο Κ34 θα το στείλω εγώ ή ο Σου Βου Δου; (Συντοντής Βοηθός Διευθυντη); Το Κ27 καλά έκανα που το έστειλα τότε που το ζήτησε ο Βου Δου Α (Β.Δ.Α’), γιατί μετά κράξανε στη συνεδρία αυτούς που δεν το ‘στειλαν. Έχει και αυτό το τακτ το αφεντικό… Τρύπα ψάχνεις να κρυφτείς άμα σε παίρνει η μπάλα. Κι άμα δε σε παίρνει εδώ που τα λέμε, έναν ώμο τον κατεβάζεις, μια ενοχή τη νιώθεις. Ταλέντα είναι αυτά. 

Ποιος να το ‘λεγε ότι θα μας έλειπαν οι Συνεδρίες Καθηγητικού Συλλόγου!… Καλά τα παραλές. Δε σου λείπουν. Η δυνατότητα να πας σου λείπει. Αυτή ρε παιδί μου η ελευθερία να κάνεις, κι αυτό που θέλεις κι αυτό που πρέπει, μακριά από μια οθόνη. Να σε καλεί η Διεύθυνση σε μια συνεδρία και να βρίζεις την τύχη σου που την έχει προγραμματίσει Παρασκευή, να πηγαίνεις γιατί πρέπει, να παραπονιέσαι πριν πας, όσο είσαι εκεί και μετά που έχεις φύγει, αλλά να ξέρεις ότι μπορείς να πας και να φύγεις. 

Τι ωραίες οι μέρες εκείνες!

Τι ωραίες οι μέρες που καθόσουν σπιτάκι σου το απόγευμα και απαντούσες σ’ ό,τι μαλακία έστελναν οι φιλενάδες σου στο γκρουπ. Σε ένα από αυτά που τις έχεις ταξινομήσει, σύμφωνα με το έτος γνωριμίας και το εκπαιδευτικό ινστιτούτο κοινής φοίτησης!… Μμμμ… Διότι άλλο να απαντάς σε memes που έστειλε η κολλητή σου, κι άλλο να απαντάς στο τμήμα Α3, πότε έχουμε το επόμενο μάθημα ονλάιν. Και το απαντάς, παρότι τους έστειλες ιμελ, ινβιτέιτιον και ριμάιντερ για αυτό ακριβώς. 

Άλλο να συζητάς με τις φιλενάδες σου για την τελευταία κρέμα της Apivita που δοκίμασες και σου ‘κατσε τέλεια, κι άλλο να απαντάς για εκατοστή φορά στο ερώτημα «κυρία, τι είχαμε για σπίτι;», παρά το γεγονός ότι απάντησες πιο πάνω, στο ίδιο γκρουπ μαθητών, το ίδιο πράγμα, άλλες 99! Και το απαντάς! Και βάζεις και φατσούλα, και καρδούλα και χαμογελάκι και όλα τα σχετικά, γιατί είσαι εκεί και θες να το ξέρουν, να το νιώθουν. Δεν αγνοείς κανένα μήνυμα, καμιά ερώτηση, καμιά απορία, όσο χαζούλα κι αν ακούγεται, όσες φορές κι αν την έχεις καλύψει προηγουμένως μ’ αυτά που είπες και προφανώς δεν πρόσεχαν. 

Γιατί από κοντά ή από απόσταση, είσαι η «κυρία Μαργαρίτα». Γιατί με τάξη ή δίκτυο, είσαι η «κυρία». 

(Ήχος μηνύματος) «κυρία, πότε έχουμε το επόμενο μάθημα; Α, και τι μας βάλατε για σπίτι;» 

ΓΓΡΡΡρρρρ..!!!

Εισπνοή – Εκπνοή…μμμμ φφφφφ…

«Αγαπημένε μου Γιώργο,…»