Έχω μια άνοιξη να βουίζει στα αυτιά
Κι έναν ήλιο να ψηλώνει πόντο πόντο
Να μου θυμίζει τότε που ήμασταν παιδιά
Κι είχαμε ολάκερη ζωή μπροστά μας φόντο
Τότε που χρώμα κλέβαμε από γαλάζιο γιασεμί
Κι άρωμα από γαρδένια π’ άνθιζε στη γλάστρα
Και ζωγραφίζαμε τον κόσμο απ’ την αρχή
Ελπίδες τότε που κρεμούσαμε στα άστρα.
Τότε που η μέλισσα τρυγούσε τον ανθό
Μα πριν τη γύρη απ’ τα φτερά της να τινάξει
Ήρθε ο χρόνος να γυρίσει τον τροχό
Και τ’ όνειρο έψαχνε φτερούγες να πετάξει
Συνεπαρμένοι απ’ το νέκταρ της γιορτής
Μα στο πανηγύρι της ζωής φθηνά παζάρια
Μοιάζαμε να ‘μαστε χαμένοι εξ’ αρχής
Όταν το όνειρο ένα βράδυ παίξαμε στα ζάρια
Και ήταν τότε που σε πύρινα χαρτιά
Σφράγισε η ζωή την συμφωνία
Τα όνειρά μας κάνει ολόχρυσα καρφιά
Και κάθε άνοιξη σταυρώνει με μανία
Κάθε που βουίζει εκείνη η φωνή μέσα μου ρωτά
Ο ήλιος ψήλωσε πολύ και κάπου σκάλωσε στ’ αστέρια
Ή μήπως τότε… και ποτέ δεν τον πιστέψαμε αρκετά
Έτσι έμεινε χαμηλά και τελικά μας έκαψε τα χέρια
_
γράφει η Βάσω Κώστογλου
Παρα πολυ ομορφο … Γεματο ευαισθησια…με αγγιξε Βασω.Καλο Πασχα ευχομαι.
Πολύ πολύ όμορφο, νοσταλγικό, γεμάτο από χρώματα και αρώματα της παιδικής μας ηλικίας. Καλό Πάσχα!
Σας ευχαριστώ πολύ και τις δύο για τις ευχές και τα καλά σας λόγια κι εγώ με τη σειρά μου θα ήθελα να ευχηθώ, πατώντας πάνω στα λόγια της κ. Τζουγανάκη, να βρούμε τη δύναμη και την πίστη να αναστήσουμε τα σταυρωμένα όνειρά μας.
Να διορθώσω επίσης τον προτελευταίο στίχο και να πω ότι ο ποιητής ήθελε να πει ποτέ και όχι πότε…
παρα πολυ νοσταλγικο και ομορφο!!!!!!
καλο πασχα!!!
”Και τ’ όνειρο έψαχνε φτερούγες να πετάξει…” Πόσα όνειρα , αλήθεια, έμειναν να χαμοπεταρίζουν!!!!!!!!! Πόσα όνειρα δεν πέταξαν πάνω από το ονειροδρόμιό μας επειδή κάποιοι αρέσκονται στις χαμηλές πτήσεις του ”εγώ” τους! Μπράβο Βάσω….
ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ!!!!!
Ευχαριστώ. Καλό Πάσχα.
Εξαιρετικό σε ολα του Βάσω! Καλή Ανάσταση!
(Συγχωρα την επιμελήτρια σου μπέρδεψε τους τονους…)
Καλημέρα Μάχη
Το μπέρδεμα στους τόνους ήταν δικό μου.
Καλή Ανάσταση σε όλους μας.
Στιχοι που μιλανε στην ψυχη!
Δεν ξέρω τι λάθος κάνω; Αλλά ορισμένες φορές τα σχόλια μου χάνονται!!! Συγκλονιστικό το ποίημα σου δυνατές οι λέξεις του και ο Ήλιος ναι… θαρρώ τελικά πως μας έκαψε τα χέρια!!!
Το ποίημά σου μοιάζει με νερό που κελαρύζει στο ρυάκι!!! Οι λέξεις αβίαστα κυλούν και δροσίζουν την καρδιά μας!
Πάντα όμως έχουμε την επιλογή να τον πιστέψουμε αρκετά και να προσπαθήσουμε να τον σηκώσουμε λίγο ψηλότερα. Καλημέρα Σοφία χρόνια πολλά και σ’ ευχαριστώ!!!
Χαίρομαι που σας άρεσε. Ευχαριστώ