τοβιβλίο.net και οι εκδόσεις τοβιβλίο έχουν τη χαρά να παρουσιάσουν το νέο συλλογικό βιβλίο σύντομων ιστοριών, «ιστορίες μπονσάι», όπως προέκυψε από τη δράση «μικρές...
Γλαυκή παντιέρα σήκωσα σε μεσιανό κατάρτι Και αγόρασα τον μπούσουλα με δανεικό παρά Για προίκα φόρτωσα γιαλούς σ’ ένα σακί στην πλάτη Πλώρη βάζω για θάλασσες στα μέρη του βορά Απ’ τη στείρα στο ποδόσταμο έγνεφε η μπουκαδούρα Ξέστηθοι οι ναύτες χόρευαν σαν να ‘χαν...
Ήσουν εκεί, στο γέλιο ενός παιδιού, που μου ‘φερε μια χούφτα θάλασσα να βρέξω τ’ ακροδάχτυλά μου στη διάφανη αλμύρα. Ήσουν εκεί, στο σύννεφο, που χάραξε με μια πινελιά στον καμβά του ουρανού ολόλευκη κορώνα, ακριβώς πάνω από το Κέλυφος, το ερημονήσι. Ήσουν εκεί, στο...
Έχω μια άνοιξη να βουίζει στα αυτιά Κι έναν ήλιο να ψηλώνει πόντο πόντο Να μου θυμίζει τότε που ήμασταν παιδιά Κι είχαμε ολάκερη ζωή μπροστά μας φόντο Τότε που χρώμα κλέβαμε από γαλάζιο γιασεμί Κι άρωμα από γαρδένια π’ άνθιζε στη γλάστρα Και ζωγραφίζαμε τον κόσμο απ’...
Αιώνιο κρίμα μας το ακάνθινο στεφάνι που φοράς, ρακένδυτος, λερός, μια βουρκωμένη άνοιξη στο βλέμμα. Τους δρόμους να σου φράζουμε με δάφνες, δεν περνάς. Να σε στοιβάζουμε σε κάποιου Γολγοθά το άθλιο τέλμα. Τα διψασμένα χείλη σου να βρέχουμε με όξος και χολή, το...
Όσο ξεμάκραιναν από την πόλη ο δήμαρχός μας ένοιωθε κάποια ανησυχία, μα τους φόβους του διασκέδαζε η μεγάλη του φιλοδοξία. Πολλές φορές προσπάθησε να αποσπάσει από τον Λόμπρη κάποια πληροφορία, μα ο λαλίστατος παπαγάλος το στόμα του είχε κλειστό και το άνοιγε μόνο για...
Του ήλιου τα παιχνιδίσματα πάνω στο μαξιλάρι, αιφνίδια τον ξύπνησαν… ύπνος τον είχε πάρει, τον δήμαρχο της πόλης μας, τον κύριο Παρτάκη Πάρη. Η πρώτη σκέψη του το τηλέφωνο που δεν είχε χτυπήσει, από τις 6:00 θα έπρεπε να τον είχε ξυπνήσει. Μέρα τόσο ξεχωριστή, να...
Κραυγές και ποδοβολητά, κομφούζιο, αντάρα, στους ανθρώπους ετοιμάζονταν να ξεχυθεί των ζώων η κατάρα. Η λογική πλέον είχε χαθεί, το αίμα είχε φουντώσει. Δεν ψάχνουν για το σχέδιο το δάσος που θα σώσει. Πιστεύουν πως μόνο η εκδίκηση μπορεί απ’ τ’ άδικο να τους...
Η κρινοδάχτυλη αυγή από της νύχτας τον κλοιό μπόρεσε να το σκάσει, σε μακρινή βουνοκορφή χρώματα ωχρορόδινα απλώθηκαν στην πλάση. Ο ήλιος σκάλωσε σ’ ένα ρυάκι, γοργά κατέβηκε απ’ το βουνό, μια λίμνη άγγιξε, ένα δασάκι, μια πολιτεία, έναν ποταμό, στη θάλασσα βούτηξε...
Τράβηξαν εκ νέου τις γραμμές στον χάρτη Στη διεθνή σκακιέρα, ρουά - ματ κινήσεις Η ζωή σου σάκος που κρεμάς στην πλάτη Ποιον θεό να κλάψεις και να προσκυνήσεις [...] γράφει η Βάσω...
