Κάπου παράπεσε η ανθρωπιά

16 Σχόλια

1. 

   Χριστίνα Σουλελέ στο 03/12/2015 σε 8:25 πμ

   “Μπορούσαμε;
   Και τι κάναμε;
   Τώρα μπορούμε;
   Και τι κάνουμε;”
   Αναπάντητα τα ερωτήματα, όταν τα αγγίζεις πονάνε, το ποίημά σου όμως είναι πολύ όμορφο!

   Απάντηση
   • 

     Άννα Ρουμελιώτη στο 03/12/2015 σε 9:50 πμ

     Η αλήθεια πονάει αν λεγαμε μόνο αλήθεια και οι πράξεις πορεύονταν μόνο με αλήθεια δεν θα πονάγαμε τόσο ισως… Σε ευχαριστώ πολύ Χριστίνα την καλημέρα μου!!!

     Απάντηση
2. 

   Μάχη Τζουγανάκη στο 03/12/2015 σε 9:06 πμ

   εκεί που παράπεσε για πολλούς δε…νομίζω οτι θα καταφέρουν να τη βρουν ποτέ…Και δεν τους παράπεσε…την πέταξαν…να τις λέμε τις αλήθειες..Τους κόστιζε…τους ενοχλούσε…τους ασφυκτιούσε….

   Κάποιοι μπορούν…κάποιοι πάντα θα κάνουν…Μακάρι να έγερνε προς αυτούς η τραμπάλα…
   καλη σου μέρα Άννα!

   Απάντηση
   • 

     Άννα Ρουμελιώτη στο 03/12/2015 σε 9:51 πμ

     Έτσι είναι Μάχη μου!!Σε ευχαριστώ να είσαι καλά την καλημέρα μου 🙂

     Απάντηση
3. 

   Σοφία Ντούπη στο 03/12/2015 σε 9:57 πμ

   Και δυστυχώς, μάθαμε να ζούμε χωρίς αυτήν… κι είναι εύκολο, με τη συνείδηση μας να βρίσκετε σε καταστολή, είναι εύκολο!!! Ίσως να έπρεπε να γράφονται και να λέγονται περισσότερα για αυτή τη λέξη. Ίσως θα έπρεπε να διδάσκετε σαν σχολικό μάθημα!!! Έθιξες μεγάλο θέμα!…Κι αναρωτιέμαι προλαβαίνουμε να την ξανανταμώσουμε στους πολλούς;

   Απάντηση
4. 

   Άννα Ρουμελιώτη στο 03/12/2015 σε 10:05 πμ

   Και σαν σχολικο μαθημα και γενικοτερα σαν μαθημα ζωής γιατι ότι βλέπουμε κάνουμε αυτη είναι η αλήθεια.Να είσαι καλά Σοφια!

   Απάντηση
   • 

     Άννα Ρουμελιώτη στο 03/12/2015 σε 10:11 πμ

     Το ότι “Ότι βλεπουμε κάνουμε ” αφορούσε το τι παραδείγματα παίρνουμε από την παιδική μας ηλικία από κάθε περιβάλλον στο οποίο συνυπάρχουμε. Την καλημέρα μου Σοφία!

     Απάντηση
5. 

   ΛέναΜαυρουδή Μούλιου στο 03/12/2015 σε 11:24 πμ

   Η ανθρωπιά ναι παράπεσε Γιατί πώς το εξηγείς εσύ να νοιαζόμαστε , και όχι άδικα. για τον μετανάστη , τον κυνηγημένο πρόσφυγα και να μη μας καίγεται καρφί για το πεινασμένο παιδί της γειτονιάς μας και τον άστεγο που κομάται στο απέναντι πεζοδρόμιο;Υποκριτές είμαστε χωρίς να συνειδητοποιούμε τον βαθμό της υποκρισίας μας.

   Απάντηση
6. 

   Ανώνυμος στο 03/12/2015 σε 12:51 μμ

   Αυτοί που δεν νοιάζονται για τον αστεγο και το πεινασμένο παιδί δεν νομιζω ότι νοιάζονται για τους πρόσφυγες ή ΄για οποιονδηποτε κατατρεγμένο Λένα.Σε ευχαριστώ την καλημέρα μου!

   Απάντηση
7. 

   Άννα ΡΟυμελιώτη στο 03/12/2015 σε 1:16 μμ

   Αυτοί που δεν νοιάζονται για τον αστεγο και το πεινασμένο παιδί δεν νομιζω ότι νοιάζονται για τους πρόσφυγες ή ΄για οποιονδηποτε κατατρεγμένο Λένα.Σε ευχαριστώ την καλημέρα μου!

   Απάντηση
8. 

   Έλενα Σαλιγκάρα στο 03/12/2015 σε 8:28 μμ

   Πολύ ωραίο, Άννα!

   Απάντηση
   • 

     Άννα Ρουμελιώτη στο 03/12/2015 σε 10:05 μμ

     Έλενα σε ευχαριστώ πάρα πολύ να είσαι καλά!!

     Απάντηση
9. 

   sofiakioroglou στο 03/12/2015 σε 8:46 μμ

   Πολύ ωραίο και με νόημα. Χαίρομαι να σε διαβάζω Άννα μου.

   Απάντηση
   • 

     Άννα Ρουμελιώτη στο 03/12/2015 σε 10:06 μμ

     Χαίρομαι πολύ που χαίρεσαι όταν με διαβάζεις Σοφία!!Χίλια ευχαριστώ 🙂

     Απάντηση
10. 

    Ελένη Ιωαννάτου στο 04/12/2015 σε 12:00 μμ

    Ελένη Ιωαννάτου.

    Άννα μου Συγκλονιστικό!!!
    Δυνατό μεσ’ την αλήθεια του!!!
    Λίγοι στίχοι όλη η ανθρωπότητα!!
    Πολλά μπορούμε, αρκετά θέλουμε, ελάχιστα τελικά κάνουμε…

    Καλό μεσημέρι!!!

    Απάντηση
    • 

      Άννα Ρουμελιώτη στο 04/12/2015 σε 12:05 μμ

      Ελένη μου ωραία η ανθρωπιά μπορει να είναι οτιδήποτε μπορούμε να κάνουμε ώστε να μην δημιουργούμε πρόβλημα στους συνανθρώπους μας…ακόμα και το να σκεφτόύμε μήπως οι πράξεις μας ή τα λόγια μας θα έφερναν σε δύσκολη θέση κάποιον… να είσαι καλά καλό μεσημέρι!!

      Απάντηση