Κάπου παράπεσε η ανθρωπιά
Όλα θα αλλάξουν
είχες πει κάποτε
όλα θα γίνουν καλύτερα.
Εσύ κι εγώ
και άλλοι πολλοί
ένα βήμα εμπρός κάθε φορά
τον κόσμο πιο ωραίο να κάνουμε
ναι είχαμε όνειρα.
Μπορούσαμε έλεγες
μέσα από συντρίμμια
να βγάλουμε τη χαρά
απλόχερα να την σκορπάγαμε
σαν πέταλα ανεμώνης
σαν ρόδου ευωδιά.
Μπορούσαμε έλεγες
με το κεφάλι ψηλά
με το μυαλό και τα μάτια ανοιχτά
με τα χέρια κρατημένα σφιχτά
με μια ζεστή αγκαλιά.
Μπορούσαμε να χαμογελάμε πλατιά
να αγαπάμε ξανά και ξανά
όλα τα πλάσματα
όλη η γη μια ελπίδα
μια μεγάλη φωλιά.
Μπορούσαμε;
Και τι κάναμε;
Τώρα μπορούμε;
Και τι κάνουμε;
Κοίτα σήμερα τον ουρανό
ολόμαυρη ντύθηκε φορεσιά
κάπου παράπεσε η ανθρωπιά…
_
γράφει η Άννα Ρουμελιώτη
Μην ξεχνάτε πως το σχόλιό σας είναι πολύτιμο!
“Μπορούσαμε;
Και τι κάναμε;
Τώρα μπορούμε;
Και τι κάνουμε;”
Αναπάντητα τα ερωτήματα, όταν τα αγγίζεις πονάνε, το ποίημά σου όμως είναι πολύ όμορφο!
Η αλήθεια πονάει αν λεγαμε μόνο αλήθεια και οι πράξεις πορεύονταν μόνο με αλήθεια δεν θα πονάγαμε τόσο ισως… Σε ευχαριστώ πολύ Χριστίνα την καλημέρα μου!!!
εκεί που παράπεσε για πολλούς δε…νομίζω οτι θα καταφέρουν να τη βρουν ποτέ…Και δεν τους παράπεσε…την πέταξαν…να τις λέμε τις αλήθειες..Τους κόστιζε…τους ενοχλούσε…τους ασφυκτιούσε….
Κάποιοι μπορούν…κάποιοι πάντα θα κάνουν…Μακάρι να έγερνε προς αυτούς η τραμπάλα…
καλη σου μέρα Άννα!
Έτσι είναι Μάχη μου!!Σε ευχαριστώ να είσαι καλά την καλημέρα μου 🙂
Και δυστυχώς, μάθαμε να ζούμε χωρίς αυτήν… κι είναι εύκολο, με τη συνείδηση μας να βρίσκετε σε καταστολή, είναι εύκολο!!! Ίσως να έπρεπε να γράφονται και να λέγονται περισσότερα για αυτή τη λέξη. Ίσως θα έπρεπε να διδάσκετε σαν σχολικό μάθημα!!! Έθιξες μεγάλο θέμα!…Κι αναρωτιέμαι προλαβαίνουμε να την ξανανταμώσουμε στους πολλούς;
Και σαν σχολικο μαθημα και γενικοτερα σαν μαθημα ζωής γιατι ότι βλέπουμε κάνουμε αυτη είναι η αλήθεια.Να είσαι καλά Σοφια!
Το ότι “Ότι βλεπουμε κάνουμε ” αφορούσε το τι παραδείγματα παίρνουμε από την παιδική μας ηλικία από κάθε περιβάλλον στο οποίο συνυπάρχουμε. Την καλημέρα μου Σοφία!
Η ανθρωπιά ναι παράπεσε Γιατί πώς το εξηγείς εσύ να νοιαζόμαστε , και όχι άδικα. για τον μετανάστη , τον κυνηγημένο πρόσφυγα και να μη μας καίγεται καρφί για το πεινασμένο παιδί της γειτονιάς μας και τον άστεγο που κομάται στο απέναντι πεζοδρόμιο;Υποκριτές είμαστε χωρίς να συνειδητοποιούμε τον βαθμό της υποκρισίας μας.
Αυτοί που δεν νοιάζονται για τον αστεγο και το πεινασμένο παιδί δεν νομιζω ότι νοιάζονται για τους πρόσφυγες ή ΄για οποιονδηποτε κατατρεγμένο Λένα.Σε ευχαριστώ την καλημέρα μου!
Αυτοί που δεν νοιάζονται για τον αστεγο και το πεινασμένο παιδί δεν νομιζω ότι νοιάζονται για τους πρόσφυγες ή ΄για οποιονδηποτε κατατρεγμένο Λένα.Σε ευχαριστώ την καλημέρα μου!
Πολύ ωραίο, Άννα!
Έλενα σε ευχαριστώ πάρα πολύ να είσαι καλά!!
Πολύ ωραίο και με νόημα. Χαίρομαι να σε διαβάζω Άννα μου.
Χαίρομαι πολύ που χαίρεσαι όταν με διαβάζεις Σοφία!!Χίλια ευχαριστώ 🙂
Ελένη Ιωαννάτου.
Άννα μου Συγκλονιστικό!!!
Δυνατό μεσ’ την αλήθεια του!!!
Λίγοι στίχοι όλη η ανθρωπότητα!!
Πολλά μπορούμε, αρκετά θέλουμε, ελάχιστα τελικά κάνουμε…
Καλό μεσημέρι!!!
Ελένη μου ωραία η ανθρωπιά μπορει να είναι οτιδήποτε μπορούμε να κάνουμε ώστε να μην δημιουργούμε πρόβλημα στους συνανθρώπους μας…ακόμα και το να σκεφτόύμε μήπως οι πράξεις μας ή τα λόγια μας θα έφερναν σε δύσκολη θέση κάποιον… να είσαι καλά καλό μεσημέρι!!