–

γράφει η Κατερίνα Σιδέρη

–

Ο Παύλος μεγάλωσε σε ορφανοτροφείο, υιοθετήθηκε από μια άτεκνη οικογένεια και στα 18 έμεινε ελεύθερος. Έως τότε είχε βιαστεί και ξυλοκοπηθεί, αλλά παρέμενε δυνατός και πάσχιζε να ορθοποδήσει. Πλέον, είναι ασφαλιστικός σύμβουλος σε μια μεγάλη εταιρεία, έχει γραμματέα την θελκτική Δέσποινα και προϊστάμενο τον νευρικό Μιχαήλ που ενίοτε φέρει  και τον τίτλο του αντίζηλου. Είναι χωρισμένος, έχει μια κόρη την Αναστασία και προσπαθεί να δημιουργεί πρόσφορο έδαφος μεταξύ τους, γράφοντας κοινές αναμνήσεις.

Η ζωή του αλλάζει ρότα μετά από μια ιατρική γνωμάτευση που του γνωστοποιείται και μαζί με τον αναγνώστη μοιράζεται τους προβληματισμούς του, αλλά και τα βαρύγδουπα γεγονότα που η μοίρα του επιφυλάσσει.

Ένας ήλιος κομμένος στα δύο που φιλοξενείται σε διαφορετικούς βραχίονες, μια εμφάνιση που δεν εγκρίνεται, ένας πολύ περίεργος και παραστατικός εφιάλτης και η λέξη ‘βρόμικη’ γραμμένη στα μάρμαρα ενός υπνοδωματίου με κόκκινα πασαλειμμένα γράμματα μας εντάσσουν σε θολά, βαθιά και αχαρτογράφητα νερά, τόσο βίαια και αιφνίδια που δεν βάζει ο νους σας.

Κάποιοι έχουν κοινές μνήμες από το παρελθόν, κάποιοι γνωρίζονται τυχαία και κάποιοι άλλοι επιδιώκουν να γνωριστούν έχοντας απώτερο σκοπό τους τον φθόνο, τον πόνο ή τη λύτρωση.

Μια σκουριασμένη πινακίδα που φέρει μήνυμα «Στοά των Αγγέλων», ένα φτηνό και βρόμικο ξενοδοχείο 2 αστέρων που στεγάζει απατηλά όνειρα, πολλά χρήματα από ψεύτικες κρατήσεις, η Γιοχάνα και η σεξουαλική συνεύρεση χωρίς τη θέλησή της και το λούντρινο ροζ μαϊμουδάκι που μένει μετέωρο στα χέρια του αποστολέα του, προκαλούν ερωτηματικά στον αναγνώστη τόσο για τη συνέχεια της ιστορίας όσο και για τα σχέδια του καβαλάρη θανάτου που ακόμη δεν έχει πει την τελευταία του λέξη.

Ένα κοκτέιλ φαρμάκων ειδικό για καρκινοπαθείς, ένα γράμμα που συγκλονίζει ξέχειλο μίσος, τύψεις, φρίκη, απελπισία, αποτροπιασμό αλλά και αγάπη, μια υποτιθέμενη οφ σορ που ρίχνει στάχτη στα μάτια ενός εύκολου θύματος και τα 20 γραμμάρια ηρωίνης που τρέχουν μέσα σε μια νεαρή φλέβα, σηματοδοτούν την αντίστροφη μέτρηση με τη σκυτάλη να έχει αλλάξει χέρια.

Από τα βιβλία που διαβάζω, επιλέγω μια φράση που μου κίνησε το ενδιαφέρον για να την μοιραστώ μαζί σας. Από το βιβλίο του Άρη Παχή, ένα σύντομο βιογραφικό του οποίου θα βρείτε στο τέλος του άρθρου, επέλεξα την παρακάτω:

…οι μάσκες μας δίνουν τη δύναμη που χρειαζόμαστε για να ζήσουμε τη ζωή μας έτσι όπως τη θέλουμε…

Λίγο πριν τον εκκωφαντικό κρότο της αυλαίας που κλείνει, ένα όπλο βαρύ, σκληρό και ζόρικο θα βρεθεί σε νέο κάτοχο, μια διαφορετική Πρωτοχρονιά θα γιορταστεί από 4 άτομα χωρίς φαμφάρες όπως της πρέπει και ένα μεγάλο οικονομικό σκάνδαλο θα δει τα φώτα της δημοσιότητας και θα συγκλονίσει με τις αποκαλύψεις του.

Δυναμικές επιρροές, χρηματικά ποσά ικανά να κλείσουν στόματα, τύψεις που εξασθενούν στη θέα των υπέρογκων δωροδοκιών. Όμως οι ερινύες καραδοκούν. Όταν λοιπόν κάνουν την εμφάνισή τους, είναι σχεδόν βέβαιο ότι οι ένοχοι θα πληρώσουν επιτέλους το τίμημα που τους αναλογεί για τα διαπραχθέντα τους αμαρτήματα.

Άλλοι μιλούν για εκδίκηση και άλλοι για δικαιοσύνη.

Τι από δύο είναι πιο σημαντικό; Ποιο από τα δύο πιο βαρύγδουπο; 

Η κάθε λέξη έχει το δικό της αντίκτυπο, σίγουρα όμως μια εκ των δύο πονάει περισσότερο.

Το βιβλίο εξελίσσεται με γοργούς ρυθμούς, οι πληροφορίες βομβαρδίζουν τον αναγνώστη που αδημονεί για τις εξελίξεις και το νέο έτος που μόλις έχει κάνει την εμφάνισή του φέρει στη φαρέτρα του δηλητηριώδη βέλη που εξαπολύονται δεξιά και αριστερά. Κάποιοι λυτρώνονται, άλλοι αποθέτουν φόρο τιμής σε αγαπημένα πρόσωπα, άλλοι πάλι πληρώνονται στο ίδιο νόμισμα και άλλοι επιλέγουν να ταξιδέψουν, απαλλαγμένοι από τα δεσμά τους…

Ο Άρης Παχής γεννήθηκε και μεγάλωσε στον Βόλο, όπου και διαμένει. Έχει αποφοιτήσει από το τμήμα Λογιστικής του ΤΕΙ Θεσσαλονίκης. Το μυθιστόρημα Καβαλάρης Θάνατος αποτελεί το δεύτερο συγγραφικό του εγχείρημα, καθώς το πρώτο του, με τίτλο Η εκδίκηση της σβούρας (2022), έχει εκδοθεί και κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Λυκόφως.

Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ελκυστής.

Περισσότερες πληροφορίες για το βιβλίο, θα βρείτε εδώ.