Με ντύνουν με ρούχα φθαρμένα,
με βάφουν με ξένες μπογιές.
Μου λένε λόγια πικραμένα,
με βλέπουν να ζω στις σκιές.
Τ’ αλάτια κι οι αφροί δεν μ ’αγγίζουν.
Η θάλασσα κρύβει φωτιές.
Και μην τους ρωτάτε για μένα,
με κρύβουν σαν τύψεις στο χθες.
Μου λεν «μείνε εδώ», καθώς φεύγουν.
Νομίζουν πως τους συγχωρώ.
Κι αφού στάλα-στάλα μ ’αδειάζουν,
εικάζουν πως φεύγω κι ’γω.
Ποιος θα της το πει πως τη σκοτώσατε;
Γιατί αναγκάζομαι να κρατάω μαχαίρι;
Ποιος θα της το πει πως την πουλήσατε,
για μερικά κόκκινα, ένα καλοκαίρι;
_
γράφει η Ειρήνη
0 Σχόλια