Συγγραφέας αφανής,
μια φιγούρα ισχνή
σε κελί γηροκομείου πάλλευκο.
Κόκκινη πληγή στο μπράτσο,
σημαδούρα σκοτεινή
μέσα στη σιωπή.
Πίσω από τα βλέφαρα,
ο νους του ταξιδεύει,
σκαλίζοντας επίμονα
της ψυχής τις αμυχές.
Η λήθη τον προσπέρασε
με τρόπο απόλυτο
και ας πίστεψε,
μόνο για μια στιγμή,
σε ‘κείνο το αγκάθι,
που την καρδιά του τρύπαγε
και κείνος σθεναρά
την κραυγή του άρθρωνε,
βάζοντας λέξεις στη σειρά,
πριν πέσουνε νεκρές.
Στον κόσμο τον ψυχρό πολέμησε,
με τόξο ουράνιο φωτεινό,
μα τον ορίζοντα τον έχασε
και έπεσε στο κενό.
Τα γράμματα σκορπίσαν πια,
γίναν πανσέδες και γιουλιά,
το άπειρο γλυκοφίλησε
κι αφέθηκε
στης γης την αγκαλιά.
_
γράφει ο Τάσος Κυρτάσογλου
0 Σχόλια