8 Σχόλια

1. 

   erina espiritu στο 09/09/2015 σε 8:30 πμ

   Σε έναν κόσμο πλασματικό, δημιούργημα της ματαιοδοξίας μας, των αναγκών μας, των εσωτερικών ελλείψεων, έχουμε μεγαλύτερη ανάγκη το εικονικό από την αλήθεια.

   Απάντηση
   • 

     Άννα Ρουμελιώτη στο 09/09/2015 σε 9:55 πμ

     Η αλήθεια δεν αντέχεται γι αυτό!!!Σας ευχαριστώ!!

     Απάντηση
2. 

   Μάχη Τζουγανάκη στο 09/09/2015 σε 9:22 πμ

   Πριν λίγες μέρες ήμουν σε ένα θέατρο Άννα…και ακούω μια μεγάλη κυρία να λέει “ήταν πολύ όμορφη η τάδε χτες..και δεν το λέω εγώ μόνο, είχε 54 likes ! Δέσμιοι αυτής της εικονικής επιβεβαίωσης σε οτιδήποτε κάνουμε…να ανακοινώσουμε πού είμαστε με ποιους είμαστε…τι τέλεια περάσαμε…να παραπονεθούμε..να επαναστατήσουμε…να διαμαρτυρηθούμε..να πονέσουμε…όλα εικονικά.. Φτιάξαμε μια δεύτερη ζωή…ή μάλλον τη δεχτήκαμε…που σιγοτρώει την πραγματική.

   Να δεις που κάποτε στον καθρέφτη θα βλέπουμε μόνο τα pixel μας…

   Καλημέρα στοχαστική Άννα…

   Απάντηση
   • 

     Άννα Ρουμελιώτη στο 09/09/2015 σε 9:56 πμ

     Κατάντια το λεω αυτό και δεν με εξαιρώ!!Την καλημέρα μου Μάχη μου σε ευχαριστώ!!

     Απάντηση
3. 

   Σκοπετέας Παναγιώτης στο 09/09/2015 σε 3:40 μμ

   – Θα βγεις απόψε Γιάννη ;
   – Tρελός είσαι ; Kαι πού ν᾽ αφήσω μόνο του το face book ;

   Άννα,

   μόλις θίξατε με το πολύ όμορφο ποίημά σας, ίσως το βασικότερο για μένα πρόβλημα τής σύγχρονης εποχής, που είναι η δημιουργία μιας νέας ανθρωπολογίας, η οποία τοποθετεί στο κέντρο της πρωταγωνιστικά την εικόνα, τη φαντασία, την χωρίς επεξεργασία υπερπληροφόρηση, την απουσία τής διανοητικής πειθαρχίας, την έλλειψη τής έλλογης δραστηριότητας και άλλα πάρα πολλά …

   Ήδη, σύγχρονοι επιστήμονες τής νευρολογίας, μιλούν καθαρότατα για ομογενοποίηση εγκεφάλων κατά συνέπεια για ομογενοποίηση συγκεκριμένου
   modus vivendi, αλλά και συγκεκριμένου τρὀπου νοείν με ό, τι μπορεί να συνεπάγεται κἀτι τέτοιο.

   Είμαι πάρα πολύ ευαισθητοποιημένος με το θέμα Άννα, γιατί ως εκπαιδευτικός, μετρώ τις συνέπεις τού εικονικού ολοκληρωτισμού, στο φαινόμενο τής διάσπασης τής προσοχής εκ μέρους των μαθητών, στην υπερκινητικότητά τους, στις μαθησιακές τους δυσκολίες κτλ, που κατά κύριο λόγο οφείλονται στην κυριαρχία τής κατάχρησης τού διαδικτύου και την χωρίς λογικό μέτρο αξιοποίησή του.

   Ευχαριστώ για το ποίημα!

   Καλό απόγευμα!

   Απάντηση
4. 

   Άννα Ρουμελιώτη στο 09/09/2015 σε 4:11 μμ

   Εγώ ευχαριστώ πολύ Παναγιώτη!Καλό απόγευμα!

   Απάντηση
5. 

   Ελένη Ιωαννάτου στο 09/09/2015 σε 11:51 μμ

   Άννα δυνατό το ποίημα σου!!!
   Δέσμιοι είμαστε όλοι.
   Το ξέρουμε. Το λέμε, μα δεν κάνουμε τίποτα γι’ αυτό.
   Θυμάμαι την εποχή που δεν είχα ούτε κινητό.
   Τώρα φαίνεται αστείο.

   Καλό βράδυ!!!

   Απάντηση
6. 

   Μαρία Φουσταλιεράκη στο 10/09/2015 σε 11:15 μμ

   Πολύ όμορφο Άννα!
   Άνθρωποι-προσωπεία “κοινοποιούμε” πως είμαστε “ζωντανοί” μήπως το πιστέψουμε….

   Απάντηση