–

γράφει η Κατερίνα Σιδέρη

–

Μυστικά, μυστικά, μυστικά.

Πως θα ήταν η ζωή εκείνων που τα μυστικά δεν έμεναν θαμμένα για χρόνια;

Ποιος αποφασίζει ποια πράγματα θα μείνουν κρυφά και πότε τελικά η αλήθεια να λάμψει στο φως;

Η Τασούλα ζει με τους παππούδες της σε ένα περιβάλλον γεμάτο αγάπη, ενόσω οι γονείς της εργάζονται στη Γερμανία. Γειτόνισσά της έχει τη Ρηνούλα, μια 25χρονη κοπέλα που έχει χάσει τα λογικά της, την οποία παρακολουθεί συχνά από το παράθυρο. Σαν σε όνειρο, δεν είναι ούτε η ίδια σίγουρη, την είδε μιαν αυγή να πνίγεται στο πηγάδι της αυλής τους, πνίγοντας η κοπέλα μαζί της και όλα της τα όνειρα, μια ανάμνηση που η Τασούλα δε θα καταφέρει να σβήσει ποτέ από τη μνήμη της.

Η Τασούλα, όμορφη και χαμογελαστή μα με μια θλίψη φυλακισμένη στο βλέμμα της, μεγαλώνει, μαθαίνει να ζει βουκολικά και όταν είναι σε ηλικία ενηλικίωσης, οι γονείς της την απομακρύνουν βιαίως από τη ζεστή φωλιά των ανθρώπων που αγαπά περισσότερο από όλους τους άλλους και την παίρνουν κοντά τους.

Ταξιδεύει αποκαρδιωμένη για τη Γερμανία, μετονομάζεται Σέλια και προσπαθεί να συμβιώσει με τους γονείς της, ξένη ανάμεσα σε ξένους. Με τους άντρες δεν τα καταφέρνει. Δεν είναι σε θέση να αφήσει τον εαυτό της ελεύθερο να ερωτευτεί, δεν είναι έτοιμη για αυτό το βήμα και οι λιγοστοί που την επέλεξαν, της έκαναν περισσότερο κακό παρά καλό.

Ο καθηγητής στη σχολή καλών τεχνών Γιόχαν, ο Μανόλης μια γνωριμία σε καλοκαιρινές διακοπές στην Κρήτη, η Κλάρα συμφοιτήτρια από τη σχολή, ο Όλιβερ ο φωτογράφος που την κυνηγά μανιωδώς, ο Αντώνης ο Έλληνας φαρμακοποιός, η Μαίρη μητέρα της που δεν είναι κοντά της, αλλά και ο πατέρας της Βασίλης που κρύβει μυστικά ακόμη και από τον ίδιο του τον εαυτό, θα ξεδιπλώσουν πτυχές της ιστορίας που άλλοτε θα γίνεται ευχάριστη και άλλοτε θα μας προκαλεί θλίψη και απογοήτευση.

Τι γίνεται όταν το παρελθόν που προσπαθείς να κρύψεις, σε αναζητά και σε βρίσκει άοπλο σε ανύποπτο χρόνο;

Τι γίνεται όταν ένοχα μυστικά πασχίζουν να βγουν στο φως κατατροπώνοντας στο πέρασμά τους αθώες ζωές;

Τι γίνεται όταν μια ζωγραφιά κραυγάζει με χίλιες λέξεις;

Ένα πρώτο φιλί, πολλές λάθος εκτιμήσεις, ανείπωτα μοιραία λόγια, ένας έρωτας ξεπουλημένος πάνω σε ένα ράντζο αποθήκης δίχως σ’ αγαπώ ποτισμένος με ντροπή, ενοχές και σερβιρισμένος μαζί με μια συγγνώμη, ένα σπίτι κληρονομιά και οι κλειδωμένες του αναμνήσεις που προσπαθούν να φανερώσουν τις αλήθειες που ασφυκτιούν, το ένα μέτρο χιόνι συνοδεία μιας πνευμονίας, οι ενυπόγραφες ζωγραφιές με το όνομά της αλλά και το πορτάκι μιας κρυφής μεσάντρας, κρατούν την αγωνία στην κόψη του ξυραφιού σε βαθμό που διαβάζεις απνευστί κάθε σελίδα του βιβλίου.

Μια ζωή θα έρθει στον κόσμο, την στιγμή που μια άλλη θα φύγει, μια έκθεση ζωγραφικής στο Παρίσι θα συνοδεύεται με ένα μαργαριταρένιο δακτυλίδι, μια ανακοπή καρδιάς, ένας θάνατος και πολλά – πολλά ψέματα για να καλύψουν ψέματα.

Η Εύα, η Τζένη και ο Άλαν, θα βοηθήσουν να κλείσει η αυλαία της ιστορίας μας νουθετώντας μας ότι η δειλία είναι ικανή να μας κρατά μακριά από όμορφα συναισθήματα και να μας στερεί όχι μόνο αναμνήσεις, αλλά και την ίδια τη ζωή.

Από τα βιβλία που διαβάζω, επιλέγω μια φράση, για να την μοιραστώ μαζί σας. Από το βιβλίο της Αναστασίας Λιάπη, ένα μικρό βιογραφικό της οποίας θα βρείτε στο τέλος της παρουσίασης, επέλεξα την παρακάτω:

…στη ζωή όλα τα λάθη διορθώνονται αν το θέλουμε πραγματικά…

Η Αναστασία Λιάπη γεννήθηκε στην Καστοριά. Είναι παντρεμένη και μητέρα τριών παιδιών. Η αγάπη της για τα παιδιά την οδήγησε στο να γράφει και να εικονογραφεί παραμύθια. Ασχολείται με την φωτογραφία, τη ζωγραφική και τις αφηγήσεις παιδικών παραμυθιών. Τα καλοκαίρια των παιδικών της χρόνων τα περνούσε σε χωριά του Βοίου Κοζάνης μαζί με τους παππούδες της όπου οι αφηγήσεις των παραμυθιών ζωντάνευαν στα μάτια της. Πιστεύει στις νεράιδες, τις μάγισσες, τα ξωτικά και με τις εικόνες της θέλει να μας παρασύρει στα παραμύθια της. Η Αναστασία Λιάπη σήμερα ζει και δημιουργεί στο Άργος Ορεστικό.

Το βιβλίο κυκλοφορεί από την Υδροπλάνο.